Οι κόκκινες γραμμές της ιστορίας

Δεν ήταν πάντα τα εργατικά συνδικάτα, οι διπλωμάτες, οι πολιτικοί και οι κάθε είδους διαπραγματευτές που χρησιμοποίησαν τον όρο «κόκκινη γραμμή» για να εκφράσουν ένα σύνορο, ένα όριο τόσο δυνατό που δεν τους επέτρεπε να κάνουν βήμα πίσω. Ασχέτως που πολλές φορές κάνουν. Όχι μόνο βήματα, χιλιόμετρα ολόκληρα.

Από το blog της Μηχανής του Χρόνου και τη Wikipedia μαθαίνουμε ότι η «κόκκινη γραμμή» ήταν αυτό που είδε ο ανταποκριτής της εφημερίδας The Times, William H. Russell, όταν παρακολουθούσε τη μάχη της Μπαλακλάβα (25/10/1854) στη διάρκεια του Κριμαϊκού Πολέμου. Το σκωτσέζικο απόσπασμα ντυμένο με κόκκινα χιτώνια, υπό τις διαταγές του Sir Colin Campbell σχημάτισε μια μεγάλη σε μήκος γραμμή πυρός και παρατάχθηκε με βάθος δύο ανδρών και όχι τεσσάρων όπως συνηθίζονταν, για να αντιμετωπίσει το Ρώσικο ιππικό. Η μπλόφα του Campbell έπιασε τόπο και οι Ρώσοι νόμιζαν ότι πίσω από τους την πρώτη γραμμή βρίσκονταν κι άλλες δυνάμεις των βρετανών κι έτσι οπισθοχώρησαν. Η «κόκκινη γραμμή από ατσάλι» για την οποία έγραψε ο Russell έγινε το πρότυπο για τον βρετανικό στρατό της εποχής.

Αργότερα, ο Rudyard Kipling θα έγραφε το ποίημα Tommy, μια ωδή στον Βρετανό άγνωστο στρατιώτη, τον οποίο ο κόσμος θυμάται μόνο σε επετείους και την ώρα της μάχης. Tommy Atkins ονομάστηκαν οι άγνωστοι Βρετανοί στρατιώτες, στη στρατιωτική αργκό, κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. «Then it’ s Tommy this, an’ Tommy that, an’ Tommy, ‘ow’s yer soul? / But it’s Thin red line of ‘eroes when the drums begin to roll», λέει ο στίχος του ποιητή.

The Thin Red Line έγινε επίσης τίτλος για ένα από τα τραγούδια των Καναδών Glass Tiger και του Βρετανικού metal συγκροτήματος Saxon. Δεν μπορούμε να αφήσουμε έξω την ομώνυμη δραματική ταινία του σκηνοθέτη Terrence Malick το 1998, που περιγράφει τις πολεμικές συγκρούσεις των Αμερικανών και Ιαπώνων στρατιωτών στο νησί Guadalcanal στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Μια κόκκινη γραμμή τράβηξε σε όλα και η Νατάσα Θεοδωρίδου το 2009, ενώ την Κόκκινη Γραμμή 2 του Μετρό (της Αθήνας) παίρνουν όσοι θέλουν να κάνουν τη διαδρομή Άγιος Αντώνιος – Άγιος Δημήτριος.

Κόκκινες γραμμές τραβούν κάθε τόσο όσοι διαπραγματεύονται για κάτι που θεωρούν πολύτιμο και δεν θέλουν να το χάσουν. Τελευταία όλοι τραβούν μια κόκκινη γραμμή που στο τέλος ξεθωριάζει. Μήπως επιτέλους αντί για κόκκινες γραμμές που καθόμαστε μπροστά τους και λέμε «δεν πάω πιο πίσω», ν’ αρχίσουμε να τραβάμε άσπρες για να πάμε μπροστά;