Οι Γερμανοί ante portas;

Εναλλακτικός τίτλος: Τα σκουπίδια στους δρόμους και τα σκουπίδια της παραπληροφόρησης

Τα γεγονότα της προηγούμενης εβδομάδας στη Δ.Ε.Θ. δίνουν μια αίσθηση που θα ζήλευαν ακόμα και ο Αλέκος Σακελλάριος και ο Χρήστος Γιαννακόπουλος όταν έγραφαν το σενάριο της ταινίας «Οι Γερμανοί ξανάρχονται». Ανάμεσα «σε καπνούς και σε σημαίες» ο συνδικαλιστής της ΠΟΕ-ΟΤΑ Θέμης Μπαλασόπουλος, εκλεκτός της ΠΑΣΚΕ επί σειρά ετών, δηλώνει ότι «οι Γερμανοί εκπροσωπούν συγκεκριμένα συμφέροντα για σκουπίδια, ενέργεια και νερό» και δίνει το σύνθημα ενός νέου ένδοξου αγώνα. Οι δηλώσεις αυτές συνάδουν με πληθώρα παρόμοιων δηλώσεων και δημόσιων τοποθετήσεων. Ο μέχρι προ ολίγων μηνών προβεβλημένος από το ΛΑΟΣ, Γιώργος Τράγκας, επισημαίνει ότι «οι Γερμανοί με την ίδια αρπακτικότητα του 2ου Παγκοσμίου πολέμου και με τον ίδιο θηριώδη τρόπο που αντιμετώπισαν τους Εβραίους και τις περιουσίες τους, στρέφονται εναντίον όλων ανεξαιρέτως των Ελλήνων». Ο Πρόεδρος του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη, Σταύρος Ψυχάρης, λίγες μέρες μετά τα γεγονότα στη Δ.Ε.Θ, γράφει στο ΒΗΜΑ ότι «αυτό που δεν κατάφεραν τότε οι μεραρχίες του Γ’ Ράιχ μπορούν τώρα να το επιτύχουν οι σαράφηδες της Ευρώπης». Κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των παρεμβάσεων, αλλά και πολλών άλλων παρόμοιων που καθημερινά μας κατακλύζουν μέσα από τα MEGάλα κανάλια, αποτελεί η προβολή του «Γερμανικού κινδύνου». Το επεξηγηματικό αυτό σχήμα που εστιάζει στις εθνικές διαφορές είναι εξαιρετικά εύπεπτο και κατανοητό. Κεφαλαιοποιεί αρνητικά στερεότυπα του παρελθόντος δημιουργώντας την αίσθηση ότι οι «Γερμανοί» ετοιμάζονται να (ξανα)καταλάβουν την πόλη.

Δεν έχω καμία απολύτως αμφιβολία σχετικά με το ενδιαφέρον ξένων μεγάλων εταιριών που εκπροσωπώντας διάφορα συμφέροντα επιβουλεύονται να ιδιωτικοποιήσουν υποδομές και αγαθά του δημοσίου (ύδρευση, μεταφορές, σκουπίδια, κλπ.). Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι ο μόνος τρόπος να έχουν όλοι οι πολίτες, με όρους ισότητας και διαφάνειας, τον έλεγχο της ζωής τους και της ποιότητας της καθημερινότητας στην πόλη είναι η εμπέδωση του δημόσιου χαρακτήρα των υποδομών. Προσοχή: γράφω «εμπέδωση», όχι διατήρηση! Δεν γράφω η «διατήρηση» του δημόσιου χαρακτήρα διότι οι υποδομές αυτές έχουν πάψει από καιρό να είναι «δημόσιες»: ελέγχονται έμμεσα ή άμεσα από εργολάβους και κομματικούς επιτετραμμένους των δύο (πρώην) μεγάλων κομμάτων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Όποιος έχει τις όποιες αμφιβολίες ας αναζητήσει τους πραγματικούς λόγους για τους οποίους όλη η πόλη αλλά και η πανεπιστημιούπολη του Α.Π.Θ. όζουν αυτές τις μέρες…

Το ζήτημα όμως είναι να μην συσκοτίζουμε την πραγματικότητα εξηγώντας την με όρους Β’ παγκοσμίου πολέμου. Τα όσα γράφονται περί «γερμανικής εισβολής» καταρχήν αδυνατούν να εξηγήσουν την έμπρακτη συμπαράσταση Γερμανών συνδικαλιστών, πολιτικών κομμάτων της αριστεράς, διανοούμενων αλλά και πολλών απλών Γερμανών πολιτών στα όσα υπομένει σήμερα η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας μας. Επιπλέον αδυνατούν να εξηγήσουν το γεγονός της αύξησης της φτώχειας στην ίδια τη Γερμανία! Μόλις πριν από λίγες μέρες μελέτη της Γερμανικής Ένωσης Ινστιτούτων Οικονομικής και Κοινωνικής Έρευνας αποκάλυψε ότι ένας στους τέσσερις Γερμανούς σε Βερολίνο, Λειψία, στη Βρέμη, στο Ανόβερο και σε άλλες γερμανικές πόλεις ζει κάτω από το όριο της φτώχειας (848 ευρώ μηνιαίως στη Γερμανία). Επισημαίνεται ότι η φτώχεια αυξάνεται στη Γερμανία παρά το ότι μειώνεται σημαντικά ο αριθμός των ανέργων. Η εξήγηση είναι απλή: οι εργαζόμενοι πληρώνονται όλο και λιγότερο.

Μ’ άλλα λόγια, το πρόβλημα δεν είναι γενικά και αόριστα «οι Γερμανοί». Ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μας – που δεν αποτελείται αποκλειστικά και μόνο από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ – βολεύεται στο να τα φορτώνει όλα στους «κακούς Γερμανούς» για να αποκρύψει τις ευθύνες του μοντέλου παρασιτικής ανάπτυξης και κατ΄ επίφαση δημοκρατίας από το οποίο επωφελήθηκε τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες. Παράλληλα, το σενάριο περί «κακών Γερμανών» βοηθάει την ίδια κοινωνική συμμαχία στο να εδραιώσει την ιδεολογική και πολιτική της ηγεμονία αποκρύπτοντας τις καταστροφικές συνέπειες των μηχανισμών του νεοφιλελευθερισμού και συσκοτίζοντας τις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων μας. Κατηγορώντας γενικά «τους Γερμανούς» βάσει υπεραπλουστεύσεων της ιστορίας, συσκοτίζουμε τα ποικίλα συμφέροντα που καταδικάζουν στη φτώχεια τόσο τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού στη χώρα μας αλλά και μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Γερμανίας. Συμφέροντα χωρίς εθνική ταυτότητα και με μόνη σημαία τους το ασύστολο κέρδος.

Άντε, ας πούμε και καμιά αλήθεια…