Η κριτική της κριτικής

Λέξεις Σπύρος Πέγκας*

Την Τετάρτη 28 Αυγούστου εξελίχθηκε μια ακόμα συνεδρίαση Απολογισμού Έργου της νέας διοίκησης του δήμου Θεσσαλονίκης. Το θέμα των Δημοτικών Βιβλιοθηκών τέθηκε από την αντιπολίτευση, ενώ η ίδια η διοίκηση έθεσε το θέμα της σχολικής στέγης και των πρόσφατων συγχωνεύσεων σχολικών μονάδων που υλοποιήθηκαν και με ενέργειες της δημοτικής αρχής. Μιας δημοτικής αρχής που, κατά τη δική μας γνώμη, άλλα λέει και άλλα, διαφορετικά εφαρμόζει.

Ακόμα και σε αυτήν την απολογιστικού χαρακτήρα συνεδρίαση είχαμε, όπως και στην προηγούμενη Τακτική συνεδρίαση της 26ης Αυγούστου, το κλασσικό μοτίβο αντιπαράθεσης που ξεδιπλώνει κάθε φορά η διοίκηση. Ο δήμαρχος μιλάει για περίπου 30 ‘- 45’ εξηγώντας μας αναλυτικά πως οι αποφάσεις που παίρνει είναι «αντικειμενικά και απόλυτα σωστές». Πως δεν υπάρχει εναλλακτική λύση βάση των πραγματικών, αληθινών δεδομένων!

Στη συνέχεια με μερικές κλασσικές ατάκες γενικού πολιτικού ρεπερτορίου, όπως «όλοι μαζί είμαστε σε αυτό», «όλοι μας θέλουμε το καλό των παιδιών, των παιδιών μας! », «θέλω να καταλάβετε πως όλοι από την ίδια πλευρά είμαστε σε αυτό», «μαζί σας είμαστε», «στα εθνικά θέματα και στα θέματα παιδείας οφείλουμε, έχουμε καθήκον, να είμαστε όλοι μαζί» στοχεύει πρώτα στο συναισθηματικό υπογάστριο του κοινού και των αντιπολιτευόμενων παρατάξεων. Τέλος, δεν παρουσιάζει απλά την οριστική απόφαση, η οποία φυσικά αντιφάσκει με τα προηγούμενα συμφραζόμενα, αλλά μας αναλύει τη διαδρομή της απόφασης, έτσι ώστε να αποκλειστεί με «αντικειμενικά τεκμήρια» και τη «γλώσσα της αλήθειας» η κάθε άλλη εναλλακτική.

Μετά την κριτική επί της τελικής αποφάσεως που ασκούμε οι αντιπολιτευόμενες παρατάξεις, απαντά πάλι ο ίδιος ο δήμαρχος, αφού, βέβαια, προβεί και σε μια αξιολόγηση της παρέμβασής μας ως «ήπιων τόνων» ή «με απρεπείς χαρακτηρισμούς που δεν ταιριάζουν στην αισθητική σας», «δεν λέτε αλήθειες», «ψεύδεστε και παραπληροφορείτε» και άλλα παρόμοια. Απαντά, λοιπόν, άλλα είκοσι λεπτά έχοντας τον τελευταίο λόγο. (έχω πει και στον ίδιο άλλωστε χιουμοριστικά «ούτε ο Φιντέλ Κάστρο δεν μιλούσε τόσο»).

Στη συνέχεια αναλαμβάνει ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου με έντεχνο ακαδημαϊσμό «την κριτική της κριτικής», «όπως έλεγε ο Χέγκελ» να μας κατηγορήσει για μεμψίμοιρους και μικροπρεπείς, που τολμάμε να αγγίξουμε με την κριτική μας το «μεγάλο έργο» που εκτελείται στην πόλη και τους τρόπους του δημάρχου που, κατά τον πρόεδρο, είναι ο πλέον προοδευτικός, «μια και προοδευτικός σημαίνει αποτελεσματικός! «Αυτός που καθαρίζει την πόλη, που φροντίζει το πράσινο, που προχωρά τα έργα», (ή μάλλον –κατά τη γνώμη μας και πάλι και συγγνώμη χίλιες φορές- «ξεπλένει» τα έργα που μας φέρνει η κυβέρνηση στο κεφάλι, όπως το fly over, και την ανάπλαση ΔΕΘ).

Και η σεμνή τελετή της «κριτικής της κριτικής» ολοκληρώνεται με κάποιον δημοτικό σύμβουλο ή εντεταλμένο σύμβουλο ή αντιδήμαρχο, ο οποίος επίσης κάνει σχόλια πάνω στον τρόπο παρέμβασής μας και επίσης αναρωτιέται πως τολμάμε να ασκούμε αντιπολιτευτικό λόγο σε αυτή τη διοίκηση που τα κάνει όλα σωστά, έτσι όπως πρέπει να γίνονται, καθώς δεν υπάρχουν εναλλακτικές στην πραγματικότητα. Η τοποθέτηση αυτή συνοδεύεται και από μια ψυχο-αναλυτική προσέγγιση και ερμηνεία του λόγου μας, «να ξεπεράσετε επιτέλους την πίκρα της ήττας και να στηρίξετε τη διοίκηση στο έργο της» ή «δεν έχετε ξεκινήσει από αντιπολίτευση, αλλά ως διοίκηση, την αυτοδιοικητική σας διαδρομή και για αυτό δεν γνωρίζετε πως να την ασκείτε».

Τέλος, κάποιος ακόμα θα αναλάβει επίσης να μας… κατακεραυνώσει θυμίζοντας μας –ατεκμηρίωτα- τι ψηφίζαμε το 2013 μ.Χ. ή 2015 μ.Χ. στην εκτελεστική επιτροπή του δήμου επί δημαρχίας Μπουτάρη και πως είναι δυνατόν τώρα να έχουμε μετακινηθεί από αυτές μας τις ψήφους.

Εν ολίγοις το 75% του λόγου τη συμπολίτευσης στο δημοτικό συμβούλιο του δήμου Θεσσαλονίκης εστιάζει στην κριτική της αντιπολίτευσης και στον λεκτικό εκφοβισμό. Σπάνια σε τακτική συνεδρίαση να πάρει το λόγο ένας αντιδήμαρχος και για δέκα λεπτά να μας παρουσιάσει το έργο του χωρίς να απαντά σε δική μας τοποθέτηση.

Ευτυχώς, που δεν είμαστε η αμέσως προηγούμενη διοίκηση στο δήμο, όπου αυτή κι αν τολμά καμία φορά τώρα να κρίνει τις πράξεις της τωρινής διοίκησης, δέχεται έναν καταιγιστικό ορυμαγδό κατηγοριών και απαξιωτικών σχολίων, λες και δεν την καταψήφισε ήδη ο κόσμος της Θεσσαλονίκης και δεν έχει κλείσει ο κύκλος της. Τον πεσμένο, πολιτικά ατιμασμένο και λαβωμένο δεν τον χτυπάς, κατά τις δικές μας αρχές, ακόμα παραπάνω. Τον έχει ήδη κρίνει η ιστορία και η λαϊκή ετυμηγορία.

*Ο Σπύρος Πέγκας, είναι Δημοτικός Σύμβουλος, επικεφαλής της δημοτικής παράταξης, «Θεσσαλονίκη Για Όλους».