Η γυναίκα στο αστικό του ΟΑΣΘ
Μια εικόνα από αυτές που προσπερνάμε. Με τόση δύναμη και αλήθεια.
Λέξεις: Γωγώ Τέτου/Εικόνα: Pexels
Στο λεωφορείο της γραμμής” Ωραιόκαστρο -Νέος Σιδηροδρομικός Σταθμός”…
Οι μισοί επιβάτες καθισμένοι, οι άλλοι μισοί όρθιοι. Απέναντί μου η γυναίκα που κάθεται πρέπει να είναι πενήντα και φεύγα. Τα ρούχα της φτωχικά, αλλά πεντακάθαρα. Τα μποτάκια της έχουν φθαρμένα κορδόνια, είναι όμως φρεσκοβαμμένα.
Το μαλλί σαντρέ, η ρίζα “ανοιγμένη”. Στα χέρια της κρατάει μια νάυλον σακούλα. Φαίνεται κουρασμένη. Μιλάει για λίγο στο τηλέφωνο “ντα” λέει όταν το κλείνει, είναι ελληνοπόντια σκέφτομαι. Δύο τρεις στάσεις μετά την βλέπω να λαγοκοιμάται.
Είμαι σχεδόν βέβαιη ότι ανήκει στις γυναίκες που από την πόλη ανεβαίνουν στο Ωραιόκαστρο και καθαρίζουν σπίτια.
Όταν αργότερα το λεωφορείο φρενάρει απότομα και κάνει στάση, μπαίνει ένας ηλικιωμένος άντρας με μπαστούνι. Κουτσαίνει, δεν μπορεί να κρατηθεί από την χειρολαβή. Εκείνη σηκώνεται πρώτη από τη θέση της, τον πιάνει από το χέρι και τον βοηθάει να καθίσει.
Ουδείς άλλος κουνήθηκε. Και είναι αυτή η άγνωστη μία από τις γυναίκες που θαυμάζω.
*Η Γωγώ Τέτου είναι δημοσιογράφος
