Με την ανάσα της ακροδεξιάς στο σβέρκο του Πρωθυπουργού…

Είσαι πρωθυπουργός με ποσοστό 41%. Διατυμπανίζεις ένα φιλελεύθερο προφίλ. Έχεις εξαγγείλει ένα γάμο ομόφυλων ζευγαριών, τεκνοθεσία, έχεις επίσης επισημάνει την ανάγκη εισαγωγής επειγόντως εργατικών χεριών, έχεις αποφασίσει να δεχτείς χέρια προσφύγων. Λογαριάζεις χωρίς τον ξενοδόχο. Οι παγίδες στήνονται μέσα στο μαγαζί. Οι ξόβεργες είναι οικογενειακή υπόθεση. Και ως οικογένεια δεν λογίζεται μόνο ο Σαμαράς (τον εξαίρεσαν ήδη από την υποχρεωτικότητα της ψήφου, ανεξέλεγκτος όντας), ο Πλεύρης, ο Βορίδης, ο Άδωνις. Είναι και το εκ δεξιών σώμα σου. Τα νέα ακροδεξιά παρακλάδια που αντικατέστησαν τη Χρυσή Αυγή. Οι άνθρωποι που θα βάλουν από δω και μπρος την ατζέντα. Και φυσικά η Εκκλησία. Ο συν-κυβερνήτης κάθε κυβέρνησης.

Η υπόθεση του κατεβάσματος ενός έργου τέχνης στη Νέα Υόρκη, προσέξτε που, στην πρωτεύουσα της διακίνησης ιδεών, μετά από διαταγή ενός υπουργού των Εξωτερικών μοιάζει με απόλυτη επιστροφή στο Μεσαίωνα.

Ας πάρουμε λίγο τα πράγματα από την αρχή. Το Προξενείο της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη αποφασίζει να οργανώσει μια έκθεση στο πλαίσιο ενός προγράμματος που έχει τον τίτλο ”Carte Blanche Project”. Λευκή κάρτα. Δηλαδή οι καλλιτέχνες δημιουργούν εν λευκώ.

Πρόκειται για τη δουλειά της Γεωργίας Λαλέ με τίτλο ”Neighborhood Guilt”. Αφορά την ενδοοικογενειακή βία, τις γυναικοκτονίες. Το φλέγον ζήτημα στην Ελλάδα. Η καλλιτέχνης στο κεντρικό της έργο απεικονίζει μια Ελληνική σημαία φτιαγμένη από σεντόνια και κουβέρτες γυναικών που κοιμήθηκαν πάνω τους φοβισμένες από τη βία που ζουν. Γυναίκες που σκοτώθηκαν, βιάστηκαν, κακοποιήθηκαν πάνω σε αυτά τα σεντόνια. Και δώρισαν 22 σεντόνια και κουβέρτες στην καλλιτέχνη για να συνθέσει το έργο.  Συγκλονιστικό και ως σύλληψη και ως εκτέλεση. Την έκθεση υποστηρίζει το Ελληνοαμερικανικό επιμελητήριο.

Η έκθεση συγκεντρώνει στα εγκαίνια της πλήθος κόσμου που εκφράζεται απόλυτα θετικά. Όμως κάτι υποβόσκει. Ο κ. Διαματάρης, πρώην υφυπουργός, που δεν ευτύχησε να χαρεί το υπουργείο του στην Ελλάδα λόγω των γνωστών παρατυπιών του πτυχίου του και πανίσχυρος εκδότης του Εθνικού Κήρυκα με τη γνωστή ατζέντα στα θέματα της ελληνικής κοινότητας και τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, έχει πολύ στενές σχέσεις με την υφυπουργό εξωτερικών Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου. Ο κ. Διαματάρης σέρνει πρώτος το χορό στις 13/12 με ένα άρθρο που μαλώνει τον πρόξενο που τόλμησε να ασχοληθεί με την τέχνη:

Γράφει στο κύριο άρθρο της εφημερίδας του που υπογράφει με τίτλο ”Μια άστοχη έκθεση”:

”Ο σημερινός γενικός πρόξενος φαίνεται να έχει μια μεγαλύτερη έφεση στην φιλοξενία εκθέσεων στους χώρους του Προξενείου, από ό,τι συνήθως έχουν οι γενικοί πρόξενοι. Χωρίς κατ’ ανάγκη αυτό να είναι αρνητικό.

Ωστόσο, η βασική αποστολή του γενικού προξένου δεν είναι βέβαια οι εκθέσεις έργων τέχνης, αλλά η εξυπηρέτηση της Ομογένειας που, δυστυχώς, όλο και περισσότερο χωλαίνει, όπως αποδεικνύεται από τα παράπονα που δεχόμαστε.

Τις τελευταίες μέρες έχουμε δεχτεί διαμαρτυρίες από αναγνώστες μας για μια έκθεση που θα γίνει εντός των ημερών στο Προξενείο και που προσβάλει την ελληνική σημαία. Μεταξύ των άλλων είναι βαμμένη ροζ.

Καλή και χρυσή η τέχνη, αλλά με ορισμένα εθνικά σύμβολα δεν παίζεις. Πώς να το κάνουμε. ’Η τουλάχιστον δεν παίζεις στο κτίριο του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας με το θέμα της σημαίας μας.”

Προφανώς είναι σε απευθείας γραμμή με την κυρία υφυπουργό. Μια κυρία που χαίρει μεγάλης εκτίμησης του ΠΘ, που ανεβάζει και κατεβάζει πρεσβευτές και έχει ως συνομιλητές της στην ομογένεια τα πιο συντηρητικά πρόσωπα της ελληνοαμερικάνικης σκηνής. Καιροφυλακτούν. Στέλνουν το σήμα στα έδρανα της Ελληνικής βουλής.

Το μπαλάκι παίρνει ο κ. Νατσιός.  Αντιδρώντας αντανακλαστικά μπροστά στην ”οργή” του Νατσιού του κόμματος της Νίκης, που φυσικά αδυνατεί να αντιληφθεί τι σημαίνει έργο τέχνης.

«Στο Γενικό Προξενείο της Νέας Υόρκης παρουσιάστηκε αυτό το “κουρέλι” ως σημαία μας! Η σημαία μας φτιαγμένη με κλινοσκεπάσματα και με ροζ χρώμα. Η σημαία μας είναι γαλανόλευκη και βάφεται με κόκκινο μόνο με το αίμα των ηρώων μας»

Με το φόβο μην ανοίξει ένα ακόμα μέτωπο με την ανερχόμενη ακροδεξιά, ο ΠΘ, δίνει εντολή στον υπουργό, να δώσει εντολή στον πρόξενο να κατεβάσει το έργο. Είχε προηγηθεί και μια απόπειρα εμπρησμού στο προξενείο της Νέας Υόρκης στην καρδιά του Μανχάταν τα ξημερώματα της Κυριακής. Διόλου τυχαία. Η εποχή των πογκρόμ έχει ξεκινήσει.

Μάταια ο έρμος ο πρόξενος προσπαθεί να εξηγήσει:

«Η Τέχνη είναι έκφραση, η ελευθερία του ανθρώπου που εκφράζει την άποψή του. Εάν συμφωνούμε όλοι σε όλα δεν θα είχε νόημα ο κοινωνικός διάλογος.  Εγώ θα σας πω το επιχείρημα που λέει η ίδια η καλλιτέχνις και με το οποίο συμφωνώ: Ακριβώς επειδή είναι πολύ δυνατό το σύμβολο της σημαίας, ήθελε μέσα από αυτό να περάσει ένα ισχυρό μήνυμα: Ότι πρέπει η κοινωνία να σταθεί απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα που πρέπει να παταχθούν εντελώς από την κοινότητά μας».

Το να κατεβάζεις ένα έργο τέχνης με τέτοιο συμβολισμό γιατί στο ζήτησε το πιο συντηρητικό κομμάτι σου σημαίνει απλά πώς είσαι έτοιμος να υπαναχωρήσεις στα πάντα.

Γράφει ο συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης: ‘‘Το να ενοχληθεί κάποιος από ένα έργο τέχνης είναι αποδεκτό. Τα έργα τέχνης προκαλούν συναισθήματα ανάλογα με το επίπεδο βιωμάτων και καλλιέργειας του αποδέκτη. Το να λογοκρίνει όμως βίαια και να απομακρύνει με πολιτική απόφαση ένα έργο τέχνης από την έκθεση είναι φασιστικό και ενδεικτικό της ποιότητας του ανθρώπου και της κοινωνίας που αποδέχεται τέτοιες ενέργειες. Όσο υπάρχουν τέτοια γελοία πολιτικά κατακάθια τόσο η τέχνη θα γίνεται πιο τολμηρή και πιο “προκλητική”

Οι δηλώσεις των τελευταίων ημερών επιφανών εκπροσώπων της Εκκλησίας δεν είναι τυχαίες. Είναι προειδοποιητικές βολές σε περίπτωση που τολμήσει η κυβέρνηση να προχωρήσει στο γάμο και την τεκνοθεσία.

Η επιστροφή στο Μεσαίωνα ξεκινά εντυπωσιακά. Ένα μεγάλο ραντεβού θα υπάρξει τον Ιούνιο στη Θεσσαλονίκη όταν θα εορταστεί σε μια πόλη με βαθύ συντηρητικό παρελθόν το Europride. Μια κορυφαία ευρωπαϊκή εκδήλωση που προετοιμάζεται εδώ και καιρό. Και θα βρει μπροστά της αναμφίβολα όλα τα σκοτεινά μυαλά που ετοιμάζονται για έκτροπα.

Τώρα φανερώνεται, στο μέτρημα, ο φιλελεύθερος χαρακτήρας του καθένα. Και οι γιαλαντζί ευαισθησίες…