Η βία στην πολιτική σκηνή

Η είσοδος στην επόμενη Βουλή θεωρείται βέβαιη, μόνο το ποσοστό μένει να επιβεβαιωθεί καθώς και ο αριθμός των βουλευτών. Ανεξάρτητα από το εάν η ομάδα αυτή μπορεί να χαρακτηριστεί πολιτικό κόμμα, και κατά πόσο είναι νόμιμοι οι σκοποί της, τα μέσα που μετέρχεται ασφαλώς θέτουν θεμελιακά ζητήματα στην πολιτική μας ζωή. Μια πολιτική σκηνή, της οποίας η νομιμοποίηση και αξιοπιστία έχει πληγεί τα τελευταία πολλά χρόνια από πλήθος σκανδάλων, φανερών και κρυφών, αποτυχημένων πολιτικών και παλινωδιών που αν μη τι άλλο οδήγησαν –σε συνδυασμό με το διεθνές περιβάλλον- με μεγάλη ευκολία στην οικονομική κρίση και την έλλειψη κάθε σεβασμού για τον άλλον, αλλά και για αυτό που θα αποκαλούσε κανείς κοινωνικό σύνολο.

Η ακροδεξιά στην Ελλάδα μετεξελίχθηκε από φιλοβασιλική-φιλοχουντική πολιτική ομάδα σε νεοναζιστική εγκληματική οργάνωση. Το σημερινό ιδεολογικό στίγμα της συναποτελείται από επιθετικό εθνικισμό, ρατσιστικό λόγο και οργανωμένη βία κατά μεταναστών και αριστερών. Στη συγκυρία έχει υψώσει την απόλυτη αντιμνημονιακή σημαία με το σύνθημα να «ξεβρωμίσει ο τόπος», υπονοώντας δύο στόχους. Πρώτον την εξολόθρευση των πολιτικών και πολιτικών της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Δεύτερον την εξολόθρευση των αλλοεθνών, αλλόθρησκων, αλλόγλωσσων «στοιχείων».

Η επιτυχία της εκλογικής νίκης οφείλεται πρωτίστως στην χιλιοειπωμένη ερμηνεία της ψήφου θυμού και προς την ΧΑ. Αυτή η τάση όμως είναι αναστρέψιμη μέσα από την αποκαλυπτική διαδικασία του απεχθούς προσώπου των νεοναζιστών. Η δεύτερη αιτία αφορά ορισμένα στοιχεία που πιθανόν να αντισταθούν στην αναμενόμενη τάση συρρίκνωσης της επιρροής της ΧΑ στο εκλογικό σώμα. Αφορά την δυναμική πρόταση για εξαφάνιση με κάθε μέσο των δημοκρατικών πολιτικών (που εν πολλοίς συνδέονται μονοσήμαντα με την διαφθορά) και της κάθε είδους ετερότητας. Οι δύο αυτές προτάσεις εμπεριέχουν ελκυστικές ιδέες οι οποίες είχαν ήδη εκφραστεί στο δημόσιο λόγο μέσα από κάθε είδους πολιτικά και κοινωνικά κανάλια και είχαν νομιμοποιηθεί. Ορισμένα μάλιστα στοιχεία, όπως ο λόγος περί πάταξης της διαφθοράς εδράζονται στην κοινή λογική και γίνονται αποδεκτά καθολικά. Σε ένα τέτοιο φάσμα που ξεκινά από εύλογα αιτήματα και καταλήγει στην πρόταση για την επίτευξη ομοιογένειας και ομοιομορφίας, πολιτικού και εθνοτικού τύπου, ο λαϊκισμός, ο εθνικισμός και ο ρατσιστικός λόγος είχαν ήδη νομιμοποιήσει σε ευρύ τμήμα του ελληνικού λαού τα τελευταία χρόνια. Όχι μόνο με την εμφάνιση του ΛΑΟΣ, αλλά και μέσα από τον κυρίαρχο λόγο της ΝΔ και πρόσφατα του ΠΑΣΟΚ σε συνάρτηση με το μεταναστευτικό, την υπεράσπιση της χώρας και του λαού από τους ξένους, κλπ. Η φυσικοποίηση του ξενοφοβικού και ρατσιστικού λόγου και πρακτικών, επισείοντας την «επικινδυνότητα των ξένων», διαμόρφωσαν ένα ιδεολογικό υπόστρωμα που κατέστη δεκτικό απέναντι στην φασιστική ιδέα, με αποτέλεσμα να (μπορεί να) «πυκνώσουν οι τάξεις του φασιστικού Η συνέχεια είναι γνωστή αύξηση της εγκληματικής δράσης των ήδη υποδίκων και καταδικασμένων στελεχών της ΧΑ. Παρελάσεις, πεζή και μηχανοκίνητες που καταλήγουν σε επιθέσεις και ξυλοδαρμούς αλλοδαπών, αλλά και ημεδαπών αριστερών. Η σειράς σας έρχεται προειδοποιούν και τους ομοφυλόφιλους… Η λίστα είναι γνωστή βέβαια από τους ιδεολογικούς τους πατέρες.

Ο πρόσφατος άγριος ξυλοδαρμός του αιγύπτιου αλιεργάτη στο Πέραμα, αλλά και οι υπόσχεση από «στέλεχος» της ΧΑ για βίαιη έξωση από παιδικούς σταθμούς και νοσοκομεία των αλλοδαπών έβαλαν έναν ακόμα κρίκο στην αλυσίδα του ρατσιστικού μίσους και βίας που βιώνει η ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια. Ήδη η εικόνα που σχηματίζεται μπορεί να περιγραφεί ως εξής: ακόμα και εάν πέσουν λίγο τα ποσοστά της ΧΑ, η αποδοχή της βίας στο δημόσιο χώρο εδραιώνεται (βλ. το δημόσιο χαστούκι του Κασιδιάρη στην Κανέλλη), μέσα από την ελαφρότητα τύπου «έλα μωρέ και τι έγινε, καλά της έκανε». Η ΧΑ μετατρέπεται στο μακρύ χέρι του ελληνικού μικροαστισμού που βολεύεται μέσα από τη δράση της νεοναζιστικής ακροδεξιά, στην αναζήτηση λύσης για τα οικονομικά αδιέξοδα. Επίσης, όσο τα θύματα είναι μετανάστες η βία σχεδόν περνάει απαρατήρητη. Το πολιτικό παράδειγμα της ηγεμονίας του λόγου υποχωρεί και δημιουργείται συνεχώς περισσότερος χώρος στην εξαιρετική κατάσταση αποδοχής της βίας. Ζητήματα όπως η νομιμότητα των μεταναστών (βλ. του Αιγύπτιους αλιεργάτες, που ζουν στην Ελλάδα προσκεκλημένοι από την ελληνική κυβέρνηση, των παιδιών στα σχολεία κλπ) σκόπιμα αποσιωπούνται, όπως και το εγκληματικό προφίλ των οργανώσεων της ΧΑ, και των προβεβλημένων –πλέον- ηγετών της…

Η ελαχιστοποίηση της επιρροής που ασκεί ο λόγος και η πρακτική της βίας, και κυρίως η απόδοση -ποινικών- ευθυνών σε όσους εγκληματούν αποτελεί μια ακόμα κρίσιμη πρόκληση για το πολιτικό μας σύστημα. Να πείσει για τον φιλελεύθερο χαρακτήρα του, την αξία του πλουραλισμού και την απόλυτη και μη διαπραγματεύσιμη υπεροχή του Λόγου απέναντι στη Βία. Διαφορετικά από τα Χρυσά Αυγά θα δούμε να σκάνε οι καινούργιοι μεταλλαγμένοι απόγονοι του Καιάδα.