Μας κοροϊδεύουν οι Δανοί;

Ένα από τα Hype του μήνα στο ίντερνετ αφορούσε και πάλι στους  ευτυχισμένους λαούς του κόσμου. Και φυσικά οι Δανοί είχαν και πάλι την πρωτοκεθεδρία. Γιατί λοιπόν δεν υπάρχει τίποτα σάπιο πια στο βασίλειο της Δανίας, 420 χρόνια μετά τη μαύρη δυστυχία που βάραινε τον Άμλετ και τους υπηκόους του;

Η ευτυχία των Δανών, λοιπόν, τρέχει απ΄τα μπατζάκια τους ως γνωστό αφού η χώρα βρέχει χιονίζει τινάζει στον αέρα τους δείκτες ευτυχίας…  Σε σημείο να γράφονται ολόκληρα βιβλία για τους χαμογελαστούς Δανούς. Τίτλοι όπως Hygge: A Celebration of Simple Pleasures, Living the Danish Way της Charlotte Abrahams, The Little Book of Hygge, του Meik Wiking και The Year of Living Danishly: Uncovering The Secrets  of the World’s Happiest Country, της Hellen Russell μοσχοπουλιούνται σε ανθρώπους που αναζητούν (όπως όλοι μας) το μυστικό της ευτυχίας και αφιερώματα σε μεγάλες εφημερίδες αναδεικνύουν τη χώρα που τείνει να γίνει συνώνυμο του παραδείσου…

Εντάξει υπάρχουν ένα σωρό εμφανείς λόγοι για τους οποίους οι Δάνοι έχουν κάθε δικαίωμα να σκάνε από ευτυχία: Ζουν σε μια χώρα με ιδανικές πόλεις με χαμηλούς ρυθμούς καθημερινότητας, με το ποδήλατο να κυριαρχεί ως το πιο δημοφιλές μέσο μεταφοράς σε όλες τις ηλικίες, με πράσινο και ιδανικό αστικό σχεδιασμό στο δημόσιο χώρο, με υψηλό επίπεδο διαβίωσης, με οργανωμένο κρατικό μηχανισμό,  σύστημα πρόνοιας υποδειγματικό, καμιά απειλή «σύρραξης» στον ορίζοντα πέρα από την άνοδο της εισροής μεταναστών και τη σκιά της τροοκρατίας που βαραίνει πάνω απ΄την Ευρώπη.

Όχι, όμως. Δεν είναι μόνο αυτά… Το τοπ συστατικό ευτυχίας αποδίδεται όπως αναφέρουν τα δημοσιεύματα και τα βιβλία στο Hygge, κοινώς Χούγκα (λέξη με ρίζες στον 18ο αιώνα και στις μέρες μας γίνεται γνωστή ανά τον κόσμο αφού «ανακαλύφθηκε» από συγγραφείς που ασχολούνται με το ευ ζην). Το ευ ζην κατά το Χούγκα σημαίνει απολαμβάνω ένα οικογενειακό τραπέζι, το αραλίκι στον καναπέ, τη σπιτική θαλπωρή, με συνοδεία φρεσκοκομμένου μυρωδάτου καφέ και …σπιτικού κέικ. Μάλιστα.

Τι να πω βρε παιδιά, νιώθω και λίγο βλάκας, γιατί στη διάρκεια της εβδομάδας ο σκληρά (από τους πιο σκληρά σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές μετρήσεις) εργαζόμενος και κακοπληρωμένος Έλληνας τρέχει ως γαϊδούρι όλη μέρα και από την άλλη ο άνεργος ζει σε τέτοια κατάσταση άγχους που ένα σπιτικό κέικ δύσκολα φτάνει για να τον στείλει (και τον μεν και τον δε) στα ανώτερα επίπεδα ευτυχίας. Πώς να απωλέσεις το συναισθηματικό φόρτο που συνοδεύει τις καθημερινές ειδήσεις σε πολιτικό, κοινωνικό, αλλά και προσωπικό επίπεδο με τις κακές ειδήσεις να σε βομβαρδίζουν καθημερινά…

Γιατί εντάξει το ξέρουμε κι εμείς το ουκ εν τω πολλώ το ευ, σαν αυτά τα «λίγα» που χαίρονται αυτονόητα στη Δανία, για να αισθάνονται ευτυχείς μπροστά σε μια κούπα καφέ και μια φέτα σπιτικό κέικ, ενώ στο background ακούγεται το κανονικό τικ τακ της κρατικής μηχανής που δουλεύει σαν καλοκουρδισμένο ελβετικό ρολόι με σεβασμό στον πολίτη και τις ανάγκες του.

Και όσο κι αν μας παροτρύνουν τα διάφορα sites να μάθουμε να χαιρόμαστε με τα απλά πράγματα είναι πολύ δύσκολο να βάλεις στην άκρη όλα τα σύνθετα που σε βαραίνουν. Εμείς τι έχουμε να αντιπαραθέσουμε στη δανέζικη ευτυχία εκτός από λίγο κρασί, λίγο θάλασσα, τ’ αγόρι μου (λέμε τώρα) και μπόλικη ηλιοφάνεια (την οποία παρεμπιπτόντως αδυνατούμε να εκμεταλλευτούμε);

Γιατί στην Ελλάδα, που ένας από τους πρωθυπουργούς της ήθελε να την κάνει Δανία του Νότου, ακόμη και αυτός ο δρόμος για την ευτυχία μοιάζει με έργο που θα παραδοθεί με καθυστέρηση δεκαετιών ή τελικά θα ματαιωθεί πριν καν ξεκινήσει.