Και τα δικά μας χέρια μαζί τους

Η εικόνα της ημέρας είναι μία και είναι εκείνη που απεικονίζει τις τρεις “πρωταγωνίστριες” του #metoo που μέχρι και σήμερα μας απασχολεί και έχει ανοίξει πολλά στόματα σε όλους τους χώρους.

Σήμερα στο Μικτό Ορκωτό της Αθήνας, ο φερόμενος ως βιαστής Πέτρος Φιλιππίδης πέρασε το κατώφλι, απέναντι του τρεις γυναίκες-θύματα, ενωμένες.

Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους, Πινελόπη Αναστασοπούλου, Λένα Δροσάκη, τρεις γυναίκες πιασμένες χέρι-χέρι ενάντια στον φόβο, ξαναβίωσαν τον εξευτελισμό τους, τις τρομακτικά αηδιαστικές σκηνές ζωής των σεξουαλικών παρενοχλήσεων και παρόλαυτα παρέμειναν μαζί τόσους μήνες για να νικήσουν εκείνο που πλανάται στο σκοτάδι όσο η αυλαία έχει πέσει εδώ και χρόνια.

Ο μισογυνισμός υπάρχει και φυσικά σε posts που κοίταξα με το στιγμιότυπο, δεν ήταν λίγοι οι άντρες που χλεύαζαν τις Κυρίες.”Θεατρίνες”, “ψεύτρες” και διάφορα άλλα προσβλητικά σχόλια κοσμούσαν και κατέστρεφαν την ελπίδα που δημιουργήθηκε στο κάθε κορίτσι που πήρε δύναμη για να μιλήσει ανοιχτά για τον δικό του γογλοθά. Φυσικά, το πιο θλιβερό όλων είναι πως υπήρξαν χυδαία σχόλια και από γυναίκες προς γυναίκες και πραγματικά την συγκεκριμένη κατάσταση εγώ δεν μπορώ να την ανεχτώ εδώ και πολλά χρόνια. Είναι πολλές εκεί έξω που θα σχολίασουν την κάθε κοπέλα που μίλησε, την κάθε κοπέλα που έχει παραπάνω ή λιγότερα κιλά, την κάθε κοπέλα που ντύνεται όπως θέλει, που αφήνει τρίχες που είναι αυτή που είναι.

Σας πληροφορώ πως όλες μα όλες σε κάποια φάση της ζωής μας υπήρξαμε θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης και μπορεί πάνω από μία φορά. Στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στην δουλειά, στο σπίτι, σε χώρους που οι άντρες δεν ένιωσαν ποτέ απροστάτευτοι εμείς εκτεθήκαμε και δεν το ξεχάσαμε ποτέ. Ακόμη κι εκείνες που κατακρίνουν, που σχολιάζουν, που τίθενται υπέρ της λάθος πλευράς υπήρξαν θύματα και αυτό είναι που με σοκάρει περισσότερο, σε μία εποχή που καθημερινά βγαίνουν ειδήσεις για εκδιδόμενα μικρά κορίτσια, σε μία εποχή που το βράδυ για τις περισσότερες γειτονιές των μεγάλων πόλεων είναι άβατη ώρα για όλες, σε μία εποχή που οι βιασμοί είναι καθημερινή είδηση στην ροή των ειδήσεων εμείς πάντοτε θα έχουμε κάτι να πούμε για το θύμα. Για το θύμα που μίλησε, ενώ οι ίδιοι θα ξέρουμε πως είναι να βιώνεις κάτι αντίστοιχο.

Και σε μία τόσο δυνατή εικόνα σαν την σημερινή μερικοί “λίγοι” θα βρουν να την αποκαθηλώσουν, την αμαυρώσουν, να την αποτελειώσουν με πικρόχολα σχόλια “του στιλ τα θέλανε και τα πάθανε”. Και από την αντίπερα όχθη όλο αυτό το διάστημα που τρέχουν τέτοιες υποθέσεις οι οποίες αφορούν δημόσια πρόσωπα, γιατί δεν είναι μία είναι πολλές, άλλα δημόσια πρόσωπα και είδωλα παιδιών και γενεών ολόκληρων να τίθενται υπέρ των φερόμενων δραστών δημόσια, ενώ και οι ίδιοι τους γνωρίζουν και γνωρίζουν με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Αλλά πόσο βολικό είναι να κλείνεις τα μάτια και τ’ αυτιά σου σε ότι δεν σε συμφέρει να μαθευτεί; Ιδανικό θα έλεγε κανείς.

Αυτές οι τρεις Κυρίες σήμερα πέρασαν το κατώφλι ενός ακόμη δικαστηρίου, δεν ήταν η πρώτη ημέρα και σίγουρα δεν ήταν η τελευταία, αλλά πάντοτε τις βλέπουμε μαζί να ακούν από τον φερόμενο θύτη τους ατάκες του στιλ “ήρθε η πρώτη καταγγέλλουσα και έχει πει 15 διαφορετικές εκδοχές του βιασμού, τον πρώτο τον ξέχασε, πως γίνεται αυτό να τον ξεχάσει;” για κάτι το οποίο οι ίδιες δεν θα ξεχάσουν ποτέ. Για μία συνεργασία που μπορεί να τους κόστισε μερικούς μήνες επανένταξης στον χώρο που λατρεύουν και ταυτόχρονα που επιβιώνουν, που εξαθλιώνεται κάθε μέρα, που τα χρήματα είναι όσα είναι, που τον στηρίζουν, που μας ζωντανεύει.

Εδώ δε, αξίζει να σχολιασθεί και το άλλο, σε τέτοιες περιπτώσεις οι ποιότητες των ηθοποιών εκμηδενίζονται, πολλοί πέσανε από τα σύννεφα για τον εν λόγω πρώην ηθοποιό γιατί ήταν καλός στο επάγγελμα του, είναι το γνωστό, οικογενειάρχης ευκατάστατος άνθρωπος πως μπορεί να.

Όταν μιλάμε για κακουργηματικές πράξεις η ποιότητα επαγγέλματος και το status quo ζωής οφείλουν να παραγράφονται. Οι πράξεις αυτές συμβαίνουν από θύτες κάθε κοινωνικής τάξης, όχι μόνο από της κατώτερης, μην πέφτετε άλλο από τα σύννεφα.

Αγαπήστε λίγο περισσότερο τους ανθρώπους, στηρίξτε τα θύματα που διαχειρίζονται κάτι τόσο βαθύ και διαχειρίζονται και την βλακεία σας και επιτέλους το ερώτημα σε αυτές τις περιπτώσεις παραμένει ένα για όλους εμάς: Είμαστε με την σωστή πλευρά;