Λίγο μέτρο ρε παιδιά, δεν βλάπτει…

της Νίνας Σαμίου

‘Οταν ο κύριος Zuckerberg ίδρυσε το Facebook πριν από μερικά χρόνια δεν είχε φαντάζομαι ιδέα ότι επρόκειτο να αποβλακώσει μια ολόκληρη γενιά. Εκατομμύρια κλικ κάθε μέρα στο facebook, uploads φωτογραφιών, ώρες που καταναλώθηκαν για να πάμε το παιχνίδι στην επόμενη πίστα και συνεχή refresh της σελίδας της συνομιλίας για να δούμε αν αυτό που γράψαμε διαβάστηκε, και στη συνέχεια αν απαντήθηκε.

Πρόσφατα πήρα μέρος στην αναζήτηση του κατάλληλου τάμπλετ για μια φίλη που ορκίζεται, όπου όταν ο υπάλληλος ρώτησε για το είδος της χρήσης που θέλουμε να κάνουμε η απάντηση ήταν για facebook, παιχνίδια και βιντεοκλήσεις. Και εκεί κάπου ανάμεσα στην ανάλυση των τεχνικών χαρακτηριστικών των διάφορων τάμπλετ -να πάρουμε αυτό έχει μεγαλύτερη οθόνη, όχι να πάρουμε το άλλο έχει λειτουργικό kit kat (όχι τη σοκολάτα)- έκανα την εύλογη ερώτηση. Μα δεν έχει smartphone η κοπέλα; Και έμαθα ότι έχει και smartphone και laptop και ψηφιακή φωτογραφική μηχανή. Για κάτσε να το σκεφτούμε λίγο καλύτερα αυτό. Ένας άνθρωπος 22 χρονών, που δεν εργάζεται, έχει smartphone, laptop και ψηφιακή, χρειάζεται ΚΑΙ τάμπλετ μην τυχόν και χάσει κανένα στάτους στο fb τις ώρες που βρίσκεται σε μια έξοδο με φίλους ή στη σχολή ή στο σπίτι. Μήπως το παρατραβάμε λίγο;

Για να μην σχολιάσω ότι είτε σε κλαμπ πας είτε σε μια καφετέρια είτε στη βιβλιοθήκη βλέπεις πρόσωπα κολλημένα στις οθόνες υπολογιστών και κινητών και ένα δάχτυλο να κατεβάζει αθόρυβα τη σελίδα. Έχεις μήπως σκεφτεί πόσες στιγμές έχεις χάσει από τη δική σου ζωή παρακολουθώντας τις ”ζωές” των άλλων στο fb; Πόσες κανονικές χαρές έχεις χάσει τη στιγμή που μετρούσες πόσοι σου έκαναν λάικ στη φώτο προφίλ;

Λίγο μέτρο ρε παιδιά, δεν βλάπτει. Ας κλείνουμε όλοι που και που τους υπολογιστές μας και ας πιάνουμε κανονικές κουβέντες. Τα γέλια δεν ακούγονται μέσα από τα παράθυρα των συνομιλιών.