Μανίκια σηκωμένα

Το νόημα δεν είναι κάτι που βρίσκουμε τυχαία.

Δεν μας περιμένει σε κάποιον μακρινό προορισμό, ούτε κρύβεται πίσω από συμπτώσεις.

Το νόημα φτιάχνεται εκεί όπου δεν υπάρχει τίποτα.

Μέσα στην απόφαση, στον κόπο και στην επιμονή.

Γι’ αυτό σηκώνουμε τα μανίκια.

Όχι για να περάσουμε απλώς από τον κόσμο, αλλά για να τον αφήσουμε λίγο διαφορετικό.

Μανίκια σηκωμένα… σημαίνει πως διαλέγουμε να σταθούμε όρθιοι , να μπούμε στο παιχνίδι, να αρνηθούμε την ασφάλεια της αδράνειας.

Μανίκια σηκωμένα… σημαίνει πως δεχόμαστε το κάλεσμα της ζωής, όχι ως περαστικοί αλλά ως δημιουργοί της.

Μανίκια σηκωμένα… σημαίνει να μη φοβόμαστε το λάθος, να επιμένουμε, να δοκιμάζουμε και να δημιουργούμε.

Είναι η πράξη με την οποία δηλώνουμε ότι ο φόβος δεν έχει πια φωνή.

Γιατί στη ζωή, θα έρχονται πάντα στιγμές που θα μας καθηλώνουν.

Γεγονότα αναπάντεχα που δεν τα υπολογίσαμε. Αλλά εκεί ακριβώς που δεν έχουμε άλλα λόγια, σηκώνουμε τα μανίκια και δηλώνουμε τη θέλησή μας να συνεχίσουμε.

Να σταθούμε όρθιοι, όχι μόνο για μας, αλλά και για όσους δεν μπορούν να σηκωθούν μόνοι τους.

Γιατί όταν μοιραζόμαστε το βάρος ενός προβλήματος, μπορεί να μη σβήνει αλλά γίνεται πιο ελαφρύ.

Πιο ανθρώπινο.

Και μέσα σε αυτή την αλήθεια συναντά κανείς κι άλλα χέρια με μανίκια σηκωμένα.

Εκείνους που δεν περιμένουν την κατάλληλη στιγμή, αλλά φτιάχνουν τη στιγμή με την παρουσία τους.

Γιατί τα σηκωμένα μανίκια …είναι επιλογή.

Να μη σταθούμε αμέτοχοι.

Γιατί τα σηκωμένα μανίκια …είναι ενδιαφέρον.

Για τον κόσμο όπως είναι και για τον κόσμο όπως μπορεί να γίνει, αν αρκετοί τολμήσουν, την ίδια στιγμή.

Γιατί τα σηκωμένα μανίκια… είναι στάση ζωής.

Να αφήσουμε το μέρος από όπου περάσαμε λίγο πιο φωτεινό από ότι το βρήκαμε.

Γιατί η ζωή, η αληθινή, η γεμάτη, η τίμια, δεν χαρίζεται.

Χτίζεται.

Και στο τέλος της ημέρας ότι κι αν έμεινε άφτιαχτο, ότι κι αν μας λύγισε, σημασία έχει μόνο ότι σηκώσαμε τα μανίκια και προσπαθήσαμε.

Και αυτό είναι πάντα αρκετό για να αξίζει η ζωή.