Ηθικό δίδαγμα: Στους υπουργούς καλύτερα να μην αντιμιλάμε!

του Γιώργου Κορδομενίδη

Ο αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού Κώστας Τζαβάρας είχε την ατυχή ιδέα, περιηγούμενος λίγο πριν από τη λήξη της τη 10η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης, να κοντοσταθεί στο μικρό σταντ των Εκδόσεων Εντευκτηρίου. 

Μετά την αναπόφευκτη χειραψία, είχα με τη σειρά μου την ατυχή ιδέα να του πω πως θα έπρεπε να ξανασκεφτεί την απόφασή του να κλείσει το ΕΚΕΒΙ και πως, κατά τη γνώμη μου, η ευφυέστερη πολιτική του πράξη θα ήταν να ανακαλέσει την απόφασή του αυτή. 

Με ρώτησε τι ξέρω για το ΕΚΕΒΙ, του απάντησα (προφανώς με ανεπίτρεπτο θράσος) ότι είμαι πάνω από 25 χρόνια στον χώρο του βιβλίου και μάλλον ξέρω περισσότερα από εκείνον.

Με ρώτησε, με συμπαθητική ―ομολογουμένως― αμηχανία γιατί δεν πρέπει να κλείσει το ΕΚΕΒΙ. Του ανταπάντησα πως δεν πρέπει να κλείσει λόγω της προσφοράς του στον τομέα της φιλαναγνωσίας και της πετυχημένης διοργάνωσης επί δέκα χρόνια της Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης. 

Το αντεπιχείρημά του ήταν πως δεν μπορεί ένας ιδιωτικός φορέας (!) ―νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, ήθελε να πει, που το διοικητικό του συμβούλιο ορίζεται από τον εκάστοτε υπουργό Πολιτισμού, και ο οποίος έχει δικαίωμα να το παύσει, όπως έκανε πρόσφατα ο ίδιος ο κ. Τζαβάρας, με πρόφαση τους ατυχείς χειρισμούς της προηγούμενης διεύθυνσης στο θέμα της αγοράς παιδικών βιβλίων για σχολικές βιβλιοθήκες― να ασκεί την πολιτική βιβλίου και πως αυτό στο εξής θα το κάνει το κράτος.

Ποιο ακριβώς κράτος; τον ρώτησα. Αυτό το κράτος που οδήγησε τη χώρα εδώ που την οδήγησε; Η Διεύθυνση Γραμμάτων του υπουργείου Πολιτισμού που δεν ήταν τόσα χρόνια ικανή να οργανώσει μια αξιοπρεπή εκπροσώπηση της χώρας σε διεθνείς εκθέσεις βιβλίου και που παραμένει ανίκανη να στήσει μια ευπρόσωπη τελετή απονομής κρατικών λογοτεχνικών βραβείων;

Και το ΕΚΕΒΙ θα σώσει τη χώρα; με ρώτησε με περήφανο χαμόγελο ο υπουργός. Δεν ήξερα ότι είχε ανατεθεί στο ΕΚΕΒΙ η σωτηρία της χώρας, αυτό το έχει αναλάβει εργολαβικώς το πολιτικό σύστημα, του απάντησα ο θρασύτατος. 

Ποιος θα οργανώσει την επόμενη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης; επέμεινα.

Το  υπουργείο Πολιτισμού, που την οργάνωσε και φέτος, μου απάντησε.

Μα πώς; του είπα. Οι Εκδόσεις Εντευκτηρίου οργάνωσαν τρεις εκδηλώσεις και εγώ ο ίδιος συμμετείχα σε άλλες δύο. Για όλες αυτές τις εκδηλώσεις συνεργάστηκα με υπαλλήλους του ΕΚΕΒΙ, τις κυρίες Θεοφίλη και Χατζηγεωργίου, όπως και τα προηγούμενα χρόνια. 

Δεν τα ξέρετε καλά, μου είπε. Το υπουργείο Πολιτισμού οργάνωσε τη φετινή έκθεση. 

Τον άκουγα, ομολογώ, αποσβολωμένος. Δεν ξέρω πόσο θράσος μπορεί να διαθέτει κανείς οικειοποιούμενος με τόση ευκολία το τιτάνιο έργο που έφεραν σε πέρας οι επί μήνες απλήρωτοι ―και προσεχώς προς απόλυση― υπάλληλοι του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου. (Ίσως γι’ αυτό παρέλειψε να ευχαριστήσει, μιλώντας στα εγκαίνια της έκθεσης, τον παριστάμενο αντιπρόεδρο του ΔΣ του ΕΚΕΒ,Ι κ. Μαγκλιβέρα, τον οποίο ο ίδιος διόρισε προ διμήνου στη θέση αυτή. By the way, ο άλλος ανατέλλων αστήρ του πολιτικού στερεώματος της Θεσσαλονίκης, ο περιφερειάρχης Απόστολος Τζιτζικώστας, ισχυρίστηκε, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι χάρη σε κείνον έγινε η έκθεση, επειδή έβαλε την τελική υπογραφή στο ΕΣΠΑ από το οποίο χρηματοδοτείται η έκθεση. Μόνο που, για να λέμε τα πράγματα με το ονοματεπώνυμό τους, την σχετική υπογραφή έβαλε προ ετών ο Παναγιώτης Ψωμιάδης!)

Μετά από λίγο αποχώρησε, καλώντας με στο γραφείο του στο υπουργείο να συζητήσουμε το θέμα διεξοδικότερα.