Οι καταλήψεις και το καλύτερο δώρο που μου έκαναν ποτέ!

Της Ελένης Χοντολίδου 

Προχτές, 17 Δεκεμβρίου που άρχιζε η εξωτερική αξιολόγηση τριών Τμημάτων της Φιλοσοφικής (Αγγλικής, Γερμανικής Φιλολογίας και Φιλολογίας), κάποιοι φοιτητές, χωρίς απόφαση των Γενικών Συνελεύσεών τους (όχι ότι θα συμφωνούσα εάν είχαν σχετική απόφαση) κατέλαβαν τα τρία κτίρια της Φιλοσοφικής Σχολής, προκειμένου να παρεμποδίσουν την αξιολόγηση.

Εκτός από την αξιολόγηση εμποδίζουν και τη διεξαγωγή μαθημάτων οι εκμαυλισμένοι από εμάς φοιτητές και φοιτήτριές μας που κάθε άλλο παρά για μαθήματα ενδιαφέρονται.

Εδώ δεν θέλω να σχολιάσω τα λάθη και την ολιγωρία των αρμόδιων της Σχολής και της Πρυτανείας. Αλλού είναι το θέμα. Είμαι με την τσάντα στην πόρτα για το μάθημα χτες και δέχομαι τηλεφώνημα που με ενημερώνει ότι η Φιλοσοφική είναι κλειστή. Είναι το καλύτερό μου μάθημα (Το μάθημα της Λογοτεχνίας στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση), με 22 παιδιά που δουλεύουν ευσυνείδητα και πολύ: παρουσιάζουν από ένα λογοτεχνικό βιβλίο, ένα μικρό παιδαγωγικό κείμενο ο καθένας και η κάθε μία, σε ομάδες παρουσιάζουν ένα σχετικό με το μάθημα θεωρητικό ζήτημα και μετά τα Χριστούγεννα, εν είδει ημερίδας θα παρουσιάσουν τα 6 «διδακτικά σενάρια» που έχουν φτιάξει για κειμενικά είδη ή θεματικές ενότητες λογοτεχνίας. Επί πλέον, έχουμε αποφασίσει να κάνουμε και ανταλλαγή δώρων, μέχρι 5 ευρώ.

Εκνευρισμένη αφήνω τα μπαγάζια μου και κάθομαι στον υπολογιστή μου. Σε δύο λεπτά χτυπάει το τηλέφωνο και μία φοιτήτριά μου, μου τηλεφωνεί και μου λέει: «Κυρία Χοντολίδου, μπορούμε να κάνουμε κάπου αλλού μάθημα; Έχουμε να διορθώσουμε τις ενότητες και είναι και η ανταλλαγή δώρων»! Κεραυνοβολήθηκα. Ένιωσα ότι δικαιώνομαι ως δασκάλα και ως άνθρωπος, ότι η σχέση μου με τα παιδιά αυτά είναι στέρεη και σημαντική. Και κάναμε το καλύτερο μάθημα που έχω κάνει στα 32 χρόνια δουλειάς μου στο Πανεπιστήμιο. Σε καφετέρια, με κρύο είναι η αλήθεια, αλλά με κέφι.

Στο τέλος έγινε και η ανταλλαγή. Ακριβώς όπως είχαμε σχεδιάσει…

*Τα πρόσωπα των παιδιών στην εικόνα θολώθηκαν για ευνόητους λόγους…