Η σημαία στο ΑΠΘ ξεφτισμένη, αλλά όχι ευτελισμένη
Σε τι κατάσταση βρίσκει το ΑΠΘ η συμπλήρωση ενός αιώνα από την ιδρυτική του πράξη; Γράφει ο Γ. Ζαρωτιάδης
Εκατό χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την ιδρυτική πράξη του μεγαλύτερου ακαδημαϊκού ιδρύματος της χώρας. Το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης γιορτάζει έναν αιώνα προσφοράς, στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση και έρευνα, στους κοινωνικούς αγώνες, στη θεσμική εξέλιξη και την οικονομική ανάπτυξη.
Γιορτάζει; Με τον λογαριασμό ρεύματος του περασμένου χρόνου να μένει απλήρωτος, προσδοκώντας να μας κάνει τη χάρη το Υπουργείο και να δώσει κατιτίς παραπάνω, μην μας το κόψουν…
Γιορτάζει; Με τις εγκαταστάσεις του να «νεκρώνουν», καθώς τα μπαλώματα μιας ισχνότατης δημόσιας χρηματοδότησης και η εγκληματική αδιαφορία του κράτους γεννά απαράδεκτους κινδύνους για όσους -ες φοιτούν και εργάζονται σε αυτό.
Γιορτάζει; Με την κυβέρνηση να εμμένει και να απειλεί για τη διαγραφή του 1/3 φοιτητριών -ών του, κρύβοντας πίσω από ευφυολογήματα περί «αιώνιων» ή «λιμναζόντων» τις πραγματικές της επιδιώξεις για την αισχρή εμπορευματοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης και την ενίσχυση της πελατείας των κολλεγίων.
Γιορτάζει; Με το ερευνητικό, εκπαιδευτικό και διοικητικό του προσωπικό να αποδεκατίζεται χρόνο τον χρόνο και τους φοιτητές και φοιτήτριες να στριμώχνονται στις παραδόσεις και τα εργαστήρια.
Γιορτάζει; Με ένα απίθανο νομικό πλαίσιο που προσβάλει το αυτοδιοίκητο και αναιρεί ουσιαστικά τη δημοκρατική λειτουργία των ΑΕΙ, οδηγεί σε ανίσχυρες διοικήσεις, αβέβαιο μέλλον και προκαλεί προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
Γιορτάζει; Με τη σημαία να κρέμεται στον ιστό της «Παλαιάς Φιλοσοφικής» ξεφτισμένη, αλλά όχι ευτελισμένη.
Το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο αντιστέκεται στο ξέφτισμα, με τους φοιτητές και τις φοιτήτριες να πλημμυρίζουν τους δρόμους στις διαδηλώσεις για δημόσια, σύγχρονη παιδεία και για την απόδοση δικαιοσύνης για τα θύματα της κρατικής εγκληματικότητας. Η κοινότητα του ΑΠΘ γιορτάζει στις 28 Φεβρουαρίου, στο ραντεβού της Εγνατίας με όλες κι όλους τους Θεσσαλονικείς.
Γιορτάζει και πρέπει να «ρίξει» τις κλειδαμπαρωμένες καγκελόπορτες της Πανεπιστημιούπολης, να συνουσιαστεί με την Πόλη της, απέναντι στις εμμονές φοβικών ηγεσιών. Γιατί η ασφάλεια των πολιτών περνά μέσα από την ελευθερία και το «άνοιγμα», όπως και η κοινωνική ειρήνη από τη δικαιοσύνη.
Γιορτάζει και πολλαπλασιάζει τις διεθνείς συνεργασίες σε όλα τα σημεία του Ορίζοντα, φιλοξενεί και στέλνει ερευνήτριες και φοιτητές, ανοίγει τολμηρές πρωτοβουλίες και συνομιλεί ισότιμα με τη διεθνή ακαδημαϊκή κοινότητα.
Γιορτάζει, δίνει και παίρνει ζωή από τα κινήματα για περισσότερο πράσινο, για βιώσιμη ανάπτυξη, για περισσότερη δικαιοσύνη και κοινωνική απελευθέρωση, περισσότερη γνώση, περισσότερη δημοκρατία.
Στα 100 χρόνια της ιστορίας μας να πάρουμε τολμηρές πρωτοβουλίες ανάδειξης της απαράδεκτης υποστελέχωσης και υποχρηματοδότησης, της σκόπιμης, συνεχούς απαξίωσης του ελληνικού δημόσιου πανεπιστημίου προς εξυπηρέτηση ορέξεων των πραματευτάδων πτυχίων. Να φέρουμε τους πολίτες στο ΑΠΘ και το ΑΠΘ στην Πόλη. Να απευθυνθούμε στο σύνολο των εκατοντάδων χιλιάδων συνεργατών μας διεθνώς και να επισπεύσουμε τις συνεργασίες μας. Να δώσουμε όραμα στους φοιτητές και τις φοιτήτριές μας. Να σημάνουμε τον αγώνα για ολοκληρωμένη, επαρκή παιδεία και έρευνα στην υπηρεσία της περιβαλλοντικά βιώσιμης και κοινωνικά δίκαιης προόδου.
Απευθυνόμενος στη διοίκηση του ΑΠΘ: μπορεί να αφήσει τις ξεφτισμένες σημαίες στους ιστούς μας – ίσως να δηλώνουν αυτό που πρέπει.
Αρκεί να συστρατευτούμε στην απαίτηση των καιρών: να αποτραπεί ο ευτελισμός της κοινότητάς μας και να αντιστρέψουμε την ατίμωση του ατόμου και της κοινωνίας!
Μας αναλογεί, μας πρέπει, το οφείλουμε.
