Κενο-τομία και “επιχειρηματικότητα”

Πολύς λόγος για την καινοτομία, την επιχειρηματικότητα και τα συναφή θέματα. Νέες ιδέες, νέες εταιρείες, μελλοντικά έσοδα, αποτιμήσεις, επενδυτές… Κάθε βδομάδα πλέον σίγουρα θα έχει μία εκδήλωση γύρω από αυτά τα θέματα (σαρκαστικό post που διάβασα γύρω από αυτό εδώ).

Αλλά γίνεται τίποτα; Πόσες εταιρείες ιδρύθηκαν, πόσες πέρασαν στην κερδοφορία και πόσες παν καλά μέσα στο μπάχαλο που βιώνουμε;

Ελάχιστες που αξίζει να αναφερθούν. Γιατί; Γιατί είναι ένα ομαδικό σπορ που στη χώρα μας μόνο λίγες και καλές ομάδες μπορούν να παίξουν. Και όσες παίξουν δεν θα το κάνουν εδώ, αλλά από εδώ με έδρα κάποια φιλική στις startups χώρα (χοντρικά να γιατί).

Γιατί λοιπόν τόσες εκδηλώσεις καινοτομίας, νεανικής επιχειρηματικότητας κτλ; Έχουν κάτι να προσφέρουν; Ως ενεργό μέλος της κοινότητας νεοφυών επιχειρήσεων (startups για να συνεννοούμαστε) και μεγάλος μαϊντανός σε διάφορες εκδηλώσεις τέτοιου τύπου, πιστεύω πως όλα αυτά είναι χρήσιμα για δύο λόγους:

1. Γνωρίζεις ανθρώπους με κοινά ενδιαφέροντα και αλληλοσυμπληρούμενες δεξιότητες.

2. Ενημερώνεσαι και ενημερώνεις.

Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Από εκεί και πέρα η γνώση που αποκομίζεις και το δίκτυο που φτιάχνεις σε βοηθάει ώστε αν αποφασίσεις να επιχειρήσεις να αποφύγεις την επιχειρηματικότητα από ανάγκη και να εστιάσεις στην επιχειρηματικότητα ευκαιρίας.

Και στην Ελλάδα η επιχειρηματικότητα πέρα από trendy λέξη για πολλούς, (ακούω πως μεγάλο κανάλι θέλει να κάνει σχετικό ριάλιτι) είναι η μόνη διέξοδος για να βγει ένα μεροκάματο. Και όταν η ανάγκη σε οδηγεί σε αυτή την περίπτωση τότε οι επιλογές σου ίσως δεν είναι οι πιο έξυπνες.

Γι’ αυτό γεμίσαμε μαγαζιά “αγοράζω χρυσό”, “ηλεκτρονικό τσιγάρο” και “hot dog για 1 ευρώ”. Γιατί άνοιξε ένας, κάτι κατάφερε και μετά ορμήσανε όλοι. “Δεν μπορεί, ένα μεροκάματο θα το βγάλω, ο Κωστάκης της κυρ Μαρίας που ήταν κι ο βλάκας της τάξης πιο μάγκας είναι;”

Ούτε φυσικά και το άλλο που ακούω συχνά: “έχω μία super ιδέα για ένα site που κάνει αυτό κι αυτό και θέλω 1 εκατομμύριο ευρώ για το 20% της εταιρείας για θα πάρω το 1% της παγκόσμιας αγοράς”

Συναντώ όμως φοβερές ομάδες και ανθρώπους με μία λάμψη στο μάτι και μια τρέλα να αλλάξουν κάτι. Να λύσουν ένα πρόβλημα. Και είναι πολύ ωραίο να δουλεύεις με τέτοιους ανθρώπους.

Υπάρχουν πολλά εμπόδια, αλλά αυτοί που θέλουν κάπως βρίσκουν τον δρόμο τους. Κι αν όχι με την πρώτη ή τη δεύτερη προσπάθεια κάποια στιγμή τα καταφέρνουν. Κι έτσι πρέπει να γίνεται. Διαφορετικά μόνο μαγαζιά με χρυσά νομίσματα, ηλεκτρονικά τσιγάρα και κανένα hot dog θα βλέπουμε.