Λευκές βδομάδες, μαύρη χώρα

Αν τελικά παρθεί η απόφαση που θα έρθει μετά από πρόταση των ξενοδόχων και κλείσουν, όπως υποσχέθηκε να το σκεφτεί ο πρωθυπουργός της χώρας, τα σχολεία, την πρώτη εβδομάδα του Μάρτη, ώστε να δοθεί ο χρόνος στις οικογένειες να κάνουν σκι, τότε η χώρα θα έχει πάρει άλλη μια σοβαρή και καθόλου στο πόδι απόφαση για το μέλλον της.

Τον τελευταίο καιρό έχω την αίσθηση πως αν μιλά πια κάποιος δημόσια σε αυτή τη χώρα χρησιμοποιώντας λογικά επιχειρήματα, μοιάζει μάταιος και σαλός του χωριού. Το αισθάνομαι κάθε μέρα και πιο έντονα και εδώ και στο ραδιόφωνο, αναρωτώμενος τι νόημα έχει να τα λες;

Πέρσι το χειμώνα η διευθύντρια του δημόσιου σχολείου της κόρης μου αποφάσισε να πάει το σχολείο εκδρομή στην Αράχωβα. Μου φάνηκε μια εξωφρενική απόφαση και πήγα να της μιλήσω. Τη ρώτησα γιατί στην Αράχωβα από τη Θεσσαλονίκη, όταν υπάρχουν εκατοντάδες χωριά στη Βόρεια Ελλάδα μοναδικής ομορφιάς, στα οποία έχουν γίνει εξαιρετικοί ξενώνες που ρημάζουν λόγω έλλειψης τουριστών. Μου απάντησε με κάτι απίθανα επιχειρήματα που με έκαναν να συμπεράνω ότι απλά ήθελε να ζήσει για τρεις μέρες τη ζωή του γνωστού κοσμικού θέρετρου, όπως και έγινε τελικά.

Ακούγοντας την πρόταση για κλείσιμο των σχολείων ώστε να μπορέσουν οι οικογένειες να κάνουν τις χειμερινές διακοπές τους, μου ήρθε στο νου εκείνη η ιστορία. Το 80% των οικογενειών που γνωρίζω εγώ δυσκολεύονται να πάνε αξιοπρεπείς διακοπές ακόμα και το καλοκαίρι. Στο άκουσμα της είδησης γέλασε και το παρδαλό κατσίκι. Θα μου πεις οι ξενοδόχοι τη δουλειά τους κάνουν και πολύ σωστά και πρότειναν τις εκπτώσεις και τα κίνητρα. Αλλού είναι το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι στο συντονισμό, θα μπορούσε ας πούμε το υπουργείο Παιδείας να λειτουργήσει συνολικά κάνοντας ένα σωστό προγραμματισμό εκδρομών όλο το χρόνο και καθοδηγώντας τα σχολεία στα χωριά όλης της χώρας που διαθέτουν τουριστικές υποδομές.

Καμία λογική, αυτή τη στιγμή, που η Παιδεία βρίσκεται σε ένα από τα χαμηλότερα επίπεδα της, πλήρως απαξιωμένη, δεν δικαιολογεί μια ακόμα χαμένη εβδομάδα μαθημάτων, με πρόσχημα το οικογενειακό σκι που δεν πρόκειται να γίνει ποτέ. Υπάρχουν ήδη 4 φουλ μήνες διακοπών το καλοκαίρι και τις γιορτές, αρκετές αργίες διάσπαρτες μέσα στη χρονιά, εκλογές εκπαιδευτικών σε μέρες μαθημάτων, εθνικές, τοπικές εκλογές κατά τις οποίες κλείνουν τα σχολεία άλλες δυο μέρες και στην περίπτωση των επαναληπτικών τέσσερις, καταλήψεις, μέρες κρύου με χαλασμένα καλοριφέρ, απεργίες, περίπατοι, επισκέψεις σε θέατρα, εμπορικά κέντρα, μουσεία, αν και σπάνια σε αυτά, ώστε συνολικά τα παιδιά να κάνουν μαθήματα με το ζόρι 7 μήνες το χρόνο. Εδώ είναι που λες τώρα: “Το Σκι μας μάρανε;”. Αλλά θα σε πούνε λαϊκιστή και δεν κάνει.