ΚΤΕΛ Ιστορίες: Έλληνα του εξωτερικού, πόσο πολύ σκέφτεσαι την πάρτη σου;

Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι: κανείς δεν παίρνει ΚΤΕΛ στις διακοπές του επειδή το θέλει. Πάντα είναι μια λύση ανάγκης, είτε όταν δεν έχεις δικό σου όχημα, είτε όταν θέλεις να κάνεις οικονομία, είτε επειδή σου έτυχε μια αναποδιά.

Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, όχι μόνο οφείλεις να είσαι ευγενικός και παραχωρητικός με τον κάθε συνεπιβάτη σου και την ίδια την έννοια του… ΚΤΕΛ, αλλά πρέπει επιπλέον να κανονίζεις το πρόγραμμά σου συνυπολογίζοντας τυχόν απρόοπτα. Πράγμα που, εδώ που τα λέμε, σοφό είναι να κάνεις ακόμα κι αν κρατάς εσύ το τιμόνι στα χέρια σου, μιας και ποτέ δεν ξέρεις τι θα γίνει στο δρόμο.

Με αυτή τη μικρή εισαγωγή για χαλί της αφήγησης, ας περάσουμε στην ιστορία που διαδραματίστηκε την περασμένη Κυριακή σε ένα δρομολόγιο του ΚΤΕΛ Καβάλας.

Ένας Έλληνας από την Αμερική, περίπου στα 25, έγινε έξω φρενών με τον οδηγό του λεωφορείου όταν εκείνος, αντί να ξεκινήσει στις 16.00 ακριβώς, ξεκίνησε στις 16.15 επειδή γύρισε μια βόλτα το τετράγωνο για να πάρει μερικούς ακόμα στο δρομολόγιο, όπως του έδωσε εντολή ο σταθμάρχης.

Ο νεαρός με την σπασμένη προφορά άρχισε τα «γουάτ δε φάκ» και τα «μπακ φορ νόου ρίζον» ενώ με την προτροπή μιας εξίσου αγανακτισμένης επιβάτιδας κατέβηκε από τη θέση του για να πατήσει την κόρνα (!) σε ένδειξη διαμαρτυρίας όσο ο οδηγός φόρτωνε τις αποσκευές των αργοπορημένων (σόου κλέβερ).

«Έχω να προλάβω πτήση», έλεγε ξανά και ξανά, «να είμαι 18.30 στο αεροδρόμιο». Ένας στόχος, που και ακριβώς να ξεκινούσαμε, θα ήταν ανέφικτος. Με διαδρομή διάρκειας δύο ωρών και ενός τετάρτου, δεν θα έφτανε στο αεροδρόμιο εγκαίρως ούτε αν είχαμε μετρό, ούτε αν είχαμε ιπτάμενα ταξί.

Τελικά, επειδή πάντα αυτός που φωνάζει, ξεφυσά και εξεγείρεται εις βάρος των υπολοίπων στο τέλος βρίσκει την άκρη του, ο 25άρης από το Γιου Ες Έι κατάφερε να πείσει τον οδηγό να τον αφήσει πάνω στη Λαγκαδά «για να πάρω ταξί, να προλάβω την πτήση», παρά το γεγονός ότι σε δρομολόγιο Express στάσεις δεν επιτρέπονται.

Το λεωφορείο έφτασε στα ΚΤΕΛ Μακεδονία στην αρχική ώρα που υπολογίζαμε, δηλαδή (ω)σάν να είχε ξεκινήσει ακριβώς στις 16.00, γιατί προφανώς υπάρχουν και κάποια λεπτά που δίνονται ως «μαξιλαράκι» σε περίπτωση που συμβεί κάτι απρόβλεπτο. Κάτι που θα μπορούσε να είχε κάνει και ο παραπονιάρης της υπόθεσης, να μεριμνήσει για παράδειγμα να πάρει το προηγούμενο δρομολόγιο για να φτάσει πιο νωρίς στη Θεσσαλονίκη, πιο νωρίς στο αεροδρόμιο και ας έπρεπε να περιμένει λίγο παραπάνω στην αναμονή για την επιβίβαση (για το μπππόρντινγκ, με παχύ, ελληνοαμερικάνικο μπεεε).

Το συγκεκριμένο παλικάρι θα γυρίσει στην Πολιτεία του, έχοντας ανεβάσει τα άντερά του με hashtag #SummerInGreece στα social media και την ίδια ώρα θα λέει «θενκ γκοντ» που δεν μένει μόνιμα στην Ελλάδα. Χωρίς να έχει αντιληφθεί ούτε στο ελάχιστο ότι πρόβλημα αποτελεί ο ίδιος και η κουτοπόνηρη τακτική του που είναι ακριβώς αυτό που λέει ότι μισεί στη χώρα μας.

Ποιος νοήμων άνθρωπος πηγαίνει ταξίδι και δε φροντίζει να αφήνει κενά χρονικά διαστήματα στον προγραμματισμό του ώστε να μην φτάνει στο νήμα ή ακόμη χειρότερα αργοπορημένος;

Αυτός που θέλει να ρίξει όλο το φταίξιμο «στη νοοτροπία της Ελλάδας» την ώρα που δεν πιάνει έναν καθρέφτη, ή έστω δε βγαίνει μια selfie, για να δει στα δικά του μούτρα τον ορισμό της κατάντιας.

*Οι ώρες που χρησιμοποίησα είναι εικονικές, σεβόμενη τον οδηγό που ενώ έχει την ευθύνη να μεταφέρει όλους τους επιβάτες ασφαλείς στον προορισμό του, έπρεπε να έχει και στο κεφάλι του την οργή ενός νεαρού που ένιωσε για λίγο ότι ο κόσμος δεν περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του