Λευτεριά στην Παλαιστίνη από την EBU σε όλο τον κόσμο!

Το ενδιαφέρον μου για την Eurovision – και νομίζω των περισσοτέρων – επανήλθε πέρσι που μας εκπροσώπησε η Μαρίνα Σάττι . Είτε σου άρεσε είτε όχι το “Ζάρι”, έπρεπε να σεβαστείς πως καλώς ή κακώς η εικόνα της Ελλάδας σήμερα, είναι ό,τι ακριβώς δείχνει στο videoclip, με όλα τα cult στοιχεία (όσο κι αν πονάει).

Επίσης, είχες να κάνεις με μία καλλιτέχνιδα η οποία γνωρίζαμε πως είναι ολοκληρωμένη, από την κορυφή έως τα νύχια, που γράφει μουσική, στίχους, προσέχει την παραμικρή λεπτομέρεια στις εμφανίσεις της και έχει χαράξει την δική της ταυτότητα, ντύνεται με τον τρόπο που γουστάρει, είναι συναισθηματική, σνομπάρει την επιτηδευμένη δημοσιότητα τους, εκφράζεται ελεύθερα αλλά σε καμία των περιπτώσεων δεν είναι προκλητική, όταν τάσσεται υπέρ της σωστής πλευράς της ιστορίας και αναφέρομαι στο χασμουρητό που έκανε πέρσι στην ομιλία της ισραηλινής εκπροσώπου Eden Golan, στην συνέντευξη τύπου.

Ας ξεκαθαρίσουμε όμως μερικά πράγματα, στην EBU. Ήταν το 2022, όταν η Ρωσία αποκλείστηκε από τον διαγωνισμό, λόγω της εισβολής της στην Ουκρανία και ορθά έπραξαν, σε έναν διαγωνισμό που “προωθεί την ενότητα” δεν χωρά μία χώρα που σκοτώνει αμάχους. Έτσι δεν είναι; Τότε το Ισραήλ γιατί λαμβάνει συμμετοχή μέχρι σήμερα; Το Ισραήλ που θεωρεί πως όλοι οι Παλαιστίνιοι, παιδιά, γυναίκες, ηλικιωμένοι, άμαχοι ανήκουν στην Χαμάς, το Ισραήλ που από το 1948 επιτίθεται και από το 2007 τηρεί αποκλεισμό στην Λωρίδα της Γάζας, το Ισραήλ που αυτή την στιγμή διαπράττει μία γενοκτονία, ως ένας λαός που πέρασε από τα δεινά αυτής, για ποιον λόγο να έχει το δικαίωμα στήριξης όχι μόνο στην Eurovision αλλά και γενικά.

Οι εικόνες και τα video που κυκλοφορούν στα social media, είναι σπαρακτικές, μικρά παιδιά ρε, βρέφη, σκελετωμένα, ξυπόλυτα, ζητούν απεγνωσμένα φαγητό, έχοντας χάσει τους γονείς τους, κάτω από τα ερείπια της ανικανότητας όλου του κόσμου να μπορέσει να βάλει ένα τέλος σε αυτή την κτηνωδία. Αυτή την στιγμή, έχουν σκοτωθεί πάνω από 50.000 Παλαιστίνιοι, μιλάμε καθαρά πια για των όρο των εγκλημάτων πολέμου, όμως αυτή την στιγμή Παρασκευή απόγευμα, ακόμη έναν χρόνο μετά καθόμαστε και ασχολούμαστε με την περσινή στάση της Σάττι, όταν ο λαός δίπλα μας έχει αποκλειστεί από οποιοδήποτε είδους ανθρωπιστική βοήθεια. Αλλά η Σάττι εκπροσωπεί την Ελλάδα και η Ελλάδα – ή μάλλον η κυβέρνηση της χώρας, μιας χώρας που βίωσε τον ξεριζωμό δεκάδες φορές και με διαφορετικούς τρόπους μέχρι σήμερα- είναι υπέρ του Ισραήλ.

Οι τίτλοι για την Παλαιστίνη, πέφτουν στα μάτια μου σαν κρότου λάμψης και τα καίνε, “βόμβα σε νοσοκομείο”, το Ισραήλ δημιουργεί συνθήκες για “ξερίζωμα των Παλαιστινίων από τη Γάζα”, “Εικόνες: Παιδί με ακρωτηριασμένα χέρια”, “Θύματα «στυγνής εκτέλεσης» από Ισραηλινούς στρατιώτες οι 15 διασώστες που αγνοούνταν στη Γάζα”, “Ανήλικος κρατούμενος πέθανε σε φυλακή του Ισραήλ”, “Έκθεση του ΟΗΕ κατηγορεί το Ισραήλ για «γενοκτονικές πράξεις» κατά των γυναικών στη Γάζα”, δεν ξέρω τι χρειάζεται ακόμη να διαβάσεις, για να καταλάβεις πως αυτό που συμβαίνει αυτή την στιγμή γίνεται με την ανοχή όλων μας. Ανοίγω το Instagram, στην διάρκεια της ημέρας και  βλέπω εγκλήματα να διαπράττονται μπροστά μου, δεν μπορώ να συνεχίσω εύκολα την ημέρα μου, πλέον κλαίω κι εμείς ακόμη παίρνουμε θέση με την λάθος πλευρά.

Ελπίζω λοιπόν, να σας παρακίνησα έστω και λίγο συναισθηματικά και επιστρέφω στην EBU.

Σε μία εποχή, που το Μεσανατολικό εξελίσσεται με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, που από πέρσι, οι χώρες αρνούνται να δώσουν βαθμούς στο Ισραήλ, οι διαγωνιζόμενοι είτε διακριτικά – όπως συνέβη στην περίπτωση της Ιταλίας – είτε φανερά, όπως συνέβη στις περιπτώσεις της Ιρλανδίας, του Nemo, της Σάττι και πολλών άλλων χωρών καταδικάζουν το έγκλημα, όταν σπουδαίοι αστέρες του κινηματογράφου, καταδικάζουν τον πόλεμο, όταν ο συνιδρυτής της παγκοσμίου γνωστής αλυσίδας παγωτών Ben n’ Jerrys παρεμβαίνει στο Κογκρέσο για να διαμαρτυρηθεί και τραμπουκίζεται από την αστυνομία, η διοργάνωση απαγορεύει τις σημαίες του Παλαιστινιακού κράτους, όμως κάποιοι θαρραλέοι εχθές, την ύψωσαν να ανεμίζει όταν πέρασε η κάμερα, και φώναξαν “Λευτεριά στην Παλαιστίνη” όταν ανέβηκε επάνω στην σκηνή η Ισραηλινή εκπρόσωπος, που να τονίσω πως η Yuval, γλίτωσε από την επίθεση της Χαμάς, παραμένοντας κάτω από πτώματα, οπότε, όχι δεν είμαστε υπέρ της βίας, είναι επιζήσασα και εγώ προσωπικά την σέβομαι, όμως, είμαι κατά της χώρας της και αυτό δεν θα αλλάξει όσες προπαγάνδες και αν βρεθούν μπροστά μου.

Πέρσι, είχα σοκαριστεί γιατί κυκλοφορούσαν viral video στο Tik-Tok όπου ορισμένοι Ισραηλινοί με ύμνο της Παλαιστίνης, κορόιδευαν τους αμάχους και τους ξεφτίλιζαν επειδή δεν είχαν να πιουν νερό και να φάνε, ευτυχώς όμως στην Γάζα η Δημοσιογραφία είναι λειτούργημα.

Πηγαίνοντας φέτος στο Άουσβιτς, οι εικόνες που αντίκρισα από τους Εβραίους ομήρους, ήταν σπαρακτικές και δεν διέφεραν καθόλου με εκείνες που προανέφερα πως βλέπω από την Ράφα, τροφή για σκέψη. Λέμε ποτέ ξανά αλλά δεν ισχύει για όλους τους λαούς, ακόμη και ένα σύνθημα που οφείλει να μας θυμίζει πως ο άνθρωπος είναι το χειρότερο είδος σε όλη την γη, έχει επιλεκτική μνήμη κι αυτό εμένα με θλίβει.

Δεν είναι η Eurovision το θέμα, αλλά το γεγονός το ότι όποιος τάσσεται υπέρ του Ισραήλ πια είναι κατακριτέος, συλλαμβάνεται, φυλακίζεται ή αγνοείται. Το φετινό τραγούδι της Ισραήλ, έχει τον εξής τίτλο: New Day Will Rise, με βάρκα του την ελπίδα, όσο στην Γάζα συνεχίζεται η σφαγή των παιδιών καμία νέα ημέρα δεν θα ανατείλει. Η Yuvala μπορεί να βρήκε την ελπίδα επάνω στην σκηνή του μουσικού διαγωνισμού, όμως, το βράδυ, δεκάδες σπίτια στο γειτονικό της κράτος, έσβησαν για πάντα και τα παιδιά δεν μπόρεσαν καν να έχουν το δικαίωμα της ζωής. Πόσο ειρωνικό;

Υ.Γ. 1 Στην ΕΡΤ μεταφέρθηκε πως δεν ακούστηκαν γιουχαρίσματα επί σκηνής, στο Tik-Tok και στην Ισπανική τηλεόραση, τα γιουχαρίσματα πέρασαν κανονικά!

Y. Γ2. Πάνω από 70 πρώην συμμετέχοντες ζήτησαν, με επίσημη επιστολή, τον αποκλεισμό του Ισραήλ για εγκληματική εκμετάλλευση της Eurovision ως εργαλείο λεύκανσης της διεθνούς εικόνας του. Να φωνάζετε μέχρι να έρθει η Λευτεριά στην Παλαιστίνη, κάποτε βρεθήκαμε κι εμείς στην θέση τους.

Το 2025, πιστεύαμε σε ιπτάμενα αυτοκίνητα και… όχι σε ανοιχτά μέτωπα πολέμων.