Μαζί τα κάψαμε!!!

Δεν νομίζω πως χρειάζεται ιστορική αναδρομή για το τι έχει συμβεί στην Ελλάδα τις τελευταίες δύο δεκαετίας (σε Πελοπόννησο, Μάτι, Εύβοια κλπ.) γιατί είναι λίγο πολύ γνωστά τα γεγονότα και γιατί όλοι μας έχουμε αντιληφθεί πως οι μέχρι τώρα (ουκ ολίγες) καταστροφές δεν άλλαξαν (δεν βελτίωσαν) στο ελάχιστο τις πολιτικές καταστολής αλλά κυρίως τις πολιτικές πρόληψης των πυρκαγιών.

Αξίζει ωστόσο να σταθούμε στις περιπτώσεις της Αττικής και της Ρόδου που καίγονται αυτή την εβδομάδα, με καταστροφικές συνέπειες για το περιβάλλον, την κοινωνία και την οικονομία των περιοχών αυτών. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για τις περιοχές με το υψηλότερο ΑΕΠ ανά κάτοικο στη χώρα

Στη μεν Αττική, κάηκαν εκτάσεις που αποτελούσαν τους τελευταίους «πνεύμονες» πρασίνου της πρωτεύουσας. Σε μια πρωτεύουσα λοιπόν που το πράσινο αποτελεί πλέον αγαθό προς εξαφάνιση, τα προβλήματα που θα φέρει το μέλλον, εξαιτίας και της κλιματικής αλλαγής θα είναι τεράστια…

Ενώ λοιπόν κάθε καλοκαίρι στην Αττική βλέπουμε καταστροφές από πυρκαγιές (με πικρή μάλιστα εμπειρία από τις πρόσφατες φωτιές), δεν φαίνεται να εφαρμόζεται ακόμα και σήμερα κανένα αποτελεσματικό σχέδιο πρόληψης και μείωσης του κινδύνου φωτιάς… επίσης δεν φαίνεται να υπάρχει ούτε καν ένα σχέδιο άμεσης παρέμβασης, σε περιοχές που βρίσκονται ελάχιστα χιλιόμετρα δίπλα από την πόλη που ζει ο μισός πληθυσμός της χώρας…

Αλήθεια σε όρους cost-benefit τι θα στοίχιζε στον μέσο κάτοικο (σε μια πόλη 5 εκατομμυρίων) μια σημαντικότατη επένδυση στην πρόληψη των δασών από τις πυρκαγιές και τι (κοινωνικό) όφελος θα παρείχε; Το ότι πέντε χρόνια μετά την καταστροφή στο Μάτι δεν λαμβάνονται και δεν χρηματοδοτούνται τέτοια μέτρα, θα επέτρεπε να το χαρακτηρίσει κάποιος ακόμα και ως εγκληματική αμέλεια. Από την άλλη δεν είναι ιδιαίτερα ξεκάθαρο στην κοινή γνώμη για το αν οι κάτοικοι της Αττικής, μετά από τόσες καταστροφές έχουν πειστεί να διεκδικήσουν στην πράξη ένα καλύτερο μέλλον ως προς την προστασία των λίγων δασών που τους έχουν απομείνει!

Στη Ρόδο πάλι το cost-benefit γίνεται ακόμα πιο αγοραίο αφού στο νησί έχουν επενδυθεί εκατομμύρια ευρώ στην τουριστική βιομηχανία και αυτό αποφέρει ετησίως εκατομμύρια ευρώ έσοδα το χρόνο από τον τουρισμό… Όλοι αυτοί που βγάζουν δύσκολα ή εύκολα χρήματα από τον τουρισμό δεν γνωρίζουν άραγε ότι το φυσικό περιβάλλον του νησιού αποτελεί (όπως και σε κάθε άλλο τουριστικό προορισμό της χώρας) τον σημαντικότερο λόγο επίσκεψης ενός τουρίστα; Τι έκανε η αυτοδιοίκηση και η περιφέρεια για να προστατεύσει αυτό το περιβάλλον από τον νούμερο ένα κίνδυνο,την φωτιά; Πόσο πίεζαν τα τελευταία χρόνια οι κάτοικοι, οι επιχειρηματίες και οι ξενοδόχοι για τη λήψη (και χρηματοδότηση) μέτρων πρόληψης και καταστολής; Κατά πόσο έβλεπαν τον κίνδυνο πυρκαγιάς – που ήταν παραπάνω από εμφανής σε όλη τη χώρα τα τελευταία χρόνια – ως έναν ενδεχόμενο κίνδυνο και για το νησί τους;

Πρέπει να σταματήσουμε να συζητάμε πλέον σε όρους πολιτικής εκδίκησης (όπως έγινε στο Μάτι και δεν βελτίωσε τίποτα σε επίπεδο πολιτικής), χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να αγνοήσουμε τις όποιες πολιτικές ευθύνες. Καλό θα ήταν επίσης να πάψουμε να εστιάζουμε αποκλειστικά (ειδικά σε επικοινωνιακό επίπεδο) στην εξασφάλιση των μεγάλων αποζημιώσεων… Από τις βαλίτσες προς τους ψηφοφόρους της Ηλείας το 2007 μέχρι τις αποζημιώσεις του 2023 το μόνο που φαίνεται να επιτυγχάνεται είναι να καταπραΰνονται (εξαγοράζονται) οι κοινωνικές αντιδράσεις και να επιτρέπεται τελικά η αναπαραγωγή του ίδιου αποτυχημένου μοντέλου (το ότι πρέπει να αποζημιωθούν όσοι το δικαιούνται είναι φυσικά αναγκαίο, αλλά αλίμονο αν μένουμε μόνο σε αυτό).

Είναι καιρός πλέον ο κόσμος (είτε ζει σε περιοχές που έχουν πληγεί από πυρκαγιές είτε όχι) να πει: Φτάνει πια… Πάρτε μέτρα πρόληψης (που στοιχίζουν πολύ λιγότερο από τα μέτρα καταστολής)… Εστιάστε σε θέματα διαχείρισης της καύσιμης ύλης σε δάση και δασικές εκτάσεις, ειδικά σε περιοχές μίξης δασών και οικισμών … Τροφοδοτήστε (μέσω των κατάλληλων επιστημόνων) το δημόσιο διάλογο με τα πραγματικά αίτια των πυρκαγιών (αφού τα έχετε πρώτα αναλύσει)… Καταργήστε την άναρχη/αυθαίρετη δόμηση και την άναρχη οικιστική ανάπτυξη … Υπολογίστε επιτέλους σωστά το όφελος από τη μείωση του κινδύνου πυρκαγιάς… Υπολογίστε σωστά το όφελος από την πρόληψη κατάλληλου προσωπικού… Σταματήστε να κοιτάτε τη φωτιά να σβήνει στη θάλασσα…

Και έπειτα θα μπορεί ο κόσμος να κρίνει καλύτερα και τους πολιτικούς (από την αυτοδιοίκηση ως την κυβέρνηση), βάσει της λήψης των παραπάνω μέτρων/πολιτικών (και της αποτελεσματικότητάς τους) και όχι βάσει του ύψους των αποζημιώσεων, των μελλοντικών υποσχέσεων και των ανούσιων συγκρίσεων μεταξύ πρόσφατων και παλαιότερων πυρκαγιών.

Διαφορετικά, αν παραμείνουμε στο ίδιο μονοπάτι, μαζί θα τα καίμε…και μαζί θα μας εκκενώσουν μια μέρα, με το 112, λέγοντάς μας πώς μας έσωσαν!