Η νύφη φορούσε μαύρα

Η Μαρία Πανταζοπούλου ήταν τριάντα χρόνων. Αν και ο γάμος της είχε προηγηθεί λέει αρκετές μέρες αποφάσισε να φωτογραφηθεί ξανά με το νυφικό της, ακολουθώντας μια νέα μόδα που θέλει τις νύφες να καταστρέφουν το νυφικό μέρες μετά με ακραίους τρόπους. Trash the dress, λέγεται το νέο έθιμο. Σκαρφάλωσε πάνω σε έναν βράχο στις όχθες του ποταμού Ouareau κοντά Dorwin Falls, βόρεια του Μόντρεαλ.

Ο φωτογράφος της, ελληνικής καταγωγής επίσης, την είδε να βουλιάζει αργά-αργά στο νερό. Το νυφικό έγινε ένα τεράστιο σφουγγάρι, η κοπέλα παγιδεύτηκε στο παιχνίδι που έστησε. Ο θάνατος της έκανε το γύρο του κόσμου. Στο ίντερνετ οι εκατοντάδες οπαδοί της νέας ακρότητας θρήνησαν, αλλά υποθέτω δεν το έβαλαν κάτω. Οι επόμενες νύφες θα είναι προσεκτικότερες αν και η αστυνομία προειδοποιεί.

Τι είναι αυτό που κάνει τους ανθρώπους να μετατρέπουν αυτή την ιδιαίτερη στιγμή σε ένα σόου, που χρόνο με το χρόνο εκφυλίζεται όλο και περισσότερο; Πριν λίγες μέρες δυο φίλοι έκαναν διακοπές στη λίμνη Πλαστήρα, στην Καρδίτσα. Το ξενοδοχείο που έμεναν φιλοξενούσε ένα γάμο-υπερπαραγωγή. Κάποια στιγμή ο φωτογράφος του γάμου πήρε τη νύφη και το γαμπρό και τους κατέβασε στη λίμνη. Τους οδήγησε στην όχθη, άρχισαν να περπατούν στη λάσπη, η εικόνα ήταν τραγική. Οι γόβες βούλιαζαν στα απόνερα, στο χώμα, το φόρεμα βρεχόταν, ο γαμπρός με το ζόρι στεκόταν όρθιος και προσπαθούσε να συγκρατήσει και τη νύφη. Η φωτογράφηση στέφθηκε με επιτυχία.

Παρόμοιες εικόνες θα έχετε δει στα Κάστρα, στην παραλία, σε πάρκα, σε δασάκια. Οι παλιές στατικές φωτογραφίες των γάμων του εξήντα, όπου η νύφη ήταν ανεβασμένη συνήθως σε μια μικρή σιδερένια σκάλα που δεν οδηγούσε πουθενά, έδωσαν τη θέση τους σε φωτογραφήσεις υπερπαραγωγές.

Ο Γιάννης Σεμιτσόγλου, φωτογράφος με τεράστια εμπειρία μου εξήγησε πως υπάρχουν δυο τάσεις. Η πρώτη προωθεί την ποιότητα με αυστηρά κριτήρια, χωρίς να υποκύπτει σε τέτοιες τάσεις, που –κατά την γνώμη μου-προσβάλλουν την νοημοσύνη του πελάτη και την τσέπη του και παραδίδουν δουλειά άξια να σταθεί σε μια έκθεση τέχνης

Η δεύτερη προωθεί τη “διαφορετικότητα”, φωτογραφίζοντας το ζευγάρι σε παλιά γκρεμισμένα σπίτια, μέσα σε ποτάμια, τη νύφη και το γαμπρό λασπωμένους, και “πείθουν” ότι αυτό το ακραίο βλέμμα “τέχνης” είναι το “must”,κι οι ίδιοι είναι οι top φωτογράφοι. Άρα ο πελάτης νιώθει μοναδικός κι όσο περισσότερο πληρώσει τόσο πιο μοναδικός είναι.

Η αλήθεια είναι ότι το επάγγελμα περνάει κρίση. Είμαι στο χώρο 25 χρόνια, και πέρασα από μεγάλα φωτογραφεία της πόλης, όπου μαθήτευσα δίπλα σε σοβαρούς κι αξιόλογους συναδέλφους. Κατανοώ την ανάγκη για επιβίωση.

Όταν όμως βλέπω να δημιουργούνται ανάγκες για “διαφορετικότητα” που προσβάλλουν τον άνθρωπο που θέλει να έχει ένα πακέτο αναμνήσεων από το γάμο του, τότε αντιδρώ άμεσα σε “ιδιαιτερότητες”, λέει.

Η ανάγκη για να ξεχωρίσει κανείς οδήγησε και σε γάμους υπερπαραγωγές. Στήθηκαν ολόκληρες βιομηχανίες για τη μια και μοναδική στιγμή. Εταιρείες στολισμών, djs, κτήματα, catering, πυροτεχνήματα, ειδικά τυπογραφεία, τεύχη περιοδικών με συμβουλές, διαφημίσεις ειδικών που σε συμβουλεύουν πως να διαχειριστείς το άγχος της προετοιμασίας. Γάμοι σκηνοθετημένοι, ευφάνταστοι, προχωρημένοι. Η νέα τρέλα που ξημερώνει τώρα στο ίντερνετ από διεθνείς οίκους ψηφιακών άλμπουμ αναμνήσεων λέγεται επόμενο πρωινό. Φωτογράφοι επισκέπτονται το ζευγάρι στην κάμαρα που πέρασε την πρώτη νύχτα το επόμενο πρωινό και απαθανατίζει τις στιγμές μετά. Το πρωινό στο κρεβάτι, τα πιθανά αποτυπώματα στα σεντόνια, τους υπαινιγμούς στα πρόσωπα. Τα νέα ζευγάρια στην Αμερική και την Ευρώπη το βρήκαν ήδη χαριτωμένο αυτό το καλοκαίρι. Και είναι διατεθειμένα να πληρώσουν όσο όσο για να έχουν και αυτό το πρωινό σε κοινή θέα.

Μια από τις πιο ιδιαίτερες στιγμές στη ζωή γίνεται με την ανοχή, την ενθάρρυνση και κυρίως την ενεργή συμμετοχή των πρωταγωνιστών της δημόσιο θέαμα. Πολλές φορές με απρόβλεπτες διαστάσεις.