Υπάρχει χειρότερη τηλεόραση και την αξίζουμε

Ξεκίνησε ως το ελληνικό BBC, με τις καλύτερες των προθέσεων. Ρεπόρτερ, συνδέσεις, έρευνες. Πολύ σύντομα έβαλε νερό στο κρασί  του μαζεύοντας όλα τα απόνερα της ελληνικής τηλεόρασης που έφευγαν από αλλού. Η συνταγή εμπλουτίστηκε με κοινωνική δράση, που συχνά δεν οργάνωνε, απλά καπέλωνε με το λογότυπο του. Από καθαρισμό ακτών μέχρι  συλλογή τροφίμων. Στη συνέχεια πρόσθεσε και λίγο life style, πολλή μαγειρική, ψευδοφιλόσοφους τύπου Μπογδάνου, στρούκτορες σαν τον Άρη και τον Μπάμπη, που σου τραβούν το αυτί κάθε βράδυ στις οκτώ, γιατί σε όλη σου τη ζωή ήσουν τεμπέλης δημόσιος υπάλληλος.

Και μετά ήρθε ο αληθινός κατήφορος. Πλάι στη ζωή του Σεφέρη που παίζει για ξεκάρφωμα, ήρθε το αφάν γκαντέ της ελληνικής δημοσιογραφίας. Ο Ευαγγελάτος, ο Αυτιάς με τη μαθήτρια του τη Μάγδα και εσχάτως ο Τράγκας. Η χθεσινή Κυριακή ήταν ενδεικτική του τι μας περιμένει στο μέλλον. Ένα κάρο αμφιλεγόμενες περσόνες στα παράθυρα πλάι σε επιστήμονες ή ειδικούς που δεν τολμούν προφανώς να πουν όχι και περιμένουν υπομονετικά για μια ατάκα, ώρες ατέλειωτες σε ένα παράθυρο, ένα τσούρμο χωρικοί από την Ιερισσό για μπούγιο, μια ατάκα για το πόσο πολύ δουλεύει ο Σαμαράς και άλλη μία που ανοίγει τη συζήτηση για την επιστροφή Καραμανλή ως (σωτήρα!) εκλεγμένου από το λαό προέδρου της Δημοκρατίας, λίγο ανθρώπινο πόνο, χάιδεμα στα πιο ταπεινά ανθρώπινα ένστικτα, μελό όσο πρέπει, κυνισμός και χυδαιότητα, εμετικό χιούμορ και πειράγματα και έδεσε το γλυκό. Και συγχρόνως  απολύει δημοσιογράφους αβέρτα και όσους κρατά τους αναγκάζει να εργάζονται με μισθούς πείνας για να μπορεί να πληρώνει τους σταρ.

Η χειρότερη στιγμή της Ελληνικής τηλεόρασης δεν ήρθε ακόμα. Έρχεται και έχει ονοματεπώνυμο. Λέγεται Σκάι.