Κάν’ το όπως ο Καραγκούνης

Είναι σχεδόν μεσάνυχτα Σαββάτου 16 Ιουνίου και η Ελλάδα, έχοντας μόλις κερδίσει τη Ρωσία, είναι μία από τις 8 καλύτερες ποδοσφαιρικές ομάδες της Ευρώπης. Οι ποδοσφαιριστές κάνουν δηλώσεις και αφιερώνουν τη νίκη στον τραυματία Αβραάμ Παπαδόπουλο, οι ξένοι δημοσιογράφοι ρωτούν για τις εκλογές και τον Γολγοθά των Ελλήνων πολιτών, ο Φερνάντο Σάντος μιλά για την ελληνική ψυχή και απαντά: «Κανείς δεν μπορεί να κάνει μαθήματα στην Ελλάδα…»

Βλέπω ξανά και ξανά τις φάσεις του παιχνιδιού, μπαίνω σε ελληνικά και διεθνή σάιτ, πίνω το ποτό μου και σκέφτομαι πως αυτό είναι ένα από τα ελάχιστα ωραία βράδια για ολόκληρο τον ελληνισμό τα τελευταία τέσσερα τουλάχιστον χρόνια. Από μωρό παιδί αγαπώ το ποδόσφαιρο. Νομίζω πως είναι το μοναδικό άθλημα που μπορεί να παιχτεί μόνον με την αγάπη και την φαντασία των αθλητών. Θυμάμαι σαν χτες τους ομηρικούς αγώνες μας στο νηπιαγωγείο, χωρίς φανέλες, με νοητές εστίες και τσαλακωμένα τενεκεδάκια αναψυκτικού για μπάλα. Το ποδόσφαιρο είναι το άθλημα των ασθενέστερων: Των φτωχών, των λίγων, των μικρότερων. Είναι ένα μεγάλο σεμινάριο αυτοπεποίθησης που διδάσκει ότι ο αδύναμοι μπορούν να κερδίσουν τους δυνατούς, αρκεί να έχουν μέθοδο, συνεργασία, τύχη και πίστη σε κάτι ανώτερο.

Συνεχίζω να σερφάρω στο διαδίκτυο. Οι χώρες της Ευρώπης (που και ζωντανούς να μας φάνε δε θα χορτάσουν), μάς αποθεώνουν. Συνδέουν την πρόκρισή μας με τις εκλογές της επόμενης μέρας. Αραγε έχει σχέση η επιτυχία αυτή με την καλή είδηση που ψάχνουμε στα εσωτερικά μας; Μπορεί να παραλληλιστεί η αποτελεσματικότητα των διεθνών ποδοσφαιριστών με την αποτελεσματικότητα που ψάχνουμε στην ελληνική οικονομία; Είναι η αντίδραση του Ελληνα ποδοσφαιριστή αυτή που πρέπει να μιμηθούμε εμείς οι Ελληνες πολίτες για να ξεφύγουμε από την κρίση; Εγώ πιστεύω πως ναι. Αφού δεν μπορεί να μας εμπνεύσει κάτι άλλο στην Τέχνη ή στις Επιστήμες, το μόνο που μένει να μας εμπνεύσει αυτές τις τρομερά δύσκολες στιγμές είναι ο αθλητισμός.

Κι επειδή μου αρέσει να γράφω κείμενα «απόλυτα» και εντελώς προσωπικά θα σας περιγράψω τί ακριβώς δίδαξε σε μένα η απόδοση των ποδοσφαιριστών του Φερνάντο Σάντος και πώς θα με επηρεάσει στην κάλπη. Κατάλαβα λοιπόν, βλέποντας την Εθνική, ότι για να νικήσω έναν ισχυρό αντίπαλο πρέπει να παίξω «ανορθόδοξα» και απρόβλεπτα. Πρέπει να περιμένω τη στιγμή, την μικρή ευκαιρία για να κάνω αυτό που κανείς δεν περιμένει. Οι Ελληνες ποδοσφαιριστές δεν είχαν τίποτα να χάσουν πριν το ματς με τους Ρώσους. Ετσι είμαι κι εγώ μπροστά στην κάλπη. Δεν έχω λεφτά, δεν έχω καμιά σιγουριά στη δουλειά μου, δεν βλέπω καμιά αχτίδα ελπίδας για το προσεχές μέλλον, άρα ίσως είναι η ευκαιρία μου να κάνω την μεγάλη αλλαγή. Την μεγάλη ανατροπή. Την τελευταία εβδομάδα προτίμησα να δω τους αγώνες του Euro παρά τις πολιτικές τηλεοπτικές συζητήσεις. Δεν αδιαφορώ για τις εκλογές, το αντίθετο. Κουράστηκα όμως από όλους και από όλα. Άδειασα. Δεν ανέχομαι άλλο να ακούω την Αννα Διαμαντοπούλου να αναλύει τους λόγους που οδήγησαν στη Βουλή την Χρυσή Αυγή και να μην περνάει καν από το μυαλό της πως η ίδια και το κόμμα της συνέβαλλαν τα μέγιστα. Δεν μπορώ άλλο Θόδωρο Πάγκαλο και Κυριάκο Μητσοτάκη. Εξοργίζομαι με τον φόβο που μας μεταδίδουν. Εξοργίζομαι με τις αβάντες εκδοτικών συγκροτημάτων στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Απογοητεύομαι που συνάδελφοι δημοσιογράφοι κάνουν «γαργάρα» την εξαθλίωση του κόσμου, τις καθημερινές αυτοκτονίες, την ντροπή με τα φάρμακα και τα νοσοκομεία. Χίλιες φορές καλύτερα ποδόσφαιρο παρά αυτή η εικόνα της πολιτικής.

Έχω δίπλα που πάντα και τον γιο μου. Μελετάμε τους αγώνες, διαβάζουμε τις στατιστικές, παίζουμε μεταξύ μας στοίχημα. «Τον έχεις κάνει σαν τα μούτρα σου», μου λέει καμιά φορά η μαμά του. «Χίλιες φορές καλύτερα», της απαντώ. Καλύτερα να βλέπει τις τρίπλες του Ρονάλντο παρά τις τρίπλες του Σαμαρά. Χίλιες φορές να ακούει τις περιγραφές του Στράτου Σεφτελή παρά του Γιάννη Πρετεντέρη. Με ρωτάει χιλιάδες πράγματα, του απαντάω και κάνουμε παρέα. Κάποια στιγμή μάλιστα βαριόμαστε μέσα στο σπίτι, κλείνουμε την τηλεόραση και βγαίνουμε για μπάλα στην αυλή. Προσπαθούμε να κάνουμε όλα αυτά που είδαμε στην οθόνη, μαλώνουμε, γελάμε. Είμαστε κανονικοί άνθρωποι και δε θέλουμε να έχουμε καμία σχέση με κόμματα και πολιτικές.

Αν είναι κάποιος να μας κοροϊδέψει ας είναι ποδοσφαιριστής, όχι πολιτικός!