Ήπια και ελεγχόμενη κυκλοφορία πεζών και όχι κλείσιμο της παραλίας

Λέξεις: Σπύρος Βούγιας

ΠΑΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ

Η γνωστή αρχαιοελληνική ρήση “Παν μέτρον άριστον” (ή “Μέτρον Άριστον”) που αποδίδεται στον Κλεόβουλο, δεν σημαίνει οτι όλες οι αποφάσεις που λαμβάνονται από τους διοικούντες είναι πάντοτε σωστές, αλλά οτι πρέπει να αναζητείται κάθε φορά το μέτρο, η ορθή δηλαδή επιλογή και αναλογία των αναγκαίων ρυθμίσεων, ανάλογα με τις συνθήκες.

Στην περίπτωση του καθολικού περιορισμού της κίνησης των πεζών στη νέα παραλία της Θεσσαλονίκης, ο κανόνας αυτός δεν τηρήθηκε. Χωρίς καμία αντιπολιτευτική διάθεση (αναγνωρίζοντας, δηλαδή, την αναγκαιότητα λήψης κάποιων μέτρων απέναντι στην ανεγξέλεγκτη κατάχρηση αυτής της προνομιακής βόλτας για τους Θεσσαλονικείς), πιστεύω πως η κοινή απόφαση δημάρχου και περιφερειάρχη δεν είναι λογικά και επιστημονικά τεκμηριωμένη και, γι αυτό, εκτιμώ πως δεν θα αποφέρει τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Αντιθέτως, μπορεί να τροφοδοτήσει, για πρώτη φορά, ένα περίεργο κλίμα ανησυχίας και αμφισβήτησης για τη σοβαρότητα, την αξιοπιστία και την αποτελεσματικότητα των μέτρων που λαμβάνονται, τα οποία μέχρι τώρα έχουν αποφασιστεί κεντρικά, δεν έχουν από κανέναν αμφισβητηθεί και τυγχάνουν καθολικής αποδοχής.

Από την πρώτη, κιόλας, ανάγνωση, το μέτρο πάσχει λογικά, γιατί χαρακτηρίζεται από χρονική και γεωγραφική αποσπασματικότητα αλλά και επιστημονικά, γιατί δεν βασίζεται σε λειτουργικές ή υγειονομικές προδιαγραφές που διασφαλίζουν τόσο την απρόσκοπτη κίνηση ή άθληση όσο και την προστασία της υγείας των περιπατητών. Τι νόημα έχει, για παράδειγμα, να συγκεντρωθούν (και επομένως να αυξηθούν) οι μετακινήσεις των πεζών στην παραλία από τις 8 το πρωί μέχρι τις 2 το μεσημέρι, αντί να κατανέμονται πιο ήπια και ομοιόμορφα σε όλη τη διάρκεια της ημέρας; Δεν εγκυμονεί περισσότερους κινδύνους για την υγεία η αναμενόμενη αύξηση της πυκνότητας των πεζών τις πρωϊνές ώρες με απαγόρευση το απόγευμα ή το βράδυ, όταν η κυκλοφορία είναι, ούτως ή άλλως χαμηλότερη; Τι νόημα έχει να προτείνεται στους πολίτες να περπατούν ή να τρέχουν στα στενά και δύσβατα πεζοδρόμια της γειτονιάς τους ή των άλλων οδικών αξόνων της πόλης;

Η ορθή απόφαση (το σωστό μέτρο), στην περίπτωση αυτή, είναι ο έλεγχος της ήπιας και ομοιογενούς κατανομής της κίνησης των περιπατητών σε όλη τη διάρκεια της ημέρας στη νέα παραλία, έτσι ώστε να διασφαλίζονται οι κανόνες ποιότητας και υγιεινής που θέτουν οι ειδικοί για το θέμα αυτό, αλλά και να μην χαθεί η ευεργετική επίδραση που προσφέρει στην ψυχική υγεία των πολιτών αυτός ο θαυμάσιος παραθαλάσσιος περίπατος.

Πιο συγκεκριμένα, αν θεωρήσουμε οτι το μήκος αυτής της διαδρομής είναι τουλάχιστον 3 χιλιόμετρα ( για την ακρίβεια, είναι 3,4 απ’ τον Λευκό Πύργο μέχρι το Μέγαρο Μουσικής) και το λειτουργικό πλάτος, κατά μέσο όρο, 35 μέτρα, προκύπτει πως υπάρχει μια επιφάνεια τουλάχιστον 100,000 τετραγωνικών μέτρων, διαθέσιμη, ανά πάσα στιγμή, για τους πεζούς. Οι υγειονομικοί κανόνες που έχουν (σωστά) θεσπιστεί μέχρι σήμερα, επιβάλουν τουλάχιστον 2 μέτρα απόσταση ασφαλείας από κάθε πλευρά ενός πεζού, έναν ελεύθερο κύκλο, δηλαδή, με ακτίνα 2 μέτρων, γύρω του.

Ο κύκλος αυτός έχει εμβαδόν (3,14 επί ακτίνα στο τετράγωνο) ίσο με 12,56 τετραγωνικά μέτρα, που αποτελεί το ασφαλές ζωτικό όριο για κάθε πεζό, σύμφωνα με τους ειδικούς. Επειδή, γνωρίζω, όμως, ότι αυτά τα μεγέθη δεν μπορούν να μετρώνται με ακρίβεια και διαρκώς, ειδικά όταν κάποιος περπατάει (ή τρέχει), χρειάζεται, πιστεύω, ένα πολύ ευρύτερο περιθώριο ασφαλείας που καλύπτει όλες τις προδιαγραφές για μια ελεύθερη πορεία με ελιγμούς και άνετη κίνηση των αντιθέτων ρευμάτων χωρίς τριβές ή κίνδυνο κοντινής επαφής (επίπεδο εξυπηρέτησης Α).

Αν αποδεχόμασταν, για παράδειγμα, ως απαραίτητη επιφάνεια για κάθε πεζό (χωρική αναλογία) όχι τα 12,56 αλλά τα 20 τετραγωνικά μέτρα, τότε στη Νέα Παραλία θα μπορούσαν σε μια δεδομένη χρονική στιγμή, να κινούνται περίπου 5,000 άνθρωποι με 20 τετραγωνικά στη διάθεσή του ο καθένας. Πιστεύω , όμως, πως, για λόγους απόλυτης ασφάλειας, το όριο που πρέπει να τεθεί για τον μέγιστο επιτρεπόμενο αριθμό πεζών, δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 2,000 άτομα, περίπου, με άπλετο χώρο 50 τετραγωνικών για το καθένα.

Σπεύδω να προλάβω τους βιαστικούς (καλοπροαίρετους και μη) σχολιασμούς, εξηγώντας (για να μην παρεξηγηθώ) ότι, προφανώς, τέτοιου είδους ακριβείς μετρήσεις δεν μπορούν να γίνονται διαρκώς, ούτε υποστηρίζω να μπουν μετρητές κυκλοφορίας στη νέα παραλία της Θεσσαλονίκης. Άλλωστε, η έννοια της πυκνότητας των πεζών που μας ενδιαφέρει, εκφράζει την κατάσταση σε μια χρονική στιγμή και αποτυπώνεται ουσιαστικά με μια γενική εντύπωση ή αίσθηση που γίνεται εύκολα αντιληπτή από ειδικούς με την απλή παρατήρηση ή (αν θέλουμε να γίνουμε πιο ακριβείς) με φωτογράφιση ή βιντεοσκόπηση από ψηλά.

Με ένα απλό drone, δηλαδή, μπορούμε να έχουμε ανά πάσα στιγμή μια εικόνα της συμφόρησης στη νέα παραλία και να γίνεται παρέμβαση όταν ξεπερνώνται τα όρια που έχουμε θέσει.

Αυτός η μέθοδος αντιμετώπισης του προβλήματος, πρέπει να αξιολογείται διαρκώς, ανάλογα με τη πορεία του κινδύνου, τις εποχικές καιρικές συνθήκες και την συμπεριφορά των πολιτών (που, ως τώρα, χαρακτηρίζεται, κατά τη γνώμη μου, εκτός λίγων εξαιρέσεων, από απροσδόκητη ωριμότητα), είναι, πιστεύω, πιο αποτελεσματικός και πειστικός, από τις βιαστικές αποφάσεις των άσκοπων γενικευμένων απαγορεύσεων, χωρίς προηγούμενη μελέτη και αξιολόγηση των επιπτώσεων, που (παρά τις αρχικές προθέσεις) μπορούν να δημιουργήσουν τελικά μεγαλύτερη ανησυχία και ανασφάλεια.

Αν στόχος όλων μας είναι η καλύτερη προστασία των πολιτών από τον μεγάλο κίνδυνο που μας απειλεί, πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να μην ανασταλεί η δυνατότητα που έχουν οι πολίτες της Θεσσαλονίκης να απολαμβάνουν, με μέτρο και συνεχή παρακολούθηση, έναν σύντομο (για να επιτρέψουν και σε περισσότερους) περίπατο, στο θαυμάσιο αυτό αστικό πάρκο, παίρνοντας λίγες ψυχικές δυνάμεις για τη συνειδητή και πειθαρχημένη απομόνωση που μας περιμένει για αρκετό διάστημα ακόμη.