Καλοκαιρινό πρωινό ξύπνημα
Ο Παναγιώτης Μιχαλόπουλος γράφει για τα όμορφα πρωινά των διακοπών
Λέξεις: Παναγιώτης Μιχαλόπουλος
Είναι όμορφα τα πρωινά των διακοπών και ας είναι λίγο αγριεμένος ο καιρός. Άλλο να ξυπνάς για να πας στη δουλειά και άλλο και να «αδράξεις» μια μέρα ξεκούρασης.
«Θα ξυπνήσουμε αύριο πρωί πρωί, για να δοκιμάσουμε το νέο μου drone πριν πλακώσουν οι περίεργοι», μου είπε χθες βράδυ.
Η αλήθεια είναι ότι δεν την πίστεψα. Σιγά μην ξυπνήσει αξημέρωτα μες τις διακοπές της…
Να, όμως, που εμφανίστηκε πριν από μένα στην αίθουσα του πρωινού. Τρεις άνθρωποι όλοι κι όλοι. Οι δύο από επιλογή αφού τους βάραγε βαριά η τρέλα και ο τρίτος επειδή έπρεπε να σερβίρει το πρωινό.
Τους καλημέρισα και έβαλα καφέ. Μου αρέσουν πολύ αυτά τα μηχανάκια με τα πολύχρωμα φωτεινά κουμπάκια που σου γεμίζουν την κούπα σου με το αρωματικό ζουμάκι. Πατάω το κουμπί και περιμένω. Μερικές φορές βάζω με το μυαλό μου ότι εκεί μέσα έχουν κλείσει κάτι λιλιπούτιους καφετζήδες που μόλις παίρνουν την παραγγελία ξεκινούν και αλέθουν το σπυρί του καφέ, το περνούν από το ζεστό νερό και μου το σερβίρουν.
Παλιά που στα ξενοδοχεία σερβίριζαν ένα απαίσιο μαύρο ζουμί καφέ φίλτρου ξεκινούσα την ημέρα μου βρίζοντας. Τώρα περνάω την πρώτη μέρα κάνοντας διερευνητικές «παραγγελίες» στο αυτόματο μηχάνημα και από εκεί και πέρα ξέρω τι ακριβώς μου ταιριάζει.
«Θα κάθεσαι πολύ ώρα να χαζεύεις την καφετιέρα;», με πείραξε.
Ήπια στα γρήγορα τον καφέ και μπουκώθηκα ένα σάντουιτς με ζεστό κρουασάν βουτύρου γεμισμένο με τυρί και καπνιστό χοιρινό.
«Πάμε» της είπα. «Εσένα θα περιμένω;»
Βγήκαμε έξω. Είχε αφήσει τη βαλίτσα με το ηλεκτρονικό πουλί έξω από την αίθουσα του πρωινού. Πήραμε την κατηφόρα για την παραλία.
«Ο καιρός φαίνεται να αγριεύει. Είναι ασφαλές;»
«Μη φοβάσαι γέρο!»
Άφησε την βαλίτσα σε ένα βράχο πάνω στην άμμο. Με σίγουρες κινήσεις έκανε τα «ξεκλειδώματα», πάτησε το κουμπί και το πράσινο φωτάκι έδειξε ετοιμότητα.
Όταν ξεκίνησε ο ήχος θύμιζε κουνούπι που σε επισκέπτεται μέσα στην νύχτα και σου ψιθυρίζει» στο αυτί. Το απογείωσε με επιδεξιότητα. Το πεδίο ήταν ελεύθερο. Μου έγνεψε δείχνοντας το laptop. Το άνοιξα. Πάτησα στην εφαρμογή και η οθόνη μοιράστηκε μαζί μας όσα το μεγάλο κουνούπι έβλεπε από ψηλά.
Μαγεία! Άξιζε το πρωινό ξύπνημα…