Καλά Χριστούγεννα!

Της Ιωάννας Πετρίδου

Η μαγεία των Χριστουγέννων αγνοείται. Παρακαλείται όποιος τη βρει να ενημερώσει άμεσα! Ήρθαν τα άγρια, η εφηβεία και αναπόφευκτα η ενηλικίωση, για να διώξουν τα ήμερα, το χριστουγεννιάτικο παραμύθι. Από το χριστουγεννιάτικο δέντρο, τα φωτάκια, τα δώρα, τη μουσική, τον Άγιο Βασίλη, τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες λείπει η αστερόσκονη, αυτή η θαυματουργή ουσία που κάνει τα πάντα να φαντάζουν διαφορετικά, λαμπερά, παραμυθένια. Τι μένει λοιπόν; Μένει η προσπάθεια να πασπαλιστούν πάλι όλα με την αστερόσκονη και μετά η απογοήτευση λόγω της αποτυχημένης προσπάθειας. Πώς να πετύχει άλλωστε, αφού και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα δεν βοηθά;

Δεν πρόκειται για απαισιοδοξία και αρνητισμό, μάλλον για ρεαλισμό συνοδευόμενο από τη σκέψη ότι όλα αυτά είναι επιφάνεια. Ευκαιρία να βουτήξουμε κάτω από αυτή και να βυθιστούμε στην ουσία!

Χριστούγεννα, λοιπόν, για εμένα φέτος ήταν οι εγκάρδιες ευχές για «Καλά Χριστούγεννα» και τα αυθόρμητα λόγια – «Εγώ δεν γεννήθηκα για να μισώ, γεννήθηκα για να αγαπώ»,  δύο περιπατητών. Έτσι γλυκά πάγωσαν για λίγο οι φωνές της θάλασσας και της πόλης που μου φώναζαν «μείνε» και «φύγε» ταυτόχρονα. Ήταν δέκα και πλέον μέρες μετά την παράδοση της Νέας Παραλίας όταν αποφάσισα να θαυμάσω και εγώ τον Κήπο του Ήχου, τον Κήπο της Μεσογείου, του Οδυσσέα Φωκά, των Εποχών, του Ίσκιου, της Άμμου, του Απογευματινού Ήλιου. Ξεκίνησα κάπου πίσω από το Μέγαρο, το σημείο όπου η θάλασσα φαίνεται να τελειώνει και το ταξίδι να τερματίζει για να αρχίσει το ταξίδι πάνω σε μουσικό χαλί. Ταξίδι που παίρνει μορφή και προορισμό μόνο από το σαράκι που τρώει την κάθε ψυχή. Μια μοναχική βόλτα που αποδείχτηκε τόσο ευεργετική.

Χριστούγεννα για μένα φέτος ήταν, επίσης,  μάτια ειλικρινή που κλαίνε, χέρια που σφίγγουν χέρια προσπαθώντας να αποτρέψουν τη φυγή, αγκαλιές που πνίγουν, χαμόγελα που φωτίζουν πρόσωπα, λόγια μέσα από την καρδιά, κοινά οράματα, κοινές προσπάθειες. Ουσιαστικά ήταν άνθρωποι. Κάποιοι που αποδείχτηκαν λίγοι και καιρός να σαλπάρουν για άλλα λιμάνια,  φίλοι χρόνων – πιστοί ακόλουθοι, φίλοι καινούριοι – θρίαμβος και όχι πυροτέχνημα του «όσα φέρνει η στιγμή δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος».

Καλές γιορτές απαλλαγμένες από τον ποικιλόμορφο φόβο της εποχής και τη λήθη του ότι πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι, ιδιότητα που δεν έχει γιορτές και σχόλες!