Με λένε Ελπίδα και αποφάσισα να ανταποκριθώ σε ένα κάλεσμα

Ενα καλεσμα για δικαιοσυνη όπως αυτή που αναζητούσα όταν αποφάσισα να ακολουθήσω το δρόμο των νομικών επιστημών που με οδήγησε στο Παρίσι, στο πανεπιστήμιο Paris Ι της Σορβόννης. Και πάλι πίσω στην Ελλάδα, στη Θεσσαλονίκη, για να συνεχίσω τις μεταπτυχιακες σπουδες μου. Πρώτα στο Διεθνές και Ευρωπαϊκό Εμπορικό Δίκαιο και στους Εναλλακτικούς Τρόπους Επίλυσης Διαφορών στο Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος και παράλληλα δεύτερο μεταπτυχιακό στο Τραπεζικό Δίκαιο, με εξειδίκευση στα χρηματοπιστωτικά προϊόντα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Όμως αποφάσισα να ανταποκριθώ και σε ένα κάλεσμα αλήθειας, όπως ακριβώς αυτό που έψαχνα όταν αποφάσισα να σπουδάσω θέατρο. Το θέατρο απαιτεί να είσαι ανοιχτός, να ψάχνεις την αλήθεια σου, να είσαι έντιμος, να μην φοβάσαι…

Έμαθα να δουλεύω. Είμαι παρ’ Εφέταις δικηγόρος, μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης από το 2007. Είμαι, επιπλέον, δικηγόρος του  Ιδρύματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων (ΙΚΑ).

Το πιο σημαντικό κάλεσμα, όμως, στο οποίο ανταποκρίνομαι σήμερα είναι ένα κάλεσμα αξιών, όπως αυτές που μου δίδαξαν οι γονείς μου Μαρία Παυλίδου και Δημήτριος Βασιλειάδης, που μου έμαθαν να είμαι πολίτης αυτού του κόσμου, να συζητάω με τον κόσμο. Έμαθα άπταιστα αγγλικά και γαλλικά γιατί δεν ήθελα να γνωρίζω γλωσσικά εμπόδια. Γιατί ήθελα να μπορώ να έχω όραμα για τον κόσμο. Να τον κάνω καλύτερο.

Σήμερα ανταποκρίνομαι σε ένα κάλεσμα Ελπίδας…