Parallax View

Η ζωή μου από τότε που κατάλαβα πως έχω ΔΕΠΥ

"Νομίζω ότι είναι καιρός να αρχίσουμε να ακούμε καλύτερα μέσα μας, να εμπιστευόμαστε τη φωνή μας και να ζητάμε βοήθεια"

Parallaxi
η-ζωή-μου-από-τότε-που-κατάλαβα-πως-έχω-1106712
Parallaxi

Λέξεις: Ιωάννα Σεραφειμίδου

Είναι μερικές φορές που δε μπορείς να περιγράψεις αυτό που νιώθεις. Άλλες που νιώθεις δυνατή και άλλες έτοιμη να καταρρεύσεις. Μέσα μας, στον καθένα και στην καθεμία από εμάς, συμβαίνουν πράγματα που προσπαθούμε με τον δικό μας τρόπο να τα αντιμετωπίσουμε. Και μερικές φορές πάλι, δεν κατανοούμε απολύτως τίποτα.

Πριν από μερικούς μήνες κατάλαβα τι ήταν αυτό που είχα 47 χρόνια μέσα στο κεφάλι μου, λέγεται διάσπαση προσοχής – ΔΕΠΥ – ADHD. Όχι, δεν είναι μια καραμέλα της εποχής, όχι δεν το έχουμε όλοι στον ίδιο βαθμό, όχι δεν είναι ανίατη ασθένεια. Πήρα τη διάγνωση για να σιγουρευτώ ότι δεν το φαντάζομαι.

Είναι ένας μηχανισμός ανταπόκρισης σε πράγματα που πιθανόν συνέβησαν στο παρελθόν και χρησιμοποιούμε ακόμα και σήμερα ως τον μοναδικό μηχανισμό αντίδρασης και ανταπόκρισης στη ζωή. Μπορεί να είναι και γενετικό μπορεί και όχι (μόνο).

Δεν είναι εύκολη η ζωή με αυτό, δεν είναι εύκολη ειδικά όταν δεν ξέρεις ότι το έχεις. Γίνεται πιο εύκολη όταν το συνειδητοποιήσεις και αρχίσεις να λαμβάνεις βοήθεια για αυτό. Όταν αρχίσεις να διαβάζεις, να κατανοείς, να βρίσκεις εργαλεία αντιμετώπισης. Να αρχίσεις να το χρησιμοποιείς ως σύμμαχο στα brainstorming σου.

Ο λόγος που το μοιράζομαι αυτό είναι πρώτον γιατί έρευνες έχουν δείξει ότι πολύ λιγότερες γυναίκες υποψιάζονται ότι έχουν ΔΕΠΥ (γιατί συνήθως οι γυναίκες δεν εκδηλώνουν συχνά υπερκινητικότητα – σωματικά τουλάχιστον) αλλά και γιατί μερικές φορές παιδιά ή ενήλικες νιώθουν ότι κάτι “δεν πάει καλά” μέσα τους και δε μπορούν να το εκφράσουν είτε γιατί δεν τους ακούει ο περίγυρός τους είτε γιατί τους άκουσε μα τους θεώρησε υπερβολικούς (ή τους χαρακτήρισε με διάφορες άλλες ταμπέλες).

Νομίζω ότι είναι καιρός να αρχίσουμε να ακούμε καλύτερα μέσα μας, να εμπιστευόμαστε τη φωνή μας και να ζητάμε βοήθεια από τους ανθρώπους που είναι πιο ειδικοί.

Αν και αυτό που χρειαζόμαστε μερικές φορές μπορεί να είναι απλώς κάποιον να μας ακούσει, να μας αγκαλιάσει, να μας πει πως όλα θα πάνε καλά. Και ας μην κατανοούμε τον τρόπο.

Λευτεριά στις φωνές που θέλουν να μιλήσουν!

*Η Ιωάννα Σεραφειμίδου είναι Πρέσβειρα Παιδικότητας και Δημιουργικότητας | Δημιουργός του portal “Πυγολαμπίδες”

#TAGS
Σχετικά Αρθρα
Σχετικά Αρθρα