Και αν θέλεις να αγοράσεις στην πόλη ένα Λευκό Πύργο;

Σε κάθε πόλη του κόσμου οι επισκέπτες της φεύγουν παίρνοντας μαζί τους ένα αναμνηστικό. Το σήμα κατατεθέν της πόλης σε κάποια μορφή. Τις παλαιότερες δεκαετίες στη Θεσσαλονίκη, υπήρχαν εξειδικευμένα καταστήματα, στην παραλία και την οδό Εγνατία που πουλούσαν για τους επισκέπτες σουβενίρ. Μαγαζιά με πολύχρωμα αναμνηστικά που ο Λευκός Πύργος κυριαρχούσε στα μοτίβα τους. Η αναπαράσταση του σε κάθε μέγεθος αλλά και τυπωμένος σε πιάτα, σε πάνινες τσάντες, σε διακοσμητικά για τα σύνθετα των σαλονιών. Η εποχή του life style σάρωσε τα συγκεκριμένα καταστήματα. Ελάχιστα έμειναν στην πόλη.

Σήμερα που ο τουρισμός επιστρέφει, στην είσοδο του Λιμανιού, στην αρχή της Λ. Νίκης, μια μικρή αυτοσχέδια παράγκα υποδέχεται τον περιπατητή φορτωμένη δεκάδες παραλλαγές αναμνηστικών. Αν ρωτήσεις τον ιδιοκτήτη της θα σου πει πως οι ξένοι πρώτο στην προτίμηση τους έχουν το Λευκό Πύργο. Από μαγνητάκι μέχρι καρτ ποστάλ. Αν και οι περισσότεροι δεν αγοράζουν. Πολλές φορές λέει τσιγκουνεύονται ακόμα και τα 25 λεπτά της καρτ ποστάλ. Άλλωστε στην εποχή των εικόνων του ίντερνετ που μπορεί να βρει κάνεις τα πάντα ποιος αγοράζει πλέον καρτ ποστάλ; Παρόλα αυτά αν αποφασίσει κάνεις να βάλει στο σπίτι του μια μικρογραφία του συμβόλου της πόλης εκεί θα βρει κάθε εκδοχή. Ακόμα και αν θελήσει να τη στείλει ως ανάμνηση σε συγγενείς λέει που ξενιτεύτηκαν πριν χρόνια. Σε όλο τον κόσμο στα καταστήματα αυτά η υψηλή αισθητική δεν είναι το φόρτε τους. Αρχαίο κλεός συνδιαστικά με ανεμόμυλους και κοχύλια που συναντούν πολεμιστές. Όμως ο λόγος ύπαρξης τους είναι άλλος. Είναι η μικρή ανάμνηση στο ράφι, το να επιτρέπεις στον εαυτό σου κάθε φορά που το μάτι πέφτει στο σουβενίρ να πει; ήμουν και γω εκεί!