Η τέχνη της Κρίσης: Οι περιπέτειες ενός ντοκιμαντέρ

Της Ίλιας Παπασπύρου

Η παραγωγή είναι μια μεγάλη περιπέτεια που κρατάει από το 2011. Ποτέ δεν πίστευα ότι μια ιδέα που με ενθουσίασε και με κινητοποίησε την Ανοιξη του 2011 παρακολουθώντας παραστάσεις, πρόβες σε απίθανους χώρους , ένα κοινό που τρέχει και συμμετέχει και συγκινείτε από την προσπάθεια όλων αυτών των νέων κυρίως ανθρώπων του θεάτρου θα ήταν τόσο επίπονο και δύσκολο να πραγματοποιηθεί.

Ξεκινώ γυρίσματα μόνη μου με ένα φίλο που έχει κάμερα δική του  και καταγράφουμε υλικό που δεν θα ήθελα να χάσω. Τότε ήταν (Απρίλοις 2011) που καταθέσαμε και την πρόταση για την παραγωγή στην ΕΡΤ, μιας σειράς ντοκιμαντέρ με θέμα Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ.

Η τελική έγκριση  για την παραγωγή ήρθε σχεδόν 2 χρόνια μετά, με πολύ δυσκολία τον Γενάρη του 2013. Εν τω μεταξύ η προοπτική μιας συμπαραγωγής με το ARTE φάνηκε κάποια στιγμή εφικτή. Την Ανοιξη του 2012 , το ARTE πρότεινe στην ΕΡΤ ένα σημαντικό ποσό για την συμπαραγωγή αυτού του project,  η ΕΡΤ και η τότε διοίκηση αδιαφόρησε, τα χρήματα του ARTE χάθηκαν, η διοίκηση το καλοκαίρι του 2012 άλλαξε….και πάλι από την αρχή…μέχρι τον Γενάρη του 2013 που εγκρίθηκε από το τότε  Διοικητικό Συμβούλιο. 

Και τότε ξεκινήσαμε έρευνα, προεργασία κλπ, ραντεβού κλπ. Από τον  Φεβρουάριο του ’13 γυρίσματα για το Θέατρο. Ημερομηνία παράδοσης στην ΕΡΤ Ιούνιος 2013. Και τότε η ΕΡΤ κλείνει.

Μένουμε με ένα πλούσιο και καλό υλικό στο χέρι.  Και αποφασίζουμε να συνεχίσουμε μόνοι μας, κυρίως εγώ , η Κατερίνα και ο μοντέρ , ο Θανάσης ο Ντόβας.

Χωρίς χρήματα , χωρίς αμοιβές … όλα μεταξύ φίλων και γνωστών, και φίλων των φίλων.

Πείσμωσα και ανέλαβα την παραγωγή με ένα ελάχιστο κεφάλαιο. Και τώρα …φεστιβάλ. Τουλάχιστον μια αναγνώριση της προσπάθειας τόσων ανθρώπων. Μόνοι μεταξύ πολλών άλλων φίλων και συναδέλφων που είναι στην ίδια κατάσταση. Ολοι χρωστάμε, όλοι οι συντελεστές χωρίς ούτε 1 ευρώ αμοιβή … τι να πω άλλο. Κουράστηκα αλλά μου άρεσε τελικά η περιπέτεια. 

Δεν θα το έκανα ποτέ ξανά με αυτό τον τρόπο.  Θα ντρεπόμουνα να ζητήσω ξανά χάρη και δωρεάν δουλειά  από σοβαρούς επαγγελματίες.  Και δεν φταίει τελικά η Κρίση, ή πάντως όχι μόνον αυτή.

Η Κατερίνα Πατρώνη λέει για την ταινία:

«Η κρίση για έναν καλλιτέχνη είναι μία δοκιμασία διπλή, γιατί πρέπει και να το ζήσει αναγκαστικά αλλά και με κάποιο τρόπο να το μεταφέρει στο έργο του.»

Τα λόγια αυτά του σκηνοθέτη Στάθη Λιβαθηνού περιγράφουν τον καμβά πάνω στον οποίο υφαίνεται το ντοκιμαντέρ «Η Τέχνη της Κρίσης, η περίπτωση του Θεάτρου».

Ο καμβάς είναι τα πρόσωπα των ανθρώπων που περνούν μπροστά από τα μάτια μας ως το ουσιαστικό πρόσωπο της ίδιας της πόλης, της Αθήνας.

Η κάμερα γλιστράει μέσα στην πόλη, φωτίζονται γωνιές, στιγμές, προσπάθειες, αγωνίες, εκπλήξεις, ξαφνιάσματα, απογοητεύσεις, ανοίγει πόρτες μπαίνει σε πρόβες, σε συζητήσεις, σε προετοιμασίες.

Πάνω σε αυτό τον καμβά υφαίνονται αποσπάσματα από αφηγήσεις, που εναλλάσσονται με παραστάσεις και πρόβες, ανθρώπων που δεν παραιτούνται από τα όνειρά τους, που ψάχνουν να βρουν διέξοδο να εκφραστούν «μέσα από αυτό το ανυπόφορο που ζουν, που νοιώθουν».

Ιστορίες Θεάτρου που εναλλάσσονται, που τις παρακολουθούμε στην εξέλιξή τους σαν διαδρομές μέσα στο αστικό τοπίο.

Στόχος όλων η συνάντηση με τους ανθρώπους γύρω τους, η αυτογνωσία, η ελπίδα. 

Σε μια εποχή που όλα αλλάζουν, «που φεύγει το χαλί κάτω από τα πόδια μας», που η αβεβαιότητα, και η κατήφεια κυριαρχούν, η πραγματικότητα εκπλήσσει και δείχνει ότι οι προτεραιότητες των ανθρώπων μπορεί να είναι απρόσμενες.

*Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ, η περίπτωση του θεάτρου – Ντοκιμαντέρ , 55 min Σκηνοθεσία:  Κατερίνα Πατρώνη Ιδέα- έρευνα- επιμέλεια:  Ιλια Παπασπύρου Παραγωγοί: Ιλια Παπασπύρου, Κυριάκος Χατζημιχαηλίδης, Δημήτρης Μπακάλμπασης  Παραγωγή: ART FILES PRODUCTIONS- Ιλια Παπασπύρου

Τετάρτη 19/3 στις 17.45 Ολύμπιον Παρασκευή 21/3 στις 22.30  Αίθουσα Τόνια Μαρκετάκη

*Η Ίλια Παπασπύρου είναι η παραγωγός του ντοκιμαντέρ “Η Τέχνη της Κρίσης, η περίπτωση του θεάτρου” της Κατερίνας Πατρώνη

Μπείτε και κάντε like εδώ για να ενημερώνεστε για όλα τα γραμμένα αποκλειστικά για το parallaximag.gr άρθρα.