Ι. Καμπανέλλης: Τα καλέσματα του έργου του, πιο επίκαιρα από ποτέ
Έφυγε σαν σήμερα, αλλά είναι πάντα παρών στις ζωές μας. Ο Μ. Συμεωνίδης γράφει για εκείνον.
Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης γεννήθηκε στις 2 Δεκέμβρη 1921 και έφυγε σαν σήμερα στις 29 Μάρτη του 2011. Όμως είναι πάντα παρών στις ζωές μας. Ήταν ένας άνθρωπος που πέρασε 3 χρόνια στο ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν και ήξερε καλά τις έννοιες της ελευθερίας, της πίστης στον άνθρωπο, του αγώνα και της αλληλεγγύης. Ένας άνθρωπος που ήταν κομμάτι του λαού, της ιστορίας του, των αγωνιών του και όχι ένας αποστειρωμένος διανοούμενος.
Δεν θα σταθούμε εδώ στο πλούσιο βιογραφικό αυτού του πολυπράγμονα ανθρώπου που ήταν θεατρικός συγγραφέας, στιχουργός, σεναριογράφος, δημοσιογράφος και ακαδημαϊκός. Θα δούμε όμως σε τι μας καλεί με το έργο του. Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης στέκει παρών σαν μια κολόνα του πολιτισμού μας και μας καλεί σήμερα να μην σφίξουμε άλλο το ζωνάρι ούτε να αποδεχθούμε την πείνα που μας επιβάλλουν. Την «πείνα» στην υγεία, στην παιδεία, στον πολιτισμό.
Μας καλεί να αρνηθούμε να βαστάνε οι άλλοι τα σκοινιά των ζωών μας και να πετάξουμε τις ζωές μας στην καταχνιά μην υπολογίζοντες τες. Μας φωνάζει να πάρουμε το μέλλον των ζωών μας στα χέρια μας.
Μας καλεί να πάμε ενάντια σε κάθε αφέντη, Έλληνα και ξένο που διαφεντεύει τη μοίρα, τη γη και το νερό μας. Γιατί εμείς πρέπει και μπορούμε να κάνουμε κουμάντο στις ζωές μας και στη χώρα μας.
Μας καλεί να μην ξεχάσουμε πόσο ωραία είναι η αγάπη μας που μόνο εμείς ξέρουμε τη μοναδικότητά της και οφείλουμε να την εκτιμάμε. Η αγάπη στην οικογένειά μας, στους φίλους μας, στους συναδέρφους μας, στα παιδιά μας, στους γείτονές μας, στον άνθρωπο.
Μας καλεί να αρνηθούμε να έχουμε σκέψη που σωπαίνει. Ειδικά την περίοδο που διανύουμε αλλά και για το μετά. Μας ζητάει μείνουμε δυνατοί, να φωνάξουμε και να αγωνιστούμε για τα δικαιώματά μας.
Μας καλεί να ενωθούμε σαν λαός και να γίνουμε φίλοι κι αδέλφια και να δώσουμε όρκο πως δεν πρέπει να χαθεί η ελπίδα για τη λευτεριά. Να δείξουμε πως μπορούμε σαν λαός να δώσουμε τη μάχη και πως σαν ενωθούμε θα ακουστεί η φωνή μας θα κάνει τους δυνάστες μας να τρέμουν.
Μας καλεί να θυμόμαστε πάντοτε τον κίνδυνο που γεννά η αδιαφορία για τα αίτια που αναγεννούν τον ναζισμό, καθώς και απέναντι στην απάθεια και την ανοχή απέναντι σε ένα φαινόμενο που μπορεί να εξελιχθεί σε μαζική διανοητική μόλυνση και καταστροφή για τον κόσμο μας.
Μας καλεί να είμαστε προσεκτικοί απέναντι στους γραφιάδες, στους παπάδες, τους χωροφυλάκους και τους παλατιανούς γιατί μας τάζουν πάντοτε όλοι μαζί από κοινού «συντάγματα» που όμως μας στερούν ολοένα και περισσότερα δικαιώματα. Να είμαστε απέναντι στους ξένους τραπεζίτες και τους Έλληνες που μας τρώνε το βιός και ετοιμάζονται να αρπάξουν και τα ψίχουλα που μας δίνουν.
Μας καλεί να σκεφτόμαστε ελεύθερα, να έχουμε το νόμο φίλο και όχι φύλακα, να μην αφήνουμε κανέναν να πληγώνει την περηφάνια μας και να μην αφήνουμε κανένα να μας κοροϊδεύει. Να σκεφτούμε για όσους έδωσαν τη ζωή τους για ανώτερα ιδανικά και μαρτύρησαν σε φυλακές και εξορίες. Να μην ξεχάσουμε ποτέ αυτούς που λέγανε ότι : « Η Μακρόνησος είναι ο Παρθενών της συγχρόνου Ελλάδος »…
Μας καλεί να μην ξεχάσουμε πως οι αφεντάδες παίρνουν τους φόρους από τους φτωχούς, τα κάνουν δάνεια κρατικά δάνεια, κεφάλαια εφοπλιστικά και βιομηχανικά…ώστε να γίνεται ο πλούσιος πλουσιότερος κι ο φτωχός φτωχότερος. Να μην ξεχάσουμε πως για την κυρίαρχη τάξη: « Η Μετανάστευσης είναι ευλογία δια τον τόπον» και ας κάνουν πως μυξοκλαίνε για όλους τους εργαζόμενους που έφυγαν στο εξωτερικό τα τελευταία 15 χρόνια.
Να μην ξεχάσουμε πως οι αφέντες μας θέλουν να νιώθουμε σαν Έλληνες περήφανοι σαν Ευρωπαίοι ελεύθεροι, σαν κράτος συνεταιρικό και μέλος του ΝΑΤΟ να του δίνουμε το πιο μεγάλο μερτικό από τον προϋπολογισμό. Ότι η εκλεκτή μας Ε.Ε. επιτάσσει την ιδιωτικοποίηση όλων των υπηρεσιών και των αγαθών στο βωμό του κέρδους γιατί απλά αυτή είναι η βασικοτερή της αξία. Όπως και το ΝΑΤΟ δεν έχει ως αξία την ειρήνη αλλά να κάνει πολέμους και να διαμελίζει χώρες για το κέρδος. Να μην ξεχάσουμε πως για όλα τα ανταλλάγματα και τα 4δις στο ΝΑΤΟ κάθε χρόνο μπορεί να λέει ο σοφός στον κάθε πλανητάρχη: « Κύριε Πρόεδρε της αμερικανικής βιομηχανίας ραπτομηχανών Singer ιδού ο στρατός σας».
Τέλος μας καλεί να μην ξεχάσουμε πως είμαστε εμείς που από πρωί μες τη βροχή, μέσα στο λιοπύρι χτίζουμε και δημιουργούμε τα πάντα μα απολαμβάνουμε ψίχουλα. Μα το σημαντικότερο απ’ όλα… μας καλεί να χτίσουμε πέτρα την πέτρα για να φτάσουμε όσο πιο κοντά στον ήλιο…
