Η θεωρία της γραβάτας

“Όταν οι γραβατωμένοι υπερτερούν σε αριθμό σε μία εκδήλωση για την καινοτομία, η εκδήλωση αυτή αποτελεί εξαίρετη ευκαιρία για δικτύωση με το ρίσκο να μην ακούσεις τίποτα καινούριο”

Οδηγήθηκα σε αυτή τη θεωρία από τα συμπεράσματα:

Συμπέρασμα Α: 1 υπουργός + 1 διευθύνων σύμβουλος τραπεζικού ομίλου + 2 πρυτάνεις + 1 καθηγητής και 2 αντιπρόσωποι συνδέσμων ως καλεσμένοι ομιλητές = πολλοί γραβατωμένοι υψηλά ιστάμενοι στο ακροατήριο = έλλειψη νέων που καινοτομούν ή/και θέλουν να επιχειρήσουν Συμπέρασμα Β: Όσο πιο υψηλό το προφίλ των ομιλητών τόσο πιο γενικές οι παρουσιάσεις τους. Από το συμπέρασμα Α και Β προκύπτει το Συμπέρασμα Γ: Δηλαδή, όσο πιο ενδιαφέρουσες και συγκεκριμένες οι ομιλίες σε μία εκδήλωση, τόσο λιγότερες οι πιθανότητες να σε ακούσουν “υψηλά ιστάμενοι”.

Πώς οδηγήθηκα στο συμπέρασμα αυτό;

Πέρασα χθες μία βόλτα από το ΝΟΗΣΙΣ για τα εγκαίνια της Έκθεσης των 21 συμμετοχών που διακρίθηκαν στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Εφαρμοσμένης Έρευνας & Καινοτομίας, με τίτλο: «Η Ελλάδα Καινοτομεί!», που διοργάνωσε ο ΣΕΒ και ο όμιλος Eurobank EFG.

Από το πάρκινγκ φάνηκε πως θα ήταν μία διαφορετική εκδήλωση για την καινοτομία από αυτές που συνήθως συμμετέχω. Όχι για την πληρότητά του (αυτό είναι σύνηθες στις μέρες μας), αλλά για τον τύπο οχημάτων. Αν και ουδείς είχε ενημερώσει μέσω των διαδικτυακών κοινωνικών δικτύων σχετικά με την έκθεση (δεν “ακούστηκε” δηλαδή στα μέσα που οι άμεσα ενδιαφερόμενοι θα πληροφορούνταν για αυτήν), τόσο το πάρκινγκ όσο και το φουαγιέ του ΝΟΗΣΙΣ ήταν γεμάτα. Γεμάτα με κουστουμαρισμένους μεσήλικες. Και αυτό με έβαλε σε σκέψεις. Βλέπεις, στην παραπάνω εκδήλωση το ποσοστό αυτών που φορούσαν γραβάτα ήταν πολλαπλάσιο αυτών που δεν φορούσαν, ενώ η πλειοψηφία φορούσε κοστούμι (κι εγώ φορούσα, ας μην το παίζω έξυπνος).

Η εικόνα στο φουαγιέ έφερε λίγο σε κηδεία, όπου οι συγγενείς τα λένε στα γρήγορα λίγο πριν μπουν στην εκκλησία για το τελευταίο αντίο. Πέρα από τους εξ Αθηνών ορμώμενων, οι υπόλοιποι λίγο πολύ γνωρίζονταν μεταξύ τους. Οπότε υπήρχε οικειότητα και πολλά πηγαδάκια σχηματίστηκαν προτού περάσουν στο αμφιθέατρο για τις ομιλίες (για αυτό και το παρομοίωσα με κηδεία και όχι για το κλίμα που επικρατούσε το οποίο ήταν μια χαρά). Πολλά γνωστά πρόσωπα από τον επιχειρηματικό, ακαδημαϊκό, επενδυτικό και τραπεζικό χώρο της πόλης. Σε λιγότερο από 15 λεπτά μπορούσες να χαιρετίσεις την πλειοψηφία αυτών, να ζητήσεις από κάποιον κοινό γνωστό μία σύσταση, να μάθεις τα νέα διαφόρων συνεργατών κτλ. Ήταν μία εξαίρετη ευκαιρία για δικτύωση (networking που λένε και στο χωριό μου).

Από την άλλη δεν δινόταν η ευκαιρία για ουσιαστική προβολή των 21 καινοτόμων ιδεών, που ήταν και το θέμα της εκδήλωσης. Όπως διασκόρπισαν τα πόστερ (μίνι σταντ να τα πω;) στο φουαγιέ, περισσότερο οριοθέτησαν το χώρο υποδοχής του κοινού παρά επέτρεψαν να αποτελέσουν ως εκθέματα το επίκεντρο της εκδήλωσης. Λεπτομέρεια ίσως. Ακόμα χειρότερη ήταν η επιλογή των ομιλιών. Για άλλη μια φορά ομιλητές με μεγάλη αποδοχή από το κοινό είχαν αόριστες και κοινότυπες θεματικές. Δεν έκατσα στις ομιλίες αλλά εδώ αναφέρει τι ειπώθηκε.

Άρα σ’ ένα σωστό event θα έπρεπε να βάλεις τους 21 φιναλίστ του διαγωνισμού να παρουσιάσουν μπροστά στην πληθώρα γραβατωμένων (και μη) θεατών, δημοσιογράφων και καμερών, για τρία λεπτά, γιατί η ιδέα τους αξίζει την προσοχή τους. Σύνολο 63 λεπτά. Μαζί με τις αλλαγές, εισαγωγή και αποφώνηση του συντονιστή 80 λεπτά. Νομίζω θα ήταν η καλύτερη εκδήλωση που θα είχαν παρακολουθήσει εδώ και καιρό. Με τον τρόπο αυτό εκπαιδεύεις τους 21 φιναλίστ να παρουσιάσουν ολοκληρωμένα την ιδέα τους, δίνεις σε decision makers τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν ενδιαφέρουσες και ουσιαστικές παρουσιάσεις και περνάς το μήνυμα πως ένας διαγωνισμός καινοτομίας πραγματικά αναδεικνύει καλές ιδέες και τις βοηθάει να πάνε αρκετά βήματα παρακάτω.

Θα πάω να δω με ησυχία την έκθεση η οποία θα παραμείνει μέχρι τις 17/4 στο ΝΟΗΣΙΣ. Μετά θα ταξιδέψει σε άλλες πόλεις.