Κάθε βράδυ σινεμά. Μια ολόκληρη ζωή.

Λέξεις-Εικόνα: Σάκης Ιωαννίδης

Στα παλιά σινεμά

Στα 70 του χρόνια ο Λάκης Ράππος έχει δει πολλά και πολλές. Πολλές ταινίες, πρεμιέρες, αφιερώματα, νέους σκηνοθέτες, επαναλήψεις, ριμέικ, ρετροσπεκτίβες, έγχρωμες και ασπρόμαυρες. Το ’89 τον βρίσκει να διαχειρίζεται 16 κινηματογράφους στην πόλη. Ένα νούμερο απίθανο με τα σημερινά δεδομένα. Οι εμπορικές πήγαιναν στα κεντρικά σημεία και τις ποιοτικές τις κρατούσε για το Μακεδονικόν και τον Έσπερο. Τότε η Παράλλαξη ήταν κάτι περισσότερο από μια ιδέα και οι σινεφίλ της πόλης καλούνταν να παρακολουθήσουν τις κινηματογραφικές βραδιές που οργάνωνε. «Οι μεταμεσονύχτιες είχαν τρομερή επιτυχία. Ο κόσμος έκανε ουρές. Διαμαρτύρονταν η γειτονιά γιατί ο κόσμος έκανε φασαρία όταν καθόταν έξω για τον απαραίτητο σχολιασμό». Μέσα στο ’90 εμφάνιση των μούλτιπλεξ άλλαξε το παιχνίδι. Οι εμπορικές ταινίες παιζόντουσαν σε πέντε αίθουσες ταυτόχρονα, ο κόσμος προτίμησε τις καινούργιες αίθουσες και τα συνοικιακά σινεμά έκλεισαν. «Εμείς πλέον περιοριζόμαστε στις ποιοτικές ταινίες. Δεν έχει νόημα να κυνηγάμε το εμπορικό κομμάτι. Ο κόσμος ξέρει τι έρχεται να δει στο Μακεδονικόν». Σινεφίλ, άνθρωποι των γραμμάτων, της πόλης, καθηγητές, συνταξιούχοι που ήξεραν από παλιά τον κινηματογράφο μαζεύονται στο στενό της Φιλικής Εταιρείας κάθε Σάββατο βράδυ. «Από εκεί φαίνεται εάν θα είμαστε καλά στα εισιτήρια. Η εβδομάδα πηγαίνει μέτρια. Κάποτε είχαμε και αρκετούς φοιτητές  αλλά και αυτοί τώρα κατεβάζουν ταινίες στον υπολογιστή τους», σημειώνει. Για το Μακεδονικόν, όμως, δεν φοβάται. Θα επιβιώσει, λέει, οι εταιρείες διανομών ξέρουν το σινεμά που παίζει και το κοινό στο οποίο απευθύνεται. Στο τιμόνι θα είναι κάποιος άλλος, ίσως ένα από τα παιδιά του για να μπορεί ο ίδιος να περνάει περισσότερο χρόνο στον κήπο και τις ελιές του στην Καλλικράτεια. Μοιάζει με corny ταινία; Σε όλους μας αρέσουν λίγο, παραδέξου το.

Λάκης Ράππος, Μακεδονικόν, Φιλικής Εταιρείας 44