Με λουλούδια στο χέρι σε μια πόλη που (σε) πληγώνει
Σκέψεις για την Ημέρα της Μητέρας.
Λέξεις- Εικόνα: Δημήτρης Κανονίδης
Γυρνάς με τα λουλούδια στο χέρι, σε μια πόλη που σε πληγώνει.
Νοιώθεις έρημος, χαμένος. Η παρουσία της απουσίας ΤΗΣ σε πληγώνει μπήγοντας τα νύχια της στην καρδιά σου. Είναι και εκείνο το “σ’ αγαπώ” που ήθελες να της το πεις στο τηλέφωνο, και όλο “αύριο” έλεγες. Ήσουν “απασχολημένος”.Και όταν σε έπαιρνε στο τηλέφωνο, όλο “κλείσε πνίγομαι στη δουλειά”. Είναι και οι γιορτές που η θέση σου στο τραπέζι άδεια σε περίμενε. Και εσύ “κάπου θα πήγαινες’…”έχουμε καιρό” της έλεγες…”τα χρόνια είναι μπροστά μας, άσε να χαρώ τώρα που είμαι νέος ακόμα’’. Ξεχνούσες πως οι στιγμές που περνούν, είναι ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΝΟΥΝ ΚΑΙ ΧΑΝΟΝΤΑΙ.
Τώρα γυρνάς με τα λουλούδια στο χέρι. Σε μια πόλη που σε πληγώνει. Με τα λουλούδια που δεν έχουν αποδέκτη. Τα πετάς στον αγέρα και εκείνα σκορπίζουν… χάνονται… όπως οι στιγμές. ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΝΟΥΝ ΚΑΙ ΧΑΝΟΝΤΑΙ.
Δάκρυα γεμίζουν τα μάτια σου. Ο κόσμος θολώνει γύρω σου. Κάποιοι περαστικοί σε κοιτούν με απορία, καθώς κοιτάς στον ουρανό ψελλίζοντας… ΜΑΝΑ… ΜΗΤΕΡΑ… ΜΑΜΑ.
