Η Θεσσαλονίκη μέσα από τα μάτια των ξένων: Heather Funk – Theodoridi

Όταν επιλέγεις ή σε επιλέγει μια πόλη, γίνεσαι κομμάτι της. Αλληλεπιδράς μαζί της, με τους ανθρώπους της.

Σου δίνει και της επιστρέφεις. Αφομοιώνεσαι. Με την καλή έννοια, συνήθως. Η Θεσσαλονίκη είναι μια τέτοια πόλη, καθώς στο DNA της έχει την κουλτούρα των διαφορετικών πολιτισμών κι εθνικοτήτων που έχουν συναντηθεί κι ακόμα συνυπάρχουν.

Κάποιοι ζουν εδώ δεκαετίες. Άλλοι μερικά μόνο χρόνια. Οι περισσότεροι μιλάνε σπαστά ελληνικά, αλλά καλά, ενώ μερικοί δε γράφουν παρά στη γλώσσα τους ή αγγλικά. Έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει σε χώρες εντελώς διαφορετικές από τις δικές μας, με κόντρα κουλτούρες, άλλους πολιτισμούς, αλλά η αναζήτηση μιας διαφορετικής ζωής, επαγγελματικής πορείας, έρωτα ή η πολιτική κατάσταση τους έφεραν εδώ. Όλοι ξένοι στην ίδια πόλη, όλοι κοινωνοί και δέκτες νέων εμπειριών, εικόνων, συνηθειών. Όλοι κριτές, αλλά και παντοτινά γοητευμένοι μαζί της.

Heather Funk – Theodoridi, Διευθύντρια Διεθνών Προγραμμάτων και Υπηρεσιών Φοιτητών για το A.C.T.

Με μια τυπική παιδική ηλικία στα προάστια της Νέας Υόρκης, στο New Jersey των Η.Π.Α., αφού τελείωσε το πανεπιστήμιο στο Gordon College και δίδαξε Ισπανικά, το 2012, μια καλή τύχη την έφερε στη Θεσσαλονίκη. Η μετακόμιση ήταν αρχικά προσωρινή, αλλά μετά γνώρισε τον μέλλοντα σύζυγό της στο La Rosa Negra και αποφάσισαν να κάνουν τη Θεσσαλονίκη μόνιμη κατοικία τους.

Το σημαντικότερο που διαπίστωσα για τη Θεσσαλονίκη ήταν ότι οι άνθρωποι είναι φιλικοί κι εξυπηρετικοί. Θυμάμαι ότι προσπαθούσα να μπω στο λεωφορείο #58, το οποίο είχε πολύ κόσμο. Μια γυναίκα στο λεωφορείο είδε την αβεβαιότητά μου, άπλωσε το χέρι μου, με τράβηξε μέσα και είπε «όπου υπάρχει χώρος για έναν, υπάρχει χώρος για έναν ακόμη»!

Από τα πρώτα πράγματα που αγάπησα στην πόλη είναι ο συνδυασμός βουνού και θάλασσας που αγκαλιάζουν την πόλη. Μου δίνει την αίσθηση ότι είμαι και αγκυροβολημένη κι ελεύθερη.

Το αγαπημένο μου μέρος είναι η Μικρή Φρίντα, ένα καφέ και συνεταιρισμός τέχνης στο κέντρο της πόλης, δίπλα στη Βυζαντινή Εκκλησία της Αχειροποιήτου. Είναι το τέλειο μέρος για καφέ, κουβέντα, δημιουργική εργασία και τις πιο νόστιμες σπιτικές, εποχιακές δημιουργίες.

Έναν ξένο επισκέπτη θα τον πήγαινα στη Μικρή Φρίντα! Αλλά πρώτα, θα ξεκινούσα με μια βόλτα κατεβαίνοντας από την Παλιά Πόλη, μέσα από τις βυζαντινές εκκλησίες και μοναστήρια στο κέντρο, και τελικά, στην προκυμαία το ηλιοβασίλεμα. Θα απολαμβάναμε, επίσης, ένα χαλαρό γεύμα με μια ποικιλία από παραδοσιακά πιάτα, όπως φάβα, χταπόδι στα κάρβουνα, γαύρο σαγανάκι, τηγανητό κολοκυθάκι, με φρέσκο ​​ψωμί και τεράστιες ελιές Χαλκιδικής, συνοδευόμενα από λευκό κρασί από ντόπιους αμπελώνες.

Στη Θεσσαλονίκη και τους κατοίκους της μ’ ενοχλεί που παρκάρουν αυτοκίνητα στις διαβάσεις πεζών και στα πεζοδρόμια. Αυτό καθιστά πραγματικά δύσκολη την πλοήγηση με καροτσάκι μωρού ή για άτομα με μειωμένη κινητικότητα. Είμαι, επίσης, λίγο μπερδεμένος για την εκτεταμένη χρήση μωρομάντηλων εδώ, την οποία δεν έχω δει σε άλλα μέρη. Προτιμώ εναλλακτικές που είναι πιο φιλικές οικονομικά και περιβαλλοντικά.

Αν είχα την ευκαιρία να αλλάξω κάτι θα πρόσθετα ένα τεράστιο χώρο στάθμευσης στην ανατολική πλευρά της και αρκετή δημόσια συγκοινωνία για την υποστήριξη της κυκλοφορίας και περισσότερα λεωφορεία στη γραμμή #58. Θα εκσυγχρόνιζα οπωσδήποτε και το σύστημα υγίας .

H Θεσσαλονίκη Για να αποκτήσει ευρωπαϊκό αέρα, πρέπει να αναδείξει καλύτερα την ομορφιά της. Κόψτε τα δέντρα, βάψτε τα κτίρια, προσφέρετε συγκεκριμένες περιοχές για γκραφίτι, μαζεύετε σκουπίδια και δημιουργήστε περισσότερους πεζοδρόμους για περπάτημα, ποδηλασία και πατινάζ.

Από την πόλη απουσιάζουν οι μικρές επιχειρήσεις, που εξαφανίζονται καθώς τη θέση τους παίρνουν μεγαλύτερες εταιρίες.

Με μία λέξη, η Θεσσαλονίκη είναι επιχειρηματική.