Η ύστατη χαμένη ευκαιρία

Οι πληροφορίες ήταν ανησυχητικές εδώ και ένα μήνα. Η γραφειοκρατική εμπλοκή, στο όνομα μιας κακώς εννοούμενης και υπερευαίσθητης διαφάνειας, που κατατρώγει σήμερα κάθε πρωτοβουλία της δημόσιας ζωής, είχαν φρενάρει το έργο της επιτροπής των ανθρώπων που τους τελευταίους έξι μήνες, κυριολεκτικά στο παραπέντε επεξεργάζονταν ένα φιλόδοξο πρόγραμμα εορτασμού της επετείου των εκατό χρόνων από την απελευθέρωση της πόλης.

Η επιτροπή που ορίστηκε από το δήμαρχο της πόλης το καλοκαίρι, γνώρισε από την ίδρυση της, αρκετές αντιδράσεις,  ακόμα και στην παράταξη του ίδιου του δημάρχου, όπως συμβαίνει έτσι και αλλιώς με τα περισσότερα πράγματα στη Θεσσαλονίκη που αφορούν στο δημόσιο βίο και τις προκλήσεις τις Ιστορίας της.

Παρόλα αυτά δούλεψε εντατικά και με ένα σκεπτικό μοντέρνο για παρόμοια ιστορική πρόκληση, εστιάζοντας στο μέλλον της πόλης, στις δημιουργικές δυνάμεις του σήμερα και του αύριο και σε υποδομές που θα μπορούσαν να αλλάξουν την καθημερινότητα της π.χ. τη δημιουργία αστικών κήπων.

Όμως μια σειρά γραφειοκρατικές τρικλοποδιές και κυρίως η απροθυμία της κεντρικής διοίκησης να δώσουν τα εχέγγυα για την πραγματοποίηση έστω και με αυτούς τους όρους του εορτασμού ορόσημο οδήγησε τελικά στην παραίτηση της οργανωτικής επιτροπής και τινάζει στον αέρα ολόκληρο τον εορτασμό.

Είναι ίδιον της πόλης αυτής που το ζήσαμε εντονότατα και τον καιρό της πολιτιστικής πρωτεύουσας το 1997 αλλά και σε δεκάδες άλλες περιπτώσεις να δυναμιτίζει κάθε φιλόδοξη προσπάθεια που γίνεται για να αναμετρηθεί η πόλη με το παρελθόν, το παρόν και κυρίως το μέλλον της.

Στην προκειμένη περίπτωση πέρα από τις μικροπολιτικές αποτιμήσεις και τις αναζητήσεις ευθυνών, υπάρχει και ένα ουσιώδες ζήτημα που τίθεται. Γιατί εδώ και ενάμιση χρόνο, μετά τις δημοτικές εκλογές του 2010 δεν κάθισαν στο ίδιο τραπέζι και δεν συμφώνησαν οι δημοτικές αρχές όλου του πολεοδομικού συγκροτήματος, το Υπουργείου Πολιτισμού, η Περιφέρεια και όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς σε ένα κοινό πρόγραμμα δράσεων που θα αναδείκνυε το δημιουργικό πρόσωπο της πόλης του σήμερα και κυρίως του αύριο. Αυτό το μεγάλο Γιατί μιας ακόμα χαμένης ευκαιρίας βαραίνει τους πάντες.

Είμαι σίγουρος πως στο τέλος κάποιες εκδηλώσεις θα συμβούν για το σώσιμο των προσχημάτων. Το κύρος της πόλης και η ευκαιρία μιας μεγάλης συνεννόησης όμως θα έχει χαθεί για πάντα.