Λαβ-γαβ
Είναι πολιτισμός να σέβεσαι ότι έχει ζωή.
Δεν είχα ποτέ σκύλο αυτή είναι η αλήθεια. Μεγάλωσα με την απειλή πως θα με φάει ένας μεγάλος κακός μαύρος σκύλος αν δεν φάω όλο μου το φαγητό. Τα αδέσποτα δεν τα έβλεπα στους δρόμους ή αν τα έβλεπα μάλλον μου φαινόταν φυσιολογικό να ζουν εκεί. Έτσι μου είχαν πει τουλάχιστον κι εγώ το πίστεψα γιατί με βόλευε.
Μέχρι που ήρθε ο Τσάρλι. Ουρανοκατέβατος στα ξαφνικά. όπως εξάλλου όλα τα ωραία στη ζωή. Έρωτας, ευκαιρίες, γέλια, παιδιά, αγάπες. Ήρθε και μ’ έβαλε ν’ ασχοληθώ με τα απλά με επιμονή. Θα μ’ αγαπήσεις τέλος και μαζί με μένα και όλα τα τετράποδα αυτού του κόσμου γιατί απλά δε θέλω τίποτα. Θέλω να είσαι εσύ καλά για να μου δίνεις πίσω λίγη αγάπη.
Υπέκυψα. Στα χάδια. Στη βόλτα. Στο βλέμμα το αληθινό. Και από τότε ζω με τις τρίχες του παντού (μαδάει) σκοντάφτω πάνω στα παιχνίδια του (είναι παντού) αλλά δεν με νοιάζει γιατί είναι ο μόνος που μπορεί και τρυπώνει στα μαύρα σκοτάδια μου και με σηκώνει από το κρεβάτι για να αρχίσω από την αρχή.
Δεν είχα ποτέ σκύλο είναι η αλήθεια. Μεγάλωσα με την ιδέα πως τα 5 σκυλιά που είχε ο μπαμπάς στο κτήμα και τα φώναζε όλα Τζακ είναι για να του βρίσκουν το αγριογούρουνο που κάποτε θα έπιανε χαράματα. Δεν καταλάβαινα με τίποτα γιατί έπρεπε όπου και νάμασταν να φύγουμε νωρίς να πάει να τα ταΐσει να τα πάει βόλτα.
Μέχρι που ήρθε ο Τσάρλι. Μαζί πλησιάζουμε ανθρώπους και σκυλιά, πάντα καλοπροαίρετα και σχεδόν πάντα φεύγουμε τρέχοντας μη μας δαγκώσουν οι πρώτοι λόγω… κρίσης. Δεν είχα ποτέ σκύλο, αυτή είναι η μαύρη αλήθεια. Μεγάλωσα ακούγοντας ιστορίες για γεροντοκόρες με σκυλιά. Φτωχές, κατατρεγμένες ή πλούσιες και διάσημες και μόνες.
Το αστείο είναι πως και τώρα χρόνια μετά ακούω τα ίδια. Σε μια χώρα, μια πόλη που πιο συχνά βλέπεις άνθρωπο να περπατάει με λουρί παρά χέρι με χέρι με το σύντροφο του. Σε μια χώρα που παίρνουν σκύλο για μπιμπελό ή δεν παίρνουν σκύλο γιατί είναι ταλαιπωρία και βρωμιά. Λες και η αγάπη είναι ρόδινη και πεντακάθαρη. Σε μια χώρα που οργανώνει συναυλίες και κονσέρτα αλλά δεν κάνει τίποτα για τα τετράποδα εκτός από να τα μαζεύει η να αδιαφορεί.
Λες και δεν είναι πολιτισμός να σέβεσαι ότι έχει ζωή και παλεύει μέρα νύχτα γι’ αυτήν.
