Λόγια του αέρα

Διάβαζα εχθές για τον “αέρα” που ζητάει μαγαζί στο κέντρο της πόλης και σκέφτηκα τον αέρα που κάποτε είχε πάρει τα μυαλά αυτών που ζούσαν στο εγχώριο Χόλυγουντ.  Τη σκέψη μου διέκοψε μια ευγενική ηλικιωμένη κυρία στην παραλία, όταν σταμάτησα να πάρω ανάσα από το τρέξιμο και μου είπε: “Μα καλά δεν φυσάει πια ο Βαρδάρης σε αυτήν την πόλη; Και αυτόν τον διώξανε;” Ανέπνευσε επιδεικτικά μια δυο φορές και είπε φεύγοντας, “να δες, δεν έχει ούτε αυτό”.

Στο δρόμο έπιασα τον εαυτό μου να μην βρίσκει αέρα να αναπνεύσει, παρά μόνο στις μαζώξεις με τους φίλους και στο σπίτι με την οικογένεια. Δεν φτάνει όμως. Το πρωί ο σκύλος μου, χώνει τη μουσούδα του στις χαραμάδες που φυσάει και τότε τρέχω να τον πάω βόλτα μη σκάσει και αυτός …όπως αυτοί που έφυγαν από την πόλη – χώρα την τελευταία φορά που φύσηξε ο Βαρδάρης. Αυτοί που έρχονται συχνά πυκνά, παρόλα αυτά, στη μάνα γη, με φάτσα πιο υγιή από την τελευταία φορά που τους αποχαιρέτησες.

Η μεγαλύτερη ασφυξία έρχεται από το κουτί που περιποιήθηκες με έναν αποκωδικοποιητή προσφάτως. Εκεί ανάμεσα στις πιρουέτες τα βράδια του Σαββάτου και στις ειδήσεις τις καθημερινές, θες να χτυπήσεις το κουδούνι του συνταξιούχου γείτονα να δανειστείς το δανεικό μηχάνημα οξυγόνου.

Αέρας. Εξοχής,, κοσμοπολίτικος, με καυσαέριο, αέρας που μύριζε θερμαϊκίλα.

Αέρας. Που παίρνει και σηκώνει τους υπερόπτες, φουσκώνει τα μυαλά των άδειων, καθαρίζει συνειδήσεις, αέρας τηλεοπτικός, αέρας που ανοίγει τα πνευμόνια, παίρνει μακριά άσχημες σκέψεις, ξεκινάει μάχες.

Αέρας …

Το παρακάτω μπήκε σαν ανοιξιάτικο αεράκι από το ανοιχτό παράθυρο ένα χειμωνιάτικο βράδυ Κυριακής, που λόγω αποπνιχτικής ατμόσφαιρας τέλειωσε μια φιλία του αέρα. Σας την χαρίζω…

Δημοσιογράφος: Και τι έχετε να πείτε για το χαρακτηρισμό «μαλακισμένα» που ακούστηκε στον αέρα από γνωστό δημοσιογράφο;

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Καθόλου δε με ξάφνιασε. Ουδείς φαυλότερος των πολιτικών, αν δεν υπήρχαν οι δημοσιογράφοι. Η έκφραση του κυρίου δεν ήταν μόνο απρεπής, αλλά και σημειολογικά εσφαλμένη. Θα σας εξηγήσω. Το «μαλακισμένος» είναι μετοχή του ρήματος: Μαλακίζομαι. Αυτό προέρχεται από το αρχαίο: Μαλακία, παράγωγο της λέξεως «μαλακός»…. Αλλά η ρίζα της λέξης είναι αρχαιοελληνική. Στην Αρχαία Ελλάδα συνηθιζόταν η έκφραση: «Μαλάκας πολίτης», η οποία ήταν συνώνυμη του «ιδιώτης»…