Κρισιακό τούνελ, κατηφορικό και σκοτεινό

Καθώς κλείνουμε σχεδόν μια δεκαπενταετία από την είσοδο μας στο «κρισιακό τούνελ» της υποβάθμισης των ζωών μας, της θανατοπολιτικής και της φτωχοποίησης οι Έλληνες έχουν κατεβεί στα χαμηλότερα σκαλοπάτια της ευημερίας, της αισιοδοξίας, της αισθησης της πληρότητας.

Έχουμε μετατραπεί σε ένα λαό φτωχό σε χρήμα και όνειρα, απαιδιόδοξα κυνικό, βουτηγμένο σε ένα τρικυμιώδη ωκεανό αρνητικών συναισθημάτων και σκέψεων. Μας λείπει το χαμόγελο και ένας υψηλός σκοπός, σχεδόν ασυναισθητοι/ες αδαφορούμε για της ζωές μας που αποδομούνται ή παρακολουθούνται, κλείνουμε τα μάτια στα ψέματα που ντύνουν τις οδυνηρές αλήθειες, δεν βλέπουμε ή κάνουμε πως δεν βλέπουμε τον κυνισμό με τον οποίο κυβερνιούνται οι ζωές μας.

Το ελληνικό παράδοξο, μια χώρα με εξαιρετική ανάπτυξη που βραβεύεται από το Economist έχει πολίτες που παραπαίουν. Αυτό που δείχνει ο συγκεκριμένος πίνακας των Financial Times είναι μια στιγμή στην δεκαπεντάχρονη κατηφόρα που καταγράφω στο βιβλίο μου “Το νόημα της Κρίσης” (Επίκεντρο 2023) και δεν είναι καθόλου ευχάριστο, ας ελπίσουμε πως μπορεί να είναι χρήσιμο και διδακτικό.

Να αντιληφθούμε πως και ποιοί μας έβαλαν στο σκοτεινό “τούνελ” και να βρούμε τρόπους να απαντήσουμε στα βασανιστικά ερωτήματα που σχετίζονται με το “γιατί;”

Έρχεται Πάσχα και μετά καλοκαίρι και ο ήλιος θα κάψει τα κουρασμένα μας πρόσωπα και όπως πάντα θα προσπαθήσει να δώσει απαντήσεις σε κάθε μας ερώτημα.

Θα μας κάνει να ξεχάσουμε, να αντέξουμε, να ανεχτούμε, να επιβιώσουμε, να πάρουμε ανάσες για μερικούς μήνες με καρπούζι και ακρογιαλιά πριν βουτήξουμε ακόμη βαθύτερα τον επόμενο χειμώνα για να πάμε παρακάτω.

Γιατί πράγματι έχει παρακάτω αν δεν ξυπνήσουμε, αν δεν πάψουμε να αναζητάμε σωτηρία έξω από εμάς. Η λύση και η σωτηρία είναι μέσα μας και εξαρτάται από τον καθένα και τη καθεμία μας.

ΠΗΓΗ: pexels