MADLEEN: το πρωτόκολλο του μέλλοντος

Λέξεις: Μάνος Λαμπράκης

Η αναστολή της πολιτικής είναι ήδη γεγονός. Το #Madleen δεν καταλήφθηκε αλλά διαγράφηκε.

Η επιχείρηση της ισραηλινής νύχτας δεν είναι απλώς πράξη πολεμικής βίας, είναι μια πράξη σημασιολογικής εξουδετέρωσης. Όταν ένα πλοίο που μεταφέρει νερό και λέξεις αντιμετωπίζεται ως «ασύμμετρη απειλή», τότε δεν βρισκόμαστε πλέον στο πεδίο του Δικαίου ή της πολιτικής αντιπαράθεσης, αλλά σε μια μετα-πολιτική οργάνωση του κόσμου όπου κάθε μορφή ζωής που δεν εντάσσεται στο πλέγμα της λειτουργικότητας καθίσταται εξορίσιμη.

Η Γκρέτα και όσοι επέβαιναν στο #Madleen δεν είναι κρατούμενοι. Είναι υπολειμματικά υποκείμενα ενός συστήματος που δεν τιμωρεί πια την αντίσταση αλλά την ονοματοδοσία: το γεγονός ότι κάτι μπορεί ακόμη να λέγεται «ειρήνη». Η απαγωγή τους δεν είναι εξαίρεση· είναι το πρωτόκολλο του μέλλοντος. Το κράτος δεν σκοτώνει πια. Προλαμβάνει τη μαρτυρία.

Η λέξη «παράσταση», με την οποία το Υπουργείο άνοιξε και έκλεισε το επεισόδιο, δεν δηλώνει αλαζονεία. Δηλώνει το νέο καθεστώς. Ο ανθρωπισμός αντιμετωπίζεται πλέον ως mise-en-scène, μια ενοχλητική σκηνοθεσία που πρέπει να διαλυθεί προτού παραγάγει θέαση. Οτιδήποτε δεν συμμορφώνεται με τη διαχειρισιμότητα της εικόνας θεωρείται δυνητικά επιζήμιο και εξουδετερώνεται όχι μέσω αντιπαράθεσης, αλλά μέσω αφάνειας.

Αυτό που τελειώνει με το #Madleen δεν είναι μια αποστολή αλληλεγγύης, είναι η εποχή της κοινής μαρτυρίας. Ο δημόσιος χώρος αδειάζει. Οι λέξεις αποπολιτικοποιούνται. Οι πράξεις επανανοηματοδοτούνται από τους διαχειριστές του φόβου. Δεν ζούμε την επιστροφή στον ολοκληρωτισμό, αλλά την ανάδυση ενός λογιστικού αυταρχισμού που οργανώνει τη βαρβαρότητα ως εγγύηση της σταθερότητας.

Οι Πορείες Ειρήνης που θα ακολουθήσουν δεν θα μοιάζουν με του ’60. Δεν θα φέρουν λάβαρα, θα φέρουν επιτάφια. Δεν θα είναι προσκλήσεις, θα είναι προφητείες. Θα προέλθουν από εκείνους που δεν κατονομάζονται πια σε δελτία Τύπου: τους ξεριζωμένους της Βηρυτού, τις εργάτριες του Νείλου, τους επιζώντες των χωματερών της Ράφα. Και τότε, δεν θα καταληφθούν πλοία, θα επανακαταληφθεί ο λόγος.

Γιατί το πραγματικό διακύβευμα δεν είναι η διάσωση των σωμάτων, αλλά η επανενεργοποίηση της σημασίας. Ό,τι σήμερα αποσιωπάται, αύριο θα θεσμίζεται ως νόμος. Η σιωπή δεν είναι κενό, είναι μέθοδος. Και το αόρατο δεν είναι απώλεια, είναι απόφαση.

Το #Madleen δεν απέτυχε. Το #Madleen κατέδειξε. Ότι σε αυτόν τον νέο κόσμο, το να επιμείνεις στη γλώσσα της Ειρήνης, είναι από μόνο του ένα έγκλημα πρόθεσης.

Υ.Γ. Δεν υπάρχει πια «διεθνής κοινότητα». Υπάρχουν μόνο συντονισμένες αποσιωπήσεις. Το #Madleen δεν ζητά δικαίωση, δεν ζητά αναγνώριση, δεν ζητά καν συμπάθεια. Ζητά να μην ξεχαστεί ότι κάποτε κάποιοι, χωρίς εξουσία, χωρίς έγκριση, χωρίς συμφέρον, αποπειράθηκαν να μεταφέρουν νερό σε όσους τους είχαν στερήσει ακόμη και το δικαίωμα να διψούν. Και για αυτό, τιμωρήθηκαν όχι ως ήρωες, αλλά ως παραβάτες νοήματος.

*Ο Μάνος Λαμπράκης είναι θεατρικός συγγραφέας, δραματουργός και μεταφραστής.