Η Τουρκία μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης

της Βάνας Χαραλαμπίδου Και ποιος δεν παραδέχτηκε το αναπτυξιακό θαύμα της Τουρκίας; Απαλλαγμένη από το ΔΝΤ μετά από έντεκα χρόνια στις δαγκάνες του, από μακρού χρόνου μεταξύ των ισχυρών του κόσμου, μέλος των G20, με τεράστιους ρυθμούς ανάπτυξης, με έναν πρωτοφανή οικοδομικό οργασμό, με μεγαλόπνοα έργα ανά την επικράτεια που ολοκληρώνονται με ταχύτητα αστραπής, με αξιοποίηση εκατομμυρίων κοινοτικών κονδυλίων για αναστηλώσεις μνημείων, – χωρίς καν να είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με επιτόκια καταθέσεων που έφτασαν και τα 11%, με ρόλο υπολογίσιμο στη διεθνή πολιτική σκακιέρα, με στρατηγικές κινήσεις που έφερναν μονίμως σε δύσκολη θέση τους μεγάλους παγκόσμιους παίχτες, με διεθνή οικονομικά ανοίγματα στην Κίνα, – όταν οι άλλοι κοιμόντουσαν, την Ινδία και την Αφρική – σχετικά με την τελευταία  ο ύπνος των άλλων συνεχίζεται, με απίστευτα συνεχή έργα εξωραϊσμού όλων των πόλεων και όχι μόνο της Istanbul, όπως νομίζουν οι ασάλευτοι στην ελληνική μιζέρια αφελείς, με τεράστιους αυτοκινητόδρομους, γέφυρες, τούνελ και ανισόπεδες να διασχίζουν την αχανή Ανατολία,  με ανάδειξη των πολιτιστικών θησαυρών όλων των πολιτισμών σε ολόκληρη τη χώρα, ανέγερση σπουδαίων μουσείων κι αμέσως δίπλα τους διεθνών αεροδρομίων και μεγάλων ξενοδοχείων, με συστηματικές και διαρκείς επιδοτήσεις σε ποικίλες ομάδες επαγγελματιών, που θέλουν να την αναδείξουν σε χώρα της μόδας, των εκδόσεων, της μουσικής, κλπ., με μια κρατική μηχανή μονίμως σε ετοιμότητα για να αντιμετωπίζονται φυσικά και άλλα φαινόμενα, με μια τεράστια άριστα οργανωμένη τουριστική βιομηχανία για να εξυπηρετούνται τα εκατομμύρια των τουριστών που την κατακλύζουν δώδεκα μήνες το χρόνο από άκρου εις άκρον, με…, με…

Και ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι πίσω από όλα αυτά υπάρχει ένας μεγάλος ηγέτης, – «μεγάλος» με όλα τα παρεπόμενα, θετικά και αρνητικά, που συνεπάγεται ο χαρακτηρισμός -, ο δεύτερος μεγάλος ηγέτης για τη χώρα του μετά τον Ατατούρκ, όσο κι αν αυτό δεν αρέσει σε κάποιους Ελληναράδες, ένας  πολιτικός  που κέρδισε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις ανεβάζοντας κάθε φορά τα ποσοστά του, γεγονός που του επέτρεψε μια υπέρμετρη και ίσως μοιραία αυτοπεποίθηση στο εσωτερικό και μια αντίστοιχη άκρως ενοχλητική στο εξωτερικό, όταν δεν διστάζει να ορθώσει ανάστημα στους πανίσχυρους του κόσμου, ισραηλινούς και αμερικανούς και όποιους άλλους κατά περίπτωση.

Την ίδια ώρα μια χώρα με μεγάλες αντιφάσεις, θρησκευτικές, κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές, που ισορροπεί σήμερα στην κόψη του ξυραφιού πάνω  στο κοσμικό και ισλαμικό παρόν της, που έζησε κάτω από την δεσποτεία των Σουλτάνων της Οθωμανικής αυτοκρατορίας επί αιώνες, διαμελίσθηκε από τους δυνατούς της γης που πάντα εποφθαλμιούσαν τον «μεγάλο ασθενή» για να λεηλατήσουν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές του, υποδύθηκε τη Δημοκρατία κάτω από την ηγεσία και τις μεταρρυθμίσεις του Ατατούρκ, υπέστη την κάθε μορφής βία από τα αλλεπάλληλα στρατιωτικά πραξικοπήματα μιας ισχυρής και φιλόδοξης κάστας καραβανάδων, που ποτέ δεν παραιτήθηκε από τη γοητεία της εξουσίας· με έναν πληθυσμό σουνιτών στην μεγάλη πλειοψηφία τους, αλλά και αλεβιτών, που υπολογίζονται περισσότεροι από δεκαπέντε έως και είκοσι εκατομμύρια στο σύνολο του πληθυσμού και αντιδρούν στη φιλική προς τους αντάρτες της Συρίας και εναντίον του αλεβίτη Άσαντ πολιτική της κυβέρνησης,  «αλύτρωτων» Κούρδων που δεν παύουν να διεκδικούν τη δημιουργία ανεξάρτητου κράτους, κοσμικών που δεν έπαψαν να προσβλέπουν στον εξευρωπαϊσμό της χώρας, περιθωριοποιημένων αριστερών, αλλά και φανατικών ισλαμιστών που ονειρεύονται τις γυναίκες με μπούργκα· μια οικονομία βασισμένη στο ξένο κεφάλαιο και τους διεθνείς κολοσσούς, που από πολλούς χαρακτηρίζεται φούσκα έτοιμη να σκάσει· έναν Τύπο, που όταν δεν καταγγέλλεται ως φιμωμένος χαρακτηρίζεται τουλάχιστον ελεγχόμενος, με εβδομήντα τουλάχιστον δημοσιογράφους – λένε – στις φυλακές· με αστυνομική βία πανομοιότυπη μ’ αυτήν που εκδηλώνεται σε όλη την υφήλιο· με μια απολύτως απελευθερωμένη αγορά που δεν κλείνει παρά αργά τη νύχτα υποχρεώνοντας τους εργαζόμενους σε δωδεκάωρη εργασία, – στο shopping festival από 8 Ιουνίου και για είκοσι μέρες τα μαγαζιά μένουν ανοιχτά 24 ώρες το 24ωρο! · με έναν απίστευτα μεγάλο αριθμό πλουτοκρατών που συντηρούν τον τεράστιο αριθμό των πανάκριβων κάθε είδους πολυεθνικών και τουρκικών πολυτελών καταστημάτων, αυτών που κατακλύζουν τις μεγάλες πόλεις και έναν πολύ μεγαλύτερο αριθμό μεροκαματιάρηδων,  που φυτοζωούν προσευχόμενοι· με ποικίλα κοινωνικά ταμπού κι ανάμεσά τους κορυφαίο το θέμα του σεξ· μια χώρα με μεγάλη σημασία παγκοσμίως, που αιώνες τώρα επαξίως για τα εθνικά της συμφέροντα διαχειρίζεται η εξωτερική της πολιτική, – από την οποία η ανύπαρκτη εξωτερική πολιτική της Ελλάδας είχε και έχει πικρά πείρα.

Ποια απ’ αυτές τις Τουρκίες εξεγέρθηκε, ποιοι καπέλωσαν αμέσως την εξέγερση, ποιοι θα την εκμεταλλευτούν, αν ήταν αυθόρμητη, εισαγόμενη ή υποβολιμαία είναι ερωτήματα που θα απαντηθούν από τους ειδικούς.  Δεδομένο είναι πως η κυβέρνησή της χώρας και ο ίδιος ο Basbakan Ερντογάν υπέστησαν ένα πλήγμα.  Απολύτως βέβαιο είναι πως όσοι χαρακτηρίζουν τη σημερινή διακυβέρνηση της χώρας με το όνομα του θηλυκού τέρατος της μυθολογίας, που κατοικούσε στην ευρωπαϊκή ακτή του Βοσπόρου, της Σκύλλας, είναι ολοφάνερο ότι δεν μπορούν να την αντικαταστήσουν παρά μόνο με το άλλο μυθολογικό τέρας της ασιατικής ακτής του Βοσπόρου, τη Χάρυβδη. Και κάτι μου λέει πως σύντομα όλοι αυτοί θα νοσταλγήσουν την παντοκρατορία του νέο-Οθωμανού, ισλαμιστή, αυταρχικού και ήδη αμφιλεγόμενου  Ερντογάν. Εκείνος που σίγουρα θα τρίβει τα χέρια του δεν θα είναι άλλος από τον περίφημο «διεθνή παράγοντα», που τόσο συστηματικά και με τόσους τρόπους δουλεύει για την απορρύθμιση του κόσμου.