Η κόλαση στα λεωφορεία της Θεσσαλονίκης συνεχίζεται

Απορώ πως δεν έχει ήδη γίνει θέμα η τραγελαφική κατάσταση με τα καινούρια λεωφορεία της Θεσσαλονίκης. Αναφέρομαι συγκεκριμένα σε αυτά του στόλου που είναι μικρά και μονά.

Αυτά τα λεωφορεία ΔΕΝ είναι προορισμένα να υπάρχουν σε μια πόλη με αυτό τον οργανισμό συγκοινωνιών, που είναι ένα μόνιμο χάος!

Αυτά τα λεωφορεία ΔΕΝ μπορούν να ανταποκριθούν στο πάστωμα και την ασφυκτική λαοθάλασσα που γίνεται καθημερινά στα λεωφορεία της πόλης μας!

Ο διάδρομος στο πίσω μέρος, ανάμεσα στις θέσεις καθήμενων, μετα βίας χωράει έναν όρθιο άνθρωπο ανάμεσά τους, καθώς είναι προορισμένα για τις πιο ομαλές συνθήκες που έχουν οι χώρες από τις οποίες τα παραλάβαμε, με σχεδόν όλους τους επιβάτες καθήμενους.

  Τα εξοργιστικά αποτελέσματα είναι τα εξής: για να κατέβει στη στάση του κάποιος, που είτε κάθεται στο πίσω μέρος, είτε είναι όρθιος στον μικρό αυτό διάδρομο με άλλους επιβάτες μπροστά του, να πρέπει ή να κάνει ακροβατικά για να απεγκλωβιστεί ή να κατέβει το μισό λεωφορείο για να αποβιβαστεί εκείνος.

Παρότι πράγματι υπάρχει μια μεγαλύτερη συχνότητα σε σχέση με άλλες περιόδους που περίμενες 20’ για ένα δρομολόγιο, η λύση δεν είναι να μας παρέχουν υπηρεσίες-πασαλείμματα για να μας βουλώσουν το στόμα όπως όπως, λες και είμαστε κοπάδι.

 Είναι απαράδεκτο να βάζουν μικρά λεωφορεία στις πιο πολυσύχναστες γραμμές με το αποτέλεσμα που περιγράφω. Είναι κοροϊδία και υποτίμηση των πολιτών. Επίσης είναι και επικίνδυνο.

Και δεν είναι καθόλου υπερβολή. Είναι προφανές ότι και ο ΟΑΣΘ και οι οδηγοί του έχουν αντιληφθεί ότι υπάρχει θέμα. Είναι κοινό μυστικό το…καψόνι που γίνεται με το να σταματούν πολλά μέτρα μετά την στάση, ώστε να μην προλάβει ο κόσμος να επιβιβαστεί, παρά μόνο να κατέβουν οι ήδη επιβαίνοντες.

Ήδη ακούω “κάποιους” να μιλάνε για γκρίνια. Είναι όντως τόσο παράλογο να ζητάμε να αντιμετωπιζόμαστε ως πολίτες που απλά θέλουν να μετακινηθούν από και προς την εργασία τους με αξιοπρέπεια; 

Σε εποχή που το περιβαλλοντικό κίνημα προτρέπει περιορισμό μετακινήσεων με αυτοκίνητο, το θέμα του παρκαρίσματος παραμένει άλυτο και εξίσου τραγικό, και η βενζίνη έχει φτάσει στα ύψη, όποιος επιλέγει τη δημόσια συγκοινωνία αντί να επιβραβεύεται, τιμωρείται. 

Αναρωτιέμαι αν υπάρχει έστω και ένας από εκείνους που αποφασίζουν για εμάς, που να έχει δοκιμάσει έστω και μια φορά να επιβιβαστεί σε ένα μονό μικρό 6άρι στις 3 το μεσημέρι από το κέντρο για να πάει Καλαμαριά, να δει τον παραλογισμό αυτό. 

Εικάζω πως όχι, και για αυτό παριστάνουν πως δώσανε καταπληκτική λύση στο πρόβλημα των συγκοινωνιών, που όπως φαίνεται δεν θα πάψει ποτέ να είναι πληγή για την πόλη μας.

*Γράφει η αναγνώστρια της parallaxi Κ.Μ