Κωμικοτραγικές συνέπειες από την ολιγόωρη απαγόρευση του take away

Λέξεις: Σάκης Αποστολάκης

Ημερολόγιον Ντελίβερι

Επεισόδιον 28ον

Αμέσως μετά τη σχετική ανακοίνωση Χαρδαλιά, προχθές το απόγευμα, οι επιχειρηματίες της εστίασης, όσοι τουλάχιστον είχαν ακόμη ανοιχτά τα καταστήματά τους, προσπάθησαν να χωνέψουν και να καταλάβουν τη νέα ανακοίνωση – κεραμίδα που τους βρήκε εντελώς ξαφνικά, απροειδοποίητα και ως κεραυνός εν αιθρία. Μόλις σταμάτησε να βρέχει εστιάτορες και μαγαζάτορες, καθώς πολλοί έπεφταν από τα σύννεφα, ακολούθησαν τηλεφώνηματα για διασταύρωση της είδησης καθώς δεν έτυχε να το ακούσει κανείς από επίσημα χείλη. Δηλαδή από τα καλοπετσωμένα ΜΜΕ.

Τι σήμαινε με απλά λόγια η συγκεκριμένη ανακοίνωση; Κατ’ αρχήν πώς θα γινόταν η προετοιμασία της επόμενης μέρας.

Και εξηγώ: Όλα αυτά που παραγγέλνουμε για να πάρουμε σε πακέτο ή ντελίβερι, είναι το αποτέλεσμα μιας προετοιμασίας που, υπό κανονικές συνθήκες γίνεται ανάλογα με το μέσο όρο πελατείας που έχει ένα μαγαζί.

Πόσα ποτά, αναψυκτικά, ψωμιά, σαλάτες, αγγούρια, ντομάτες, ραπανάκια κλπ θα προμηθευτείς από τους προμηθευτές σου. Πόσο μεγάλη ή μικρή θα είναι η παραγγελία για την επόμενη μέρα.

Πόσα από αυτά που έχεις ήδη θα προετοιμάσεις για την επόμενη μέρα. Μαριναρίσματα πχ στα γυράδικα, ζυμάρια κλπ στις πιτσαρίες, πόσα ταψιά φαγητά θα μαγειρέψουν τα μαγειρεία. Γιατί; Γιατί σε πολλές περιπτώσεις και ανάλογα με τα υλικά, αν στο τέλος της μέρας σου μείνουν, αναγκαστικά τα πετάς. Οποίον και σημαίνει και νέα μεγαλύτερη χασούρα πέρα από αυτή που ήδη υφίστασαι λόγω των ημερών και των μέτρων. Τι θα τα κάνεις, ας πούμε 10 ταψιά φαγητό αν σου ξεμείνει. Είτε τα φας εσύ, είτε τα μοιράσεις, το οικονομικό κόστος το’ φαγες κατακούτελα. Το μαγειρευτό φαγητό δεν είναι πίτσα που ετοιμάζεται τη στιγμή που δίνεται η παραγγελία.

Επίσης, το γύρο, αν σου ξεμείνει, τι θα τον κάνεις; Κάποιοι ετοιμάζουν και τρεις και τέσσερις και πέντε και ξεκινάνε το ψήσιμο από νωρίς.

Μετά, είναι το προσωπικό. Δε χρειάζεσαι τα ίδια άτομα όταν δε έχεις πελάτες που παίρνουν σάντουιτς ή πίτσα στο χέρι κι έχεις να εξυπηρετήσεις μόνο το ντελίβερι. Επίσης, πόσα άτομα ντελίβερι θα χρειαστείς; Θα αυξηθούν οι παραγγελίες; Θα μειωθούν; Θα μείνουν ως έχουν; Τι θα κάνεις;

Και βέβαια, πόσοι από αυτούς τους εργαζόμενους θα χάσουν το μεροκάματο; Και για πόσες μέρες; Θα μπουν σε αναστολή σύμβασης; Τι θα κάνουν; Πώς θα ζήσουν τις οικογένειές τους; Πώς θα πληρώσουν λογαριασμούς τους όλο αυτό το διάστημα; Την επόμενη μέρα, χθες, υπήρξε το πρόβλημα της εξυπηρέτησης της πελατείας που δε γνώριζε την απαγόρευση του take away και θέλησε να πάρει κάτι στο χέρι για να σκοτώσει την πείνα. Πολλοί, για να μη δουν τα οικονομικά τους να καταρρέουν περισσότερο, κατέφυγαν στην εξής λύση;

Ο πελάτης, που έμπαινε έτσι κι αλλιώς, ενημερωνόταν και παρήγγειλε. Μετά έβγαινε έξω και περίμενε δυο τρία μέτρα πέρα από το μαγαζί. Μόλις ετοιμαζόταν η παραγγελία, του την πήγαινε ο υπάλληλος ως υπηρεσία ντελίβερι. Κωμικοτραγικό; Απατεωνιά; Κόλπο; Εξυπνάδα; Ο καθένας μπορεί να το χαρακτηρίσει όπως θέλει. Να το επικρίνει ή να το επιβραβεύσει ως λύση. Το θέμα είναι ότι όλο αυτό το μπέρδεμα στις επιχειρήσεις εστίασης κράτησε από την ανακοίνωση της απαγόρευσης μέχρι την επόμενη μέρα που ανακοινώθηκε η άρση του μέτρου. Ένα μπάχαλο που προέκυψε από μια ξαφνική ανακοίνωση που ήρθε χωρίς σκέψη, χωρίς προγραμματισμό, χωρίς προηγούμενη συνεννόηση και ενημέρωση του συγκεκριμένου επαγγελματικού κλάδου, χωρίς χρόνο προσαρμογής και προετοιμασίας. Δηλαδή χωρίς σκέψη. Έτσι, στο πόδι. Όπως παίρνεις και τρως κομμάτι πίτσα.

Και επηρέασε τους επιχειρηματίες, τους προμηθευτές τους, το προσωπικό όλων αυτών και τις οικογένειες όλων, αλλά και τους πελάτες τους. Και μετά μου λέτε για το χρόνο που χάθηκε για να προετοιμαστεί το ΕΣΎ, τα σχολεία, τα ΜΜΜ κλπ…Ας είναι καλά οι ιδιωτικές ΜΕΘ και τα καλοταϊσμένα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ…