Η λαμπάδα του νονού
Ένα μικρό πασχαλινό διήγημα
Η λαμπάδα του νονού! Έφτασε στο σπίτι, όπως κάθε χρόνο, Μεγάλη Τρίτη μαζί με τσουρέκι, τα σοκολατένια αβγά και τα πασχαλινά καινούργια παπούτσια.
Πλεξούδα από μελισσοκέρι, στριφτή, δεμένη με χρυσοκόκκινη κορδέλα, μεγάλη ίσαμε το μπόι μου, το τοτινό.
Ειδική παραγγελία του νονού μου, που φρόντιζε πάντα τα δώρα του να ξεχωρίζουν.
Με καρδιοχτύπι φυλαγμένη στο ράφι, δίπλα στην πιατέλα με τα κόκκινα αβγά, μην τυχόν και σπάσει προτού να έρθει η ώρα της η δοξαστική.
Κρυφό καμάρι μου μεγαλοβδομαδιάτικο, πρόωρα σε θυσίασα σε μια ξιφομαχία με λαμπάδες εκεί στο προαύλιο της εκκλησίας.
Τελικά πριν έρθει η ώρα σου, προτού χτυπήσουν πανηγυρικά οι καμπάνες.
Με σπασμένη την υπερηφάνεια σου στα τρία, δεν προσήλθες στο «Δεύτε, λάβετε…»