Ίσως φταίνε τα φεγγάρια…

της Ιωάννας Πετρίδου

Εικόνα: Γιάννης Κούρτογλου της Stereosis

Η είδηση

«Το σήμα της έναρξης της προεκλογικής περιόδου για τις αυτοδιοικητικές εκλογές θα δώσει η δημοσίευση σε λίγες ημέρες στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως του νομοσχεδίου για τον Ενιαίο Φορέα Εξωστρέφειας. Το Υπουργείο Εσωτερικών ορίζει ότι μόνο γι’ αυτές τις εκλογές η προεκλογική περίοδος αρχίζει από την ημέρα που θα δημοσιευθεί η τροπολογία που ψηφίστηκε σε ΦΕΚ, κάτι που είναι θέμα ημερών και πιθανότατα θα έχει συμβεί μέχρι την Καθαρά Δευτέρα. Η τροποποίηση που κατέθεσε ο υπουργός  Γιάννης Μιχελάκης στο νομοσχέδιο του υπουργείου Ανάπτυξης έγινε σε τροπολογία, η οποία αρχικά προέβλεπε ότι μειώνεται από τέσσερις σε δύο μήνες η προεκλογική περίοδος. Η δίμηνη προεκλογική περίοδος ωστόσο θα ισχύσει από τις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις και όχι από αυτές του Μαΐου.»

Οι σχετικές σκέψεις

Πάλι μία από τα ίδια. Από τη μεριά των υποψηφίων, εμφανίσεις, ομιλίες, θέσεις, υποσχέσεις, αυστηρά και επικριτικά λόγια ή παχιά και μεγάλα, επαναπροσδιορισμοί των στόχων, των αρχών, των κινήτρων, αναζωπύρωση των καλών προθέσεων ή αυτών της εξυπηρέτησης προσωπικών συμφερόντων. Από τη μεριά των ψηφοφόρων, εκθέσεις απόψεων, αναλύσεις επί αναλύσεων, συζητήσεις επί συζητήσεων για να σωθεί ο,τιδήποτε αν σώζεται την τελευταία στιγμή, ανασκοπήσεις των πεπραγμένων και συγκρίσεις με τα επιθυμητά, αντιπαραθέσεις, παράπονα, γκρίνια…

Η απορία είναι σαφής. Αφού το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται τόσα χρόνια και η επανάληψή του δεν συνοδεύεται από το δέον αποτέλεσμα, μήπως υπάρχει κάποιο λάθος στοιχείο που είναι ώρα να διορθωθεί; Οι αστοχίες είναι μέσα στο παιχνίδι. Άλλωστε, είναι η συνειδητοποίηση των αιτιών τους που φέρνει την πρόοδο. Τι φταίει λοιπόν;

Μήπως φταίνε τα φεγγάρια;

Οι πολιτικοί είναι σαν τα φεγγάρια. Παρουσίες που το λιγότερο  μαγνητίζουν την προσοχή σε κάθε σημαντικό ή ασήμαντο soirée. Βοηθά και η «τόση όση πρέπει» γκαρνταρόμπα με τις απαραίτητες εναλλαγές σχημάτων και μορφών στον κατάλληλο χρόνο. Σημάδι κατατεθέν στις ώρες της σκοτεινιάς, της αφόρητης ησυχίας, του χασίματος και της επακόλουθης αναζήτησης, στις ώρες της βουτιάς σε άγνωστα νερά αλλά και των ελεύθερων πτήσεων σε καθαρούς ελπιδοφόρους ουρανούς.

Ακόμα κι αν είναι φταίχτες, τι μερίδιο ευθύνης τους αναλογεί; Η φύση τους ως στοιχεία δομικά και αναπόφευκτα -αφορά σε όσους ασκούν πολιτική με την πραγματική της έννοια και όχι σε όσους έχουν τον ρόλο των κομματικών παπαγάλων- κάνει αδύνατη την εξάλειψή τους ούτως ή άλλως. Σημασία δεν έχει αν τα αποτελέσματα της επιλογής της θέασης τους είναι θετικά ή αρνητικά, σημασία έχει ότι ενεργοποιούν μηχανισμούς νοητικούς και ψυχικούς, ξεσηκώνουν σκέψεις, ντύνουν συναισθήματα, παρακινούν δράσεις ή αντιδράσεις, κλείνουν στην αγκαλιά τους εμπειρίες χρόνου πολύτιμου, δανεικού και αγύριστου.

Μήπως λοιπόν πάλι φταις εσύ;

Ο καθένας επιλέγει αν θα ασχοληθεί μαζί τους, αν θα τους δώσει σημασία, αν θα τους επιτρέψει να εισβάλλουν στη ζωή τη δική του και των άλλων γύρω του. Δίνει την άδεια εισόδου, ορίζει τη διάρκεια παραμονής και το εύρος των επηρεαζόμενων τομέων. Διακρίνει επίσης, πιο από όλα τα φεγγάρια των ημερών είναι το πιο σημαντικό και αξιόλογο. Το υποκείμενο και ταυτόχρονα το αντικείμενο των διεργασιών είναι το άτομο αυτό καθαυτό.

Λένε πώς ότι λάμπει δεν είναι χρυσός. Επομένως, αν κάποιος ψάχνει χρυσό, δεν φταίνε αυτά που λάμπουν και παραπλανούν, αλλά αυτός που άφησε τον εαυτό του να πλανευτεί. Αν πάλι, αρκείται στη λάμψη, που είναι άγνωστη η διάρκειά της καθώς και το αν πραγματικά είναι ωφέλιμη γι’ αυτόν και την κοινωνία που του εξασφαλίζει την ίδια του την ύπαρξη, τότε τα πράγματα αλλάζουν.

Οι πολιτικοί-φεγγάρια αναδεικνύονται επειδή εμείς το επιλέγουμε. Υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν, αλλά δεν υποχρεώνουν κανένα πρόσωπο να στραφεί προς αυτά, κανένα βλέμμα να τους χαριστεί, κανένα μυαλό ή ψυχή να τους δοθεί ολοκληρωτικά. Αυτό είναι επιλογή! Καιρός να κάνουμε προσεκτικές επιλογές, εκλογές συνειδητές και «χρυσά» ευεργετικές…

Μπείτε και κάντε like εδώ για να ενημερώνεστε για όλα τα γραμμένα αποκλειστικά για το parallaximag.gr άρθρα.