Η κυρία του σούπερ μάρκετ

του Λέων Ναρ

Η χτεσινή βόλτα στο σούπερ μάρκετ για τα ψώνια της εβδομάδας και η κουβέντα με μια ηλικιωμένη κυρία, δίπλα από τα ράφια των γαλακτομικών, μου έφερε και πάλι, μετά από πολλά χρόνια, στο νου τα πλαστικά μπουκάλια με το γάλα, με τα οποία μεγάλωσαν γενιές και γενιές, αυτά τα ραβδωτά, ακαλαίσθητα δοχεία με τη λεπτή μεμβράνη αλουμινόχαρτου που κάλυπταν το πάνω μέρος τους. Πάει, βέβαια, πολύς καιρός από τότε που τα συγκεκριμένα μπουκάλια αντικαταστάθηκαν είτε από τις οικολογικές χάρτινες συσκευασίες είτε από τις άλλες, με το πιο επεξεργασμένο πλαστικό.

Συζητώντας με τη συγκεκριμένη κυρία, συνειδητοποίησα για πρώτη φορά πως το κριτήριο αγοράς ενός προϊόντος δεν είναι πάντοτε συμβατό με την ποιότητα ή με την τιμή του. Κουβεντιάζοντας αντιλήφθηκα πως οι χάρτινες συσκευασίες γάλακτος, οι οποίες είναι σίγουρα φιλικότερες απέναντι στο περιβάλλον, είναι σαφέστατα εχθρικότερες απέναντι στον ίδιο τον καταναλωτή! Η κυρία μου εκμυστηρεύτηκε ότι τόσο η ίδια όσο και οι φίλες της δυσκολεύονται αφάνταστα να αφαιρέσουν το μικρό πλαστικό πώμα που σφραγίζει το χάρτινο δοχείο. Βέβαια, σίγουρα, μπορεί να αντιτάξει κανείς είναι ότι η ηλικιωμένη κυρία καλά θα κάνει να προσέχει την υγεία της και να αποφεύγει την κατανάλωση πάσης φύσεως γαλακτομικών προϊόντων.

Σκέφτομαι, πάντως, ότι η ίδια, πάνω κάτω, ηλικιακή ομάδα βρίσκεται ολοένα και πιο περιθωριοποιημένη, ανήμπορη να αντιμετωπίσει, εκτός των άλλων, και τις αναμφισβήτητες δυσκολίες που γεννά η προσαρμογή στη χρήση των τεχνολογικών επιτευγμάτων. Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι σε θέση να επωφεληθούν των πολλών ευκαιριών που εξασφαλίζει το διαδίκτυο για θέματα που σίγουρα τους αφορούν: Δεν έχουν, σε καμιά περίπτωση, τη δυνατότητα, που έχει ο οποιοσδήποτε άλλος χρήστης, να ταξιδέψουν με οποιαδήποτε αεροπορική εταιρεία, εξοικονομώντας χρόνο και προπάντων χρήμα, δεν είναι σε θέση να βρουν, εύκολα και οικονομικά, δωμάτιο σε ξενοδοχείο ανάλογο της αισθητικής και της τσέπης τους. Αφήνω στην άκρη την περιθωριοποίηση που βιώνουν οι άνθρωποι αυτοί όσον αφορά τις επιλογές ενημέρωσης που διαθέτουν, καθώς είναι απόλυτα δέσμιοι της τηλεοπτικής αθλιότητας.

Πάντοτε η μεγαλύτερη σε ηλικία γενιά δεν μπορούσε να καρπωθεί, στο μέγιστο βαθμό, την όποια τεχνολογική εξέλιξη, όμως, έχω την αίσθηση, ότι τώρα τελευταία το κακό έχει παραγίνει. Αυτή, λοιπόν, η γενιά που, μόλις πριν από λίγο καιρό, κατάφερε, με αρκετό κόπο, να στείλει το πρώτο μήνυμα από το κινητό της τηλέφωνο, αυτή η γενιά που έμαθε, επιτέλους, να χρησιμοποιεί με επάρκεια το dvd player της, αυτή η γενιά που καταβάλλει προσπάθεια για να εκμεταλλευτεί κάθε δυνατότητα που παρέχει το κλιματιστικό της, είναι η ίδια γενιά που αγωνίζεται προκειμένου να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα. Σκέφτομαι τι μπορεί να επιφυλάσσει το μέλλον σε μας, που δεν έχουμε φάει ακόμη τα ψωμιά μας.

Σκέφτομαι ότι μετά από αρκετά χρόνια, όταν θα χτυπήσουν και τη δική μας πόρτα οι πρώτες αντικειμενικές δυσκολίες, τότε θα έχουμε και εμείς ανάλογους μπελάδες πάνω από το κεφάλι μας, μπελάδες που δεν μπορούν βέβαια να μας στεναχωρούν όσο ένα πιθανό πρόβλημα υγείας, ούτε να μας προβληματίζουν τόσο όσο ο καθημερινός οικονομικός μαραθώνιος.