Μάχες, Λέξεις, Νότες: Η κληρονομιά της 18ης Ιουνίου

Λέξεις : Αναστασία Ρίζου 

Η σημερινή ημερομηνία, 18 Ιουνίου, είναι απλώς μια ημέρα στο ημερολόγιο, μία ημέρα ανάμεσα στις άλλες. Ή μήπως όχι; Κοιτώντας πίσω στην Ιστορία, ανακαλύπτουμε ότι σαν σήμερα, συνέβησαν κάποια σπουδαία γεγονότα.

Ας ξεκινήσουμε από το 1815. Ένας άντρας με μπόι όχι μεγάλο, αλλά με φιλοδοξίες που άγγιζαν τα άστρα, δίνει την τελευταία του μάχη στο Βατερλό. Ο Ναπολέων Βοναπάρτης, ο άνθρωπος που κατέκτησε τη μισή Ευρώπη, ηττάται οριστικά. Ήταν μια μάχη που έμεινε στην Ιστορία όχι μόνο για τη στρατηγική, αλλά για το μήνυμα που άφησε: Όσο πανίσχυρος κι αν είσαι, πάντα θα υπάρχει μια στιγμή που όλα δοκιμάζονται. Η λέξη «Βατερλό» έγινε συνώνυμη της πτώσης και της ήττας.

Προχωράμε στο 1940. Η Ευρώπη φλέγεται από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Χίτλερ μοιάζει ασταμάτητος. Και τότε, μέσα στο σκοτάδι, υψώνεται μια φωνή από το ραδιόφωνο του BBC. Είναι ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, ο πρωθυπουργός της Αγγλίας, που απευθύνει την περίφημη ομιλία του στη Βουλή των Κοινοτήτων, λέγοντας:

«Ας προετοιμαστούμε για τα καθήκοντά μας και ας συμπεριφερθούμε με τέτοιο τρόπο ώστε, αν η Βρετανική Αυτοκρατορία και η Κοινοπολιτεία της διαρκέσουν για χίλια χρόνια, οι άνθρωποι θα λένε ακόμα: “Αυτή ήταν η καλύτερη τους στιγμή.”»

Ήταν μια μάχη χωρίς όπλα, μια μάχη λέξεων. Και οι κατάλληλες λέξεις, μπορούν να εμπνεύσουν έναν λαό να σταθεί όρθιος όταν όλα μοιάζουν χαμένα.

Και τώρα, ας αλλάξουμε … τόνο.

18 Ιουνίου 1942, στο Λίβερπουλ, γεννιέται ένα παιδί που δεν θα κρατήσει σπαθί, ούτε μικρόφωνο πολιτικού. Θα κρατήσει μία κιθάρα. Ονομάζεται Paul McCartney. Μαζί με τους Beatles, δεν ηγήθηκε πολέμου, αλλά επανάστασης, μουσικής, πολιτισμικής, κοινωνικής. Από το «Yesterday» μέχρι το «Let it Be», απέδειξε πως οι μελωδίες μπορούν να ενώσουν εκατομμύρια ανθρώπους.

Και τι κοινό έχουν αυτοί οι τρεις, ο Ναπολέων, ο Τσώρτσιλ και ο McCartney;

Όλοι άφησαν αποτύπωμα. Ο καθένας με τον τρόπο του: με μάχες, με λέξεις, με νότες.

Αγαπητοί αναγνώστες, κάθε ημέρα μπορεί να είναι μια 18η Ιουνίου για τον καθένα μας. Μπορεί να πέσουμε, να σηκωθούμε ή να τραγουδήσουμε για όλα αυτά. Το θέμα είναι: πώς θέλουμε εμείς να γράψουμε τη δική μας Ιστορία;