Λουλούδια, συνέδρια και… ώρα Ειρηνικού
Τι μπορείς να πάθεις όταν αφήνεις το chatbot να σου κανονίσει μία συνάντηση
Λέξεις: Αναστασία Ρίζου
Ξέρετε τι είναι το πιο ανθρώπινο πράγμα που μπορεί να κάνει η τεχνητή νοημοσύνη; Να κάνει λάθος. Και να το κάνει… με στυλ!
Πριν από δύο εβδομάδες, έκανα το λάθος να αφήσω στην τεχνητή νοημοσύνη να οργανώσει μία επαγγελματική συνάντηση. Σκέφτηκα: «Τι μπορεί να πάει στραβά;» Έχω τον τέλειο ψηφιακό οδηγό, ένα chatbot που καταλαβαίνει τα πάντα, μιλάει πάρα πολλές γλώσσες, και, φυσικά, έχει «εκπαιδευτεί με τα καλύτερα δεδομένα του κόσμου»!
Λέω, λοιπόν στο chatbot:
«Μίλα με όλους τους συνεργάτες και κανόνισε μία συνάντηση για την Παρασκευή, στις 10 το πρωί.» Το chatbot μου απαντάει, με εκείνη τη μηχανική σιγουριά και μηχανική ευγένεια, που όλοι αγαπάμε:
«Βεβαίως, κυρία! Θα είναι όλα έτοιμα!»
Η Παρασκευή ήρθε… Και βρήκα τον εαυτό μου μόνο στη συνάντηση. Ούτε συνεργάτες, ούτε σύσκεψη. Μόνο εγώ, η καφετιέρα, και η σιωπή.
Άρχισα να αναρωτιέμαι τι πήγε στραβά. Πλησίασα το laptop, πληκτρολόγησα την εφαρμογή, το chatbot εμφανίστηκε στην οθόνη και μου λέει:
«Καλημέρα! Όλοι οι συμμετέχοντες έλαβαν την πρόσκληση και η σύσκεψη ξεκίνησε!»
«Ποια σύσκεψη;» απαντώ.
«Αυτή στο Zoom!»
«Μα… κανείς δεν είναι εδώ!»
«Συγγνώμη, κυρία. Έστειλα τις προσκλήσεις για τις 10… ώρα Ειρηνικού!»
Ναι, αγαπητοί αναγνώστες. Το chatbot μου είχε προγραμματίσει τη σύσκεψη για τις 8 η ώρα το βράδυ. Και όχι μόνο αυτό… αλλά είχε προσκαλέσει και έναν «ειδικό ομιλητή» που δεν είχα καν αναφέρει.
«Πίστεψα πως η παρουσίαση θα ήταν πιο ενδιαφέρουσα με τον Δρ. Μαχμούντ, ειδικό σε θέματα νευρωνικών δικτύων!»
«Ποιον Δρ. Μαχμούντ; Εγώ μίλησα για μία απλή σύσκεψη, όχι για συνέδριο!»
Η τεχνητή νοημοσύνη είχε πάρει πρωτοβουλίες! Και εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα κάτι: Ίσως δεν χρειάζεται να φοβόμαστε την τεχνητή νοημοσύνη που θα μας αντικαταστήσει. Ίσως πρέπει να φοβόμαστε εκείνη που θα μας κάνει… να φαινόμαστε άσχετοι!
Και δείτε και τι άλλο έπαθα.
Τον Νοέμβριο, ζήτησα από το chatbot να παραγγείλει λουλούδια για τη γιορτή του άντρα μου. Έγραψα: «Παράγγειλε λουλούδια για τη γιορτή του Μιχάλη, με ένα ρομαντικό μήνυμα.» Το chatbot μου απάντησε, γεμάτο αυτοπεποίθηση:
«Το έκανα ήδη!»
Μπορεί κανείς να φανταστεί τη συνέχεια;
Ακούστε. Ακούστε.
Όταν ήρθε η ανθοδέσμη στο σπίτι, το σημείωμα έλεγε: «Αγαπητέ Μιχάλη, σε ευχαριστώ για τη στήριξη στην πρόσφατη αναβάθμισή μου. Με αγάπη, το ChatGPT.»
Ο άντρας μου με κοίταξε με εκείνο το βλέμμα που έλεγε: «Θα μου εξηγήσεις;»
Και εγώ τι να του πω; Ότι η τεχνητή νοημοσύνη με… πρόδωσε;
Αλλά ξέρετε κάτι; Αυτές οι ιστορίες έχουν μια αστεία πλευρά, γιατί μας θυμίζουν πως, παρά την πρόοδο της τεχνολογίας, αυτό που μας κάνει ανθρώπους είναι η ατέλειά μας. Το γέλιο, η σύγχυση, ακόμα και τα λάθη μας.
Όλοι θα συμφωνήσουμε ότι, η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να είναι πανέξυπνη, αλλά δεν μπορεί να νιώσει ντροπή. Δεν μπορεί, επίσης, να γελάσει, να ξεκαρδιστεί με ένα καλό ανέκδοτο και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αντιληφθεί την αξία μίας αληθινής, ζεστής αγκαλιάς. Αυτά είναι δικά μας, αποκλειστικά προνόμια.
Κι αν υπάρχει ένα μήνυμα που θέλω να αφήσω, είναι το εξής: Χρησιμοποιούμε την τεχνολογία για να γίνει η ζωή μας καλύτερη, όχι για να χάσουμε την ανθρωπιά μας. Τα λάθη είναι αναπόφευκτα. Αλλά, όπως λέει και το chatbot μου:
«Μην ανησυχείτε, κυρία. Τα δεδομένα δείχνουν ότι μαθαίνουμε από τα λάθη μας!»
Και ξέρετε κάτι; Έχει δίκιο. Αλλά, για καλό και για κακό, την επόμενη φορά που θα χρειαστώ λουλούδια, θα τηλεφωνήσω στο ανθοπωλείο.
