Καραντίνα, σχέσεις ανθρώπων και εμείς οι νέοι

Καραντίνα, σχέσεις ανθρώπων και μείς οι νέοι.

Λέξεις: Σ.Π.

Ο κορονοϊός άλλαξε ριζικά την καθημερινότητα μας, την ρουτίνα μας, και χάρη σε αυτόν «Μείναμε Σπίτι» . Παρατηρώ ότι όλο και περισσότεροι νέοι, κατά βάση έφηβοι λίγο πριν την ενηλικίωση, προσπαθούν να πλάσουν την νέα τους ρουτίνα, δημιουργικά. Πέρα από το διάβασμα, που αυτό είναι δεμένο πάνω μας, είτε είμαστε σε καραντίνα, είτε όχι, στον χρόνο που κερδίσαμε από τις μετακινήσεις από και προς τα φροντιστήρια, ή από τις μισές ώρες που δεν έχουμε πλέον σχολείο, θελήσαμε, αφού καήκαμε στο κινητό τις πρώτες μέρες, νομίζοντας ότι «μπόρα ήταν, θα περάσει», να κάνουμε αλλά πράγματα μέσα στο σπίτι. Καταθέτω σήμερα προσωπικές καταστάσεις και εμπειρίες που είτε βίωσα είτε μου μετέφεραν, πάντα από απόσταση, οι φίλοι μου.

Ξεκίνησαν οι δουλειές του σπιτιού. Γίναμε νοικοκυρές και νοικοκύρηδες, όμως αφού σκουπίσαμε, σφουγγαρίσαμε, συμμαζέψαμε, ξεσκονίσαμε, στρώσαμε τα κρεβάτια όλης της οικογένειας, πάλι δεν είχαμε τι να κάνουμε. Βγήκαμε για περπάτημα μόνοι (με άδεια, ειδικά το τελευταίο διάστημα), αθληθήκαμε σπίτι, φτιάξαμε κορμιά για το καλοκαίρι που «μπορεί» να κάνουμε.

Έπειτα μαγειρέψαμε, ανακαλύψαμε νέες δεξιότητες, καταστρέφοντας την κουζίνα, οπότε, ξανά επιστροφή στην καθαριότητα για να μαζέψουμε το χάος που δημιουργήσαμε και που νομίζαμε πως λεγόταν φαγητό! Η καλύτερη φαντασίωση δε, ήταν που αναγκάσαμε εγκληματικά, την οικογένεια να δοκιμάσει, θεωρώντας πως είμαστε οι νέοι master chef, μιας και το τηλεοπτικό, δεν γυρίζεται πλέον, άρα δεν θα δούμε σύντομα νικητή!

Αφού βγήκαμε και νικητές του τηλεπαιχνιδιού μαγειρικής, φτιάξαμε μόνοι μας το έπαθλο, στήσαμε δικό μας στούντιο και παράγαμε το δικό μας γύρισμα. Και αργά όταν βράδυ πια, επιστρέφοντας στην γνωστή και αγαπημένη οθόνη του κινητού, στείλαμε μηνύματα σε φίλους, ξεχασμένους και μη, σε πρώην, ενώ ταυτόχρονα τελειώναμε κάποιον κύκλο κάποιας σειράς, που ξέμεινε χωρίς να έχουμε δει, στο Netflix.

Αν τελειώσαμε όλους τους κύκλους, όλων των σειρών, φτιάξαμε δικά μας σενάρια έτοιμα να τα στείλουμε στην παραγωγή προς υλοποίηση. Φυσικά αν υπήρχε απόρριψη, στήναμε δικά μας επεισόδια και τα μοιραζόμασταν με φίλους. Όλα αυτά ανήκουν στα νέα δεδομένα. Υπάρχουν βέβαια και οι καλλιτεχνικές ανησυχίες, όπου άλλοι γράψαμε κείμενα σαν τούτο δω, άλλοι ζωγράφισαν, άλλοι έγραψαν στίχους, ποιήματα, μικρά συνθήματα. Άλλοι, ξεναγήθηκαν σε διαδικτυακά μουσεία, κ.ο.κ.

Όλοι μας κοιτάξαμε σίγουρα πολλές φορές το παράθυρο, αναπολώντας, τις εξόδους που είχαμε! Είδαμε γείτονες απελπισμένους και αγχωμένους για το αν θα πληρωθούν. Όλοι όμως στα σπίτια! Αν Όχι όλοι… οι περισσότεροι. Φίλες, φίλοι, μπορεί να μένουμε μέσα, δεν περνάμε όμως και χάλια!

ΣΠ, ένας 17χρονος Θεσσαλονικιός