Η ήττα του δημόσιου χώρου

Eικόνα: Ορχάν Τσολάκ

“Είναι μεγάλο, είναι γνωστό και είναι ένα πρόβλημα που δεν αντιμετωπίζεται εύκολα δυστυχώς. Υπάρχει μια παραβατική συμπεριφορά από κάποιους, υπάρχει αδυναμία στους μηχανισμούς μας να ελέγξουν όλη την κατάσταση, υπάρχει ένα πρόβλημα και με την κατάληψη του δημόσιου χώρου. Πρέπει όλα αυτά να μπουν σε μια σειρά”. Παναγιώτης Αβραμόπουλος, Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου,  Πρακτορείο Fm, Μάρτιος 2016

‘’Προτεραιότητα μας είναι η αποκατάσταση της έννομης τάξης μέσα στην πόλη. Αυτό αφορά κυρίως το κυκλοφοριακό και τα τραπεζοκαθίσματα. Υπενθυμίζω ότι είχαμε μπει σε μια σειρά, αλλά εν συνεχεία μείναμε χωρίς δημοτική αστυνομία….’’. Γιάννης Μπουτάρης, Δήμαρχος, Εφημερίδα Μακεδονία, Μάρτιος 2016

‘’Δημόσιος Χώρος & Οδικό δίκτυο- Διεκδικήσεις , έργα, Γραμμή τραμ από το ΙΚΕΑ μέχρι το Σιδηροδρομικό Σταθμό με τα κονδύλια της Υποθαλάσσιας, Συμμετοχή του Δήμου στον ΟΑΣΘ και προμήθεια 100 νέων λεωφορείων, Λεωφορειόδρομοι, αύξηση της επιδότησης για το εισιτήριο, Ελεύθερα περιφερειακά πάρκινγκ και σύνδεσή τους με το κέντρο με μικρά δημοτικά λεωφορεία, Επέκταση του Μετρό και σύνδεσή του με τον Προαστιακό, Θαλάσσια αστική συγκοινωνία, Θέση στάθμευσης για κάθε οικογένεια που κατοικεί στο κέντρο, Αισθητική αναβάθμιση του δημόσιου χώρου’’. Το πρόγραμμα της Πρωτοβουλίας για τη Θεσσαλονίκη, Οκτώβριος 2010.

Έχει περάσει καιρός και δυστυχώς το site της παράταξης Πρωτοβουλία για τη Θεσσαλονίκη δε έχει πια στον αέρα το πρόγραμμα και τις ηρωικές εξαγγελίες πάνω στις οποίες βάσισε κατά ένα μεγάλο μέρος τη νίκη του το 2010 ο δήμαρχος. Πέρασαν ήδη έξι χρόνια.

Θα ήταν ενδιαφέρον, όμως, μετά από μια προσεκτική βόλτα στον δημόσιο χώρο της Θεσσαλονίκης αυτή την άνοιξη να κάνει κάποιος την αναδρομή στις υποσχέσεις. Και όσα υλοποιήθηκαν. Αν υπάρχει μια τουλάχιστον αχίλλειος πτέρνα στη διοίκηση Μπουτάρη, την οποία παραδέχονται ανοικτά με αναρτήσεις τους στα social media οι περισσότεροι των δημοτικών συμβούλων της ομάδας του, είναι η καθολική αποτυχία επέμβασης, προστασίας και ανάδειξης του δημόσιου χώρου της πόλης. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός για να το αντιληφθεί. Ανεβείτε τον ‘’πεζόδρομο-πάρκινγκ’’ της Αριστοτέλους, προσπαθήστε να διασχίστε με αυτοκίνητο την Ερμού μέρα μεσημέρι, θαυμάστε την ατέλειωτη πιάτσα ταξί της Παύλου Μελά, προσπαθήστε να προχωρήσετε στα πεζοδρόμια της Κορόμηλα και των αμαρτωλών διασταυρώσεων Μητροπόλεως-Καρόλου Ντιλ και Μητροπόλεως – Κομνηνών, διανοηθείτε τι συμβαίνει μετά τα μεσάνυχτα στη Σαλαμίνος στο λιμάνι, όταν ένας δρόμος 4 λωρίδων μετατρέπεται σε μιας. Θυμηθείτε πόσες φορές τα τελευταία τρία χρόνια εισαγγελέας παρήγγειλε έκτακτη παρέμβαση για το δημόσιο χώρο της Θεσσαλονίκης. Μάταια και άδοξα. Θυμηθείτε τα ηρωικά λόγια δημοτικών αρχόντων για μια άλλη πόλη που θα ξημέρωνε. Η Θεσσαλονίκη βιώνει τη χειρότερη στιγμή της μεταπολιτευτικής της ιστορίας στο δημόσιο χώρο της. Στο όνομα της επιχειρηματικότητας, χωρίς κανένα σχέδιο παραδόθηκαν τα πεζοδρόμια και οι πλατείες της στα τραπεζοκαθίσματα, όταν όλη η Ευρώπη έχει καταφέρει από χρόνια να επιβάλλει κανονιστικό πλαίσιο. Εκατοντάδες επιχειρηματίες από την άλλη, παντός είδους, από οδηγούς ταξί μέχρι ιδιοκτήτες καφέ θεωρούν τσιφλίκι του μπαμπά τους δρόμους, πεζοδρόμια, πεζόδρομους. Ιδιώτες καταχρώνται με το έτσι θέλω τα πάντα καθώς η έλλειψη ποινών και παραδειγματισμού οδηγεί ουσιαστικά σε επιβράβευση.