Ημερολόγια Καραντίνας 9: Η Καιτούλα, η Σουλίτσα, ο Μάκης κι εγώ!

Όλα της καραντίνας δύσκολα. Είσαι μόνος/η, όπως εγώ, στο σπίτι και πού και πού ζορίζεσαι που είσαι μόνος/η. Είσαι με παρέα, όπως ο Μάκης, και πάλι πού και πού ζορίζεσαι γιατί είσαι συνέχεια και αποκλειστικά με το ίδιο και μόνο άτομο. Για μερικούς ανθρώπους, ωστόσο, η καραντίνα είναι ακόμη πιο δύσκολη… Ο Μάκης είναι το αγόρι της αγαπημένης μου φίλης Τζένης με την οποία ζούνε μαζί. Μαζί τους ζούνε, επίσης, και τρεις τυχερές γάτες. Με τον Μάκη κάνουμε καλή παρέα. Συζητάμε πολλά και διάφορα μα καθόλου αδιάφορα. Συμφωνούμε, διαφωνούμε, μοιραζόμαστε ανησυχίες, απόψεις… Έτσι κάναμε/κάνουμε και στην καραντίνα. Και μια μέρα από αυτές κι ενώ λέγαμε για τις γιαγιάδες μας και πόσο δύσκολο είναι το θέμα του εγκλεισμού και της απομόνωσης για τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας… ξαφνικά μου ήρθε μια ιδέα την οποία, έτσι αυθόρμητα και εντελώς αφιλτράριστα, είπα στον Μάκη ο οποίος από την άλλη άκρη της γραμμής απάντησε πως την έβρισκε ενδιαφέρουσα και let’s do it!

Έτσι, βρεθήκαμε να τηλεφωνεί ο ένας στη γιαγιά του άλλου (τις οποίες, by the way, δια ζώσης δεν έχουμε δει ποτέ) σε εβδομαδιαία βάση. Όχι μια γρήγορη τυπική κλήση. Αν δεν κλείσουμε σαραντάλεπτο, το ακουστικό δεν κατεβαίνει. Και δεν είναι επειδή πρέπει. Είναι επειδή έχει, πράγματι, ενδιαφέρον! Και δωσ’ του η γιαγιά Καίτη (η δική μου γιαγιά) να διηγείται ιστορίες και να δίνει συνταγές στον Μάκη. Και από την άλλη η γιαγιά Σούλα (η γιαγιά του Μάκη) να μιλάει μαζί μου για μουσική και χορό που τα λατρεύει και να λέμε και τα «δικά μας» αφού κι οι δύο είμαστε εκπαιδευτικοί. Και μ’ αυτά και με ’κείνα, από γιαγιάδες, έγιναν «τα κορίτσια» και μεταξύ μας πλέον το «κυρία Σούλα» και το «κυρία Καίτη» έχουν μετατραπεί σε Σουλίτσα και Καιτούλα.

«Πήρες την Καιτούλα αυτή τη βδομάδα; Με ρωτούσε τις προάλλες για σένα. Θέλει, λέει, να σου τελειώσει μια συνταγή που λέγατε». Ανυπομονησία η γιαγιά μου για την κλήση του Μάκη! Ο δε Μάκης, να κρατάει σημειώσεις από τις διηγήσεις της Καιτούλας. Έχει αρχείο στο κινητό του με όνομα φακέλου «Καιτούλα»! «Πήρες τη Σουλίτσα; Έλεγε σήμερα ότι έχεις μέρες να φανείς και πού είσαι». Και η Σουλίτσα ανυπομονησία για την κλήση μου κι εγώ για να ακούσω τις ιστορίες της, τις ανησυχίες της… « Έλα φιλενάδα, δώσε μου λίγο τον Μάκη να συνεννοηθούμε για το πότε θα πάρουμε τηλέφωνο τα κορίτσια». Και να ακούω τη φίλη μου να φωνάζει: «Μάκηηηη! Έλα λίγοοο. Η Δανάη είναι. Να συνεννοηθείτε για Σουλίτσα και Καιτούλα!»

Τριανταλίγο εμείς, ογδόντα όλα (και πλας μη σου πω) τα κορίτσια. Και όμως, τα λέμε μια χαρά. Η Σουλίτσα κι η Καιτούλα μπορεί να έχουν γερασμένο σώμα αλλά το μυαλό τους είναι ξυράφι. Σπουδαγμένες και οι δύο, με κλας παλιάς καλής εποχής, έχουν πολλά να μοιραστούν μαζί μας και εμείς πολλά να μάθουμε από αυτές. Αλλά και αγράμματες να ήταν, πάλι θα είχαν τόσα πολλά να μας πούνε… Εμπειρίες μιας ζωής και σοφίες αποκτημένες μέσα από τις εμπειρίες. Το να είμαστε νέοι στην ψυχή, αλλά το σώμα να μη βαστάει, είναι ο πιο δύσκολος περιορισμός. Και η Σουλίτσα κι η Καιτούλα βιώνουν έναν τέτοιο. Όπως πολλές Σουλίτσες και Καιτούλες και γενικά άνθρωποι που λόγω ηλικίας ζούνε έτσι κι αλλιώς τη δική τους καραντίνα χρόνια τώρα και η μόνη τους χαρά είναι η επίσκεψη από τα παιδιά ή τα εγγόνια. Τώρα οι κορωνοσυνθήκες το απαγορεύουν κι αυτό… Τουλάχιστον, όμως, έχουμε ακόμη καλές ιδέες και ευαισθησία και κάπως χρωματίζουμε την καθημερινότητά τους!

*Η Δανάη Στυλιανίδου και οι φίλοι της ξεκίνησαν να κάνουν τηλεφωνική παρέα στις γιαγιάδες μέσα στην καραντίνα

* Τα Ημερολόγια Καραντίνας καταγράφουν ιστορίες κατοίκων της Θεσσαλονίκης τον καιρό της πιο μεγάλης της δοκιμασίας. Απαγορεύεται η αναπαραγωγή των κειμένων χωρίς γραπτή άδεια της parallaxi. Διαβάστε και τα υπόλοιπα ημερολόγια εδώ.