Κραυγή απελπισίας

Πολλοί τίτλοι στα Μ.Μ.Ε. αναφέρθηκαν στο τέλος της μεταπολίτευσης, απαξιώνοντας  μία γενιά, η οποία στηρίχθηκε στον λαϊκισμό του δανεισμού για να χτίσει ένα μέλλον για αυτήν και τους απογόνους της. Με αφετηρία αυτήν την παραδοχή, ξεκινάει η συζήτηση για την νέα γενιά, χωρίς ουσιαστικά να εξετάζεται το ενδεχόμενο να κινηθεί αυτή σε πιο ρηχά νερά από την προηγούμενη. Εκτός μειοψηφιών, μιλάμε για μία τελείως απολιτική γενιά η οποία έχει παρατήσει τελείως το διάβασμα σαν χόμπι, είτε μιλάμε για ένα βιβλίο είτε για μια εφημερίδα. Μία γενιά η οποία δεν είναι διατεθειμένη να καταθέσει το προσωπικό ψυχικό βάρος για την κατάσταση της χώρας και να εκθέσει εαυτόν σε ιδιωτικές και μη συζητήσεις, αναλαμβάνοντας έτσι το καθήκον της. Ο γενικός αφορισμός είναι η εύκολη λύση για να βγει το συμπέρασμα και να αντικατασταθεί το θέμα με ένα πιο εύθυμο και ενδιαφέρον στα κοινότυπα ανδρικά και γυναικεία γούστα.

Σίγουρα, η επαγγελματική αποκατάσταση και η προσωπική ανέλιξη είναι τα πιο σημαντικά θέματα στην ατζέντα ενός νεολαίου αλλά αν το καλοσκεφτούμε κάποιος πρέπει να εκπονήσει ένα σχέδιο για να δημιουργηθούν νέες δουλειές. Ποιος καλύτερος για αυτό το εγχείρημα, λοιπόν, από τα φρέσκα και πλούσια σε γνώσεις μυαλά της χώρας μας; Οι δυσκολίες στον δρόμο πολλές. Λέξεις, όπως η πολιτικοποίηση και η μεταρρύθμιση, έχουν κακοποιηθεί από την αλόγιστη και λαϊκίστικη χρήση στην χώρα μας, μην επιτρέποντας στην νέα γενιά την ανάπτυξη κριτικής διάθεσης και ικανότητας η οποία θα ξεφεύγει από το συμπέρασμα και θα αναζητά επιτακτικά τις διάφορες λύσεις δια μέσου της δημοκρατίας. Αυτής της δημοκρατίας που ελάχιστες φορές έτυχε σεβασμού από την πλειοψηφία των πολιτικών και των πολιτών αυτής της χώρας. Ακόμα και με αυτήν την απαξιωμένη μορφή της είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχουμε να διαφυλάξουμε.

Συμπεραίνω πως είναι επιτακτική η ανάγκη να αναπτυχθεί η πνευματικότητα της νέας γενιάς εάν αυτή θέλει να γίνει η λύση και όχι η συνέχεια του προβλήματος. Πάνω σε αυτό, η λύση περνάει από την προσωπική θέληση του καθενός χωρίς να εξαιρείται ο ρόλος της παιδείας. Η νέα γενιά ωθούμενη και ενωμένη στην βάση της κοινής λογικής και της κοινωνίας των πολιτών, μπορεί να αντιπαρέλθει και να ξεπεράσει κάθε λογής ψευδεπίγραφο και διχαστικό δίλημμα για να γίνει κοινωνός στον σχεδιασμό του μέλλοντος της. Ευτυχώς ή δυστυχώς, αυτή είναι μια πρόκληση που θα πρέπει να απαντήσει ο κάθε νεολαίος από μόνος του και ουσιαστικά να καθορίσει την πορεία του στην εξέλιξη των τωρινών και μελλοντικών αναζητήσεων.

* O Μπάμπης Παπαδάκης είναι Απόφοιτος Οικονομικού Τμήματος του Α.Π.Θ., MSc Marketing (University of Brighton)